Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Η βία του κράτους και η δημοκρατία του κινήματος


Από το βήμα της Bουλής, μιας Bουλής σιδερόφρακτης από τις ορδές των ΜΑΤ και περικυκλωμένη από τον κυρίαρχο λαό, ο πρωθυπουργός εξαπέλυσε ριπές κατά της βίας και υπέρ της δημοκρατίας. Τα ίδια και ο Α. Σαμαράς, ο ακροδεξιός Καρατζαφέρης, φυσικά επιχειρηματίες, βεβαίως και η Μαρφίν. Το ίδιο σκηνικό και στους τηλεοπτικούς άμβωνες, ενώ ο Μ. Χρυσοχοΐδης συσχέτισε το δολοφονικό εμπρησμό της τράπεζας με τους όσους ήθελαν «να μπουν στη Bουλή».




 Όλοι κατά της βίας, λοιπόν. Και η βία του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, του «αποφασίζομε και διατάσσομε» το... Πρόγραμμα Σύνθλιψης ΕΕ - ΔΝΤ, σε πείσμα της λαϊκής θέλησης, της εκλογικής εντολής και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού; Η αντιμετώπιση του «εχθρού λαού» με άγρια καταστολή; Η εργοδοτική βία, η τρομοκρατία της απόλυσης, που υποχρεώνει τον εργαζόμενο να δουλεύει κλειδαμπαρωμένος χωρίς στοιχειώδη ασφάλεια; Κι ο σιωπηλός τρόμος της κρίσης, που παραλύει αντιδράσεις ή γεννά απύθμενο (και συχνά τυφλό) μίσος; Αυτή είναι η δική τους βία, η δική τους τρομοκρατία, η δική τους δημοκρατία. 
Η δική μας δημοκρατία είναι η δημοκρατία του μαζικού κινήματος, του αγώνα και της συλλογικότητας, της μαζικής αντιβίας στην επίθεση κράτους, κυβέρνησης και κεφαλαίου. Είναι η μαχητική αποφασιστικότητα δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων να συγκρουστούν (και στο δρόμο και στην πολιτική) και να ανατρέψουν τη βάρβαρη επίθεση στη ζωή τους. Να επιβάλουν τη θέλησή τους. Κι αυτή η δημοκρατία των εκατομμυρίων τελικά θα νικήσει. Αυτή η νέα βούληση, που κατέκλυσε τις αθηναϊκές λεωφόρους για να καταλάβει το Σύνταγμα, σαρώνει τους «μικροπωλητές» της θεαματικής βίας, των θλιβερά επαναλαμβανόμενων εκτονωτικών σπασιμάτων, που βρίσκονται απέναντι στο κίνημα. Μάλιστα, εκείνοι που έριξαν τις φονικές μολότοφ στη Σταδίου έχουν τα ίδια απαίσια χαρακτηριστικά με την εξουσία, που υποτίθεται πολεμούν. Όποιοι το έκαναν έδρασαν εχθρικά απέναντι στο κίνημα. Καταδικάζονται και απομονώνονται πολιτικά, μια για πάντα.