Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Ημέρα αγώνα για τη δημόσια εκπαίδευση στις ΗΠA

Πορείες και διαδηλώσεις, αποχή από τα μαθήματα, κλείσιμο δρόμων με ανθρώπινες αλυσίδες, αθρόα χρήση χημικών απ’ την αστυνομία και αρκετές προσαγωγές σε ορισμένες περιοχές. Σκηνές ασυνήθιστες τα τελευταία χρόνια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που όμως «διατάραξαν την ειρήνη» σε περισσότερες από 30 πολιτείες την εβδομάδα που μας πέρασε. Κηρύσσοντας την Πέμπτη «Ημέρα Δράσης για τη Δημόσια Εκπαίδευση» οι φοιτητές κατέβηκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τη βαθιά και διαρκή μείωση των πόρων για την παιδεία, εν μέσω της γενικευμένης οικονομικής δυσχέρειας. 


της Κατερίνας Κιτίδη

Μπορεί ο πρόεδρος Ομπάμα, στην ετήσια ομιλία του για την κατάσταση του έθνους, να έκανε λόγο για μείωση των διδάκτρων και αναμόρφωση του συστήματος των φοιτητικών δανείων, όμως η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές είναι –και προδιαγράφεται για το μέλλον– ζοφερή. Προκειμένου να καλύψουν τα υψηλά ελλείμματα στον προϋπολογισμό τους, οι κυβερνήτες των πολιτειών ζήτησαν από τα πανεπιστήμια περικοπές. Στο τραπέζι έπεσαν, και ήδη άρχισαν να εφαρμόζονται, ένα σωρό προτάσεις: διπλασιασμός ή και τριπλασιασμός των διδάκτρων, μείωση του προσωπικού, των υποτροφιών και των προσφερόμενων μαθημάτων, υποχρεωτικές άδειες για τους καθηγητές. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Οι εκτεταμένες απολύσεις δασκάλων και καθηγητών έχουν αυξήσει το μέγεθος των τάξεων και οι περικοπές περιόρισαν την πρόσβαση σε βιβλιοθήκες και εργαστήρια υπολογιστών, τη δωρεάν μεταφορά των μαθητών, τα επιδόματα παιδικής φροντίδας. 
Η νεολαία των ΗΠΑ αισθάνεται υπό διωγμόν. Είναι ήδη υπερχρεωμένη – με τους απόφοιτους του 2008 να χρωστούν κατά μέσο όρο 23.200 δολάρια σε φοιτητικά δάνεια. Βλέπει την εκπαίδευση να ξαναγίνεται προνόμιο των πλουσίων, ενώ ταυτόχρονα η ανεργία αυξήθηκε από 7,6% το τρίτο τρίμηνο το 2008 σε 10,6% το 2009. Οι τράπεζες από την άλλη –παρά την κρατική ενίσχυση με δημόσιο χρήμα– αρνούνται δάνεια στους οικονομικά ασθενέστερους που θέλουν να σπουδάσουν. Ως πολίτες, οι φοιτητές καλούνται γι’ άλλη μια φορά να πληρώσουν εκείνοι για την κρίση. Διαμαρτύρονται, και στο πλευρό τους είχαν τόσο τους γονείς όσο και το διδακτικό προσωπικό στις μεγάλες διαδηλώσεις της 4ης Μαρτίου. 
Αντίστοιχα, ούτε κι εκείνοι νοιάζονται μόνο για τις στενές φοιτητικές διεκδικήσεις. Στις 20 Νοέμβρη, ομάδα φοιτητών από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ έκανε κατάληψη σε κτήριο του πανεπιστημίου, διεκδικώντας την επαναπρόσληψη 38 απολυμένων καθαριστών. Η διοίκηση του ιδρύματος και τα μέσα ενημέρωσης ένιωσαν βαθύτατη σύγχυση. Όπως πίστευαν, οι φοιτητές θα έπρεπε να διαμαρτύρονται μόνο για την αύξηση των διδάκτρων. Ωστόσο, οι φοιτητές, τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι –όπως σημείωνε τότε η Χάφινγκτον Ποστ– έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν μια νέου είδους συμμαχία, που υπερβαίνει τους παραδοσιακούς διαχωρισμούς της τάξης και του επαγγέλματος. Ενωμένοι γύρω από μια ομάδα πολλών και διαφορετικών μεταξύ τους διεκδικήσεων, οι ακτιβιστές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας μάς επιτρέπουν να ρίξουμε μια ελπιδοφόρα ματιά στο μέλλον του προοδευτικού κοινωνικού κινήματος στις ΗΠΑ. 
Από την Καλιφόρνια άλλωστε ξεκίνησε και η πρωτοβουλία για την «Ημέρα Δράσης για τη Δημόσια Εκπαίδευση». Από μια πολιτεία βαθύτατα επηρεασμένη από την κρίση, όπου ο πλούτος συγκεντρώνεται στις υψηλότερες βαθμίδες της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, κι όπου, τα δίδακτρα των πανεπιστημίων αυξήθηκαν κατά 41% μέσα σε μία μόλις χρονιά, ενώ οι φόροι των πλουσίων μειώθηκαν. Τα παράδειγμα των εκεί φοιτητών διαψεύδει όσους υποστήριζαν πως το μόνο κοινωνικό κίνημα στη σύγχρονη Αμερική είναι τα «Πάρτι για Τσάι» των Ρεπουμπλικανών κατά του Ομπάμα. Οι φοιτητές διαμαρτύρονται επειδή δεν θέλουν το δημόσιο πανεπιστήμιο να διοικείται ως ιδιωτική επιχείρηση. Στην ουσία, απορρίπτουν την αντικατάσταση των δημόσιων αξιών από τις επιχειρηματικές αξίες που προωθεί ο σύγχρονος καπιταλισμός.

ΠΡΙΝ 07/03/2010