Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Μαύρη απαισιοδοξία σε όλους του λαούς της Ευρώπης


Το έκανε πάλι το θαύμα του το ...«ευρωπαϊκό ιδεώδες» και η πολιτική της ΕΕ που το υλοποιεί στην πράξη, βοηθούντος βεβαίως και του ευρώ: Ομογενοποίησαν τις απόψεις των ευρωπαίων πολιτών σε βαθμό ...σοβιετικών εκλογικών αποτελεσμάτων! Μόνο που εδώ πρόκειται για αποτελέσματα δημοσκοπήσεων, όχι όμως οποιασδήποτε εταιρείας σφυγμομετρήσεων, αλλά του Ευρωβαρόμετρου, της περιοδικής δημοσκόπησης που διενεργείται επί δεκαετίες για λογαριασμό της ίδιας της ΕΕ.







Υπάρχει επίσης μια δεύτερη ιδιομορφία. Τα ευρήματα της τελευταίας δημοσκόπησης είναι λίγο δύσκολο να χαρακτηριστούν υμνητικά ή αποθεωτικά για την πολιτική της ΕΕ τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Οι αριθμοί είναι όντως απίστευτοι από πρώτη ματιά. «Κακή» και «επιδεινούμενη σοβαρά» σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν χαρακτηρίζει την οικονομική κατάσταση στη χώρα του το ...99% (!!!) των Ελλήνων, αλλά και το 96% των Ισπανών και το 96% των Ιρλανδών! Ακολουθούν οι Βούλγαροι, οι οποίοι δεν έχουν καν το ευρώ ως νόμισμα, αλλά έχουν το λεβ σταθερά συνδεδεμένο με το ευρώ οπότε είναι το ίδιο, με ποσοστό απελπισίας 94%, ενώ οι Πορτογάλοι φαντάζουν ...τέρατα αισιοδοξίας, αφού «μόνο» το 92% των ερωτηθέντων χαρακτήρισε «κακή» την οικονομική κατάσταση της υπό μνημονιακό ζυγό Πορτογαλίας. Ακόμη και ο μέσος όρος σε ολόκληρη την ΕΕ στον τομέα αυτόν είναι πολύ υψηλός και δείχνει την πολιτική και οικονομική της αποτυχία, ανερχόμενος στο 68%.

Σε άλλο κόσμο όμως φαίνεται ότι ζουν η Γερμανία και οι δορυφόροι της. Μόλις το 54% των Σουηδών ή το 15% των Λουξεμβουργιανών αναμένουν επιδείνωση των οικονομικών τους, όπως και το 20% των Γερμανών.

Πάνε πια οι εποχές που η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της ΕΕ επικρινόταν μόνο από την κομμουνιστική Αριστερά, ενώ στις συνειδήσεις της συντριπτικής πλειονότητας όλων των πληθυσμών της Ευρώπης ταυτιζόταν με την υλική ευημερία, με μια επίδειξη άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Τώρα πλέον η ΕΕ και το ευρώ προκαλούν όλο και μεγαλύτερη αντιπάθεια, απέχθεια ή και μίσος, καθώς ταυτίζονται στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων με τη φτώχεια.