Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Αυτή τη φορά, τα τανκς δεν θα περάσουν


Του Μάκη Ζέρβα

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από το προηγούμενο άρθρο που λέγαμε ότι το ΠΑΣΟΚ οδηγεί σε ολοκληρωτισμό και δυστυχώς, η επιβεβαίωση έρχεται πιο γρήγορα από ό,τι κάποιος μπορούσε να φανταστεί. Τις τελευταίες μέρες έχουμε δυστυχώς πολλά γεγονότα που μας κάνουν να καταλαβαίνουμε αυτό που έρχεται ταχύτατα. Αρχικά είναι τα γεγονότα στο Σύνταγμα, όπου η αστυνομία όχι μόνο απαγορεύει απροκάλυπτα τη συγκέντρωση των πολιτών με τη βάρβαρη χρήση χημικών και τη βία, αλλά και τρομοκρατεί με την οργανωμένη χρήση των παρακρατικών, όπως αυτή φάνηκε για άλλη μία φορά από τα δεκάδες βίντεο.

Στη συνέχεια, η περιβόητη φράση του «αρχιεκτελεστή» Πάγκαλου για τα τακνς δεν ήταν απλά ένα ακόμα ατόπημά του, ούτε καν μέρος οργανωμένου σχεδίου τρομοκράτησης των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για να ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο ή του λαού να το αποδεχτεί (αν και αποσκοπούσε φυσικά και εκεί), αλλά κυρίως η ομολογία προς τους πάτρωνες-δανειστές ότι κυβέρνηση αυτή θα εξασφαλίσει με κάθε τρόπο ότι θα τα πάρουν τα λεφτά τους. Οι ψευτολεονταρισμοί κάποιων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο ή ότι ενοχλήθηκαν από τις δηλώσεις Πάγκαλου, εξαφανίστηκαν πολύ εύκολα μετά τις πιέσεις που δέχτηκαν και γύρισαν πίσω στο μαντρί με την ουρά στα σκέλια. Τα λεφτά είναι πολλά για να αφήσουμε μερικούς …τυπάκους να μας χαλάσουν την σούπα. Οι παρανοϊκές από πρώτη άποψη δηλώσεις της Βάσως Παπανδρέου για την προτίμησή της σε μαχαίρια ή πιστόλια, δείχνουν ότι ένα ψευτο-αριστερό προφίλ χρειάζεται ακόμα για να αποπροσανατολιστεί μία μερίδα του λαού. Όμως οι πιο αποκαλυπτικές δηλώσεις ήταν αυτές του Κυριάκου Μητσοτάκη: Tο σύστημα δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να κινδυνεύσει.

Και τώρα τι γίνεται; Το Μεσοπρόθεσμο πέρασε, δύσκολα δεν θα πέρναγε άλλωστε μετά τις πιέσεις των «μαφιόζων» της τρόικας που δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν τα λεφτά των τραπεζών τους, άσχετα αν τα έχουν πάρει 2 και 3 φορές με τα εξωφρενικά επιτόκια που έχουν επιβάλει. Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να περάσει και το νομοσχέδιο έκτρωμα για την ανώτατη εκπαίδευση, όπου τα πανεπιστήμια θα δοθούν βορά στις ορέξεις του κεφαλαίου, θα περάσει μία ακόμα μείωση των μισθών με το ενιαίο μισθολόγιο, θα αυξήσει τους φόρους και πάει λέγοντας. Ο λαός, ειδικά οι μισθωτοί, οι νέοι, οι συνταξιούχοι και οι μικροεπαγγελματίες οδηγούνται σε πλήρη εξαθλίωση.

Όμως ακόμα και έτσι, ο λογαριασμός δεν βγαίνει, το ομολογεί άλλωστε και η ίδια η κυβέρνηση στο Mεσοπρόθεσμο. Νέα μέτρα θα βρεθούν λοιπόν οδηγώντας σε ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση. Το ελληνικό σύστημα συνεργάζεται στενά με τους διεθνείς νταβατζήδες για την καλύτερη αποπληρωμή του χρέους του, που θα γίνει μόνο μέσα από το ξεζούμισμα του λαού.

Ευτυχώς όμως ο λαός αντιστέκεται. Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές, το λαϊκό κίνημα δεν είχε τέτοια δυναμική εδώ και ολόκληρες δεκαετίες, ίσως χωρίς υπερβολή, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Οι συνελεύσεις αυξάνονται, οι πορείες και συγκεντρώσεις δεκάδων χιλιάδων είναι πλέον καθημερινότητα και δεν είναι λίγες και αυτές των εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων. Το καθημερινό απεργιακό δελτίο είναι ατελείωτο. Όσο αυξάνει η πίεση της κυβέρνησης, τόσο αυξάνει η αντίδραση του κόσμου και αυτό φυσικά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ακόμα μεγαλύτερη καταστολή.

Δεν πρέπει να είμαστε γελασμένοι και να έχουμε ακόμα αυταπάτες. Τα τανκς δεν υπάρχουν για να μας προστατέψουν από τους κακούς Τούρκους, το παραμύθι αυτό δεν ξεγελά πλέον κανέναν. Τα τανκς είναι έτοιμα να βγουν στους δρόμους. Αν και τίποτα δεν είναι σίγουρο, ίσως όχι με αυτή την κυβέρνηση, ίσως όχι και με την επόμενη. Το καλοκαίρι θα είναι θερμό κλιματικά και αλλά και κοινωνικά μια και πολλοί Αθηναίοι δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να φύγουν για διακοπές. Το φθινόπωρο όμως θα είναι καυτό κοινωνικά.

Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι σίγουρο ότι θα κρατήσει πολύ. Το σύστημα θα αναγκαστεί να την αλλάξει για να φέρει μία πιο αποτελεσματική. Ίσως κυβέρνηση συνεργασίας. Και αυτή όμως θα είναι προσωρινή. Δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές. Ανασχηματισμοί, εκλογές και μετά τι; Τα πρόσωπα θα αλλάξουν αλλά θα μείνει η ίδια πολιτική λιτότητας και εξαθλίωσης. Ο λογαριασμός πρέπει να πληρωθεί, έτσι μας λένε ότι πρέπει αλλά κυρίως έτσι θέλουν. Αν όμως από τη μία μεριά ο λογαριασμός δεν βγαίνει και από την άλλη αυτοί οι «κακομαθημένοι» Έλληνες αντιδρούν στην εξαθλίωσή τους, τι επιλογή υπάρχει, ειδικά όταν έχουν «καεί» όλες οι δυνατές κοινοβουλευτικές επιλογές; Μετά λοιπόν έρχονται τα τανκς. Έτσι θέλουν αυτοί, αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.