Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Δεν πουλάμε! Ανατρέπουμε!

Πρώτη φορά μετά τον Εμφύλιο η Ελλάδα βρίσκεται σε τόσο κρίσιμο σταυροδρόμι από πολιτική σκοπιά. Το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο με πολιτικό όργανο το μέτωπο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ και το ΔΝΤ επιχειρεί να καταλύσει όλες τις εργατικές κατακτήσεις του περασμένου αιώνα και να επαναφέρει τον εργασιακό Μεσαίωνα του 19ου αιώνα. Μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και των όρων αποπληρωμής των δανείων, το ξένο κεφάλαιο βελτιώνει θεαματικά υπέρ του το συσχετισμό δυνάμεων και επιβάλλει αναπροσαρμογές, τις οποίες το ελληνικό κεφάλαιο σταδιακά αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να τις αποφύγει έστω και αν το οδηγούν σε δυσμενέστερη θέση και έτσι βαθμιαία τις αποδέχεται. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, ακόμη και οι μικρομεσαίοι και οι συνταξιούχοι συνειδητοποιούν ή διαισθάνονται ότι αυτοί θα είναι τα μεγάλα θύματα της επέλασης και της διαμάχης του κεφαλαίου και σε πρωτοφανή βαθμό κατεβαίνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην πλατεία Συντάγματος και στις πλατείες δεκάδων άλλων ελληνικών πόλεων τόσο αυθόρμητα όσο και οργανωμένα. Ο λαός προβάλλει έτσι ως ο παράγοντας που απειλεί να διαταράξει αρχικά τις επιδιωκόμενες ισορροπίες, απειλώντας όμως σοβαρά ακόμη και να τινάξει στον αέρα όλα τα σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Αυτό πανικοβάλλει βεβαίως την αστική τάξη, το ΠΑΣΟΚ και την ΕΕ. Προκαλεί όμως αμηχανία και στη ΝΔ, η οποία ναι μεν τηρεί μια επίμονη «αντιμνημονιακή» ρητορική που την έφερε ήδη στη θέση του πρώτου κόμματος στις δημοσκοπήσεις, αλλά κατά κανένα τρόπο δεν θα ήθελε να αναλάβει την εξουσία αν καταρρεύσει η κυβέρνηση Παπανδρέου εξαιτίας μιας λαϊκής εξέγερσης. 

Αυτό θα καθιστούσε αδύνατη τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με απλές βελτιώσεις, όπως επιθυμεί ο Α. Σαμαράς. Το σημαντικότερο όμως διακύβευμα είναι για την Αριστερά. Θα αποδειχθεί άραγε ικανή, τώρα που τεράστιες μάζες λαού έχουν σιχαθεί το ευρώ και την ΕΕ, τώρα που η απαξίωση όλου του πολιτικού προσωπικού και του πολιτικού συστήματος είναι πλήρης, να στηρίξει αποφασιστικά μια πολιτική ρήξης και εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ; Η ζωή θα δείξει. Θα αποτελούσε πάντως πολιτική τραγωδία με μοιραίες συνέπειες, αν την ώρα που όλη η Ελλάδα «φτύνει» τη Βουλή και την κυβέρνηση, η Αριστερά να στρέφει την προσοχή της στην αποκόμιση κερδών από ενδεχόμενες εκλογές αντί να ρίξει όλες τις δυνάμεις της στους δρόμους και τις πλατείες.

Αυθαίρετο είναι το γενικό ξεπούλημα

Να γιατί πήγε ο Γ. Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Για να τα ξεπουλήσει όλα, μα όλα, σε ιδιώτες! Και μάλιστα έναντι πινακίου φακής. Καταστρέφοντας το περιβάλλον και τη δημόσια περιουσία. Ιδιώτες παντού είναι το σύνθημα του υπουργού «δώστα όλα».

Ώρα τόλμης για την Αριστερά

Του Γιάννη Ελαφρού

Όσοι περιμένουν ότι το πρωτόγνωρο κίνημα που συγκλόνισε την Ελλάδα και τον κόσμο, το Μάη και τον Ιούνη του 2011, θα «σκουπιστεί» από τον Καμίνη ή από την επέλαση των «τανκς» του Μεσοπρόθεσμου είναι βαθιά γελασμένοι. Ανεξάρτητα από τις καμπές που θα έχει ο ξεσηκωμός, όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά θα οδηγηθεί σε ακόμα κρισιμότερη αναμέτρηση με τη νέα τυραννία κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Το ερώτημα που τίθεται είναι ποια θα είναι η συμβολή της Αριστεράς σε αυτή την ελπιδοφόρα διαδικασία. 

«Για όλα φταίνε οι μισθοί»

Του Γιώργου Δελαστίκ

Άκρως αποκαλυπτική για το πώς αντιμετωπίζουν την κρίση στην Ελλάδα οι ηγετικοί κύκλοι της Ευρώπης και για το ποιες θεωρούν αιτίες του προβλήματος που πρέπει να θεραπεύσουν ήταν η συνέντευξη που έδωσε ο πρόεδρος της ευρωζώνης Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ στο γερμανικό περιοδικό Φόκους και δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα. «Ανάμεσα στο 1999 και στο 2010 οι μισθοί στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 106,6% παρόλο που η οικονομία δεν αυξήθηκε κατά το ίδιο μέτρο. Η πολιτική μισθών έχει ξεφύγει πλήρως από τον έλεγχο» διαπιστώνει βαρύγδουπα.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Μόνο η ΕΚΤ σώζει

Του Γιώργου Λαουτάρη

Πλήρης απουσία ανατρεπτικής πνοής και αδυναμία διατύπωσης πραγματικής εναλλακτικής λύσης για την κρίση χαρακτηρίζει τις τελευταίες παρεμβάσεις του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην τρόικα προστέθηκε και το Ισραήλ!

Του Κώστα Μάρκου

Άμα ξεκινήσει ο κατήφορος δεν έχει πάτο! Εκτός από τους οικονομικούς πράκτορες του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χώρα παραδόθηκε, κατόπιν άγραφου Μνημονίου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με το Ισραήλ, και στους μυστικούς πράκτορες της Μοσάντ! Για πια «εθνική κυριαρχία» μπορεί να μιλάει κανείς, όταν, όπως καταγγέλλουν συμμετέχοντες στο Στολίσκο για την Ελευθερία 2, τουλάχιστον δύο πλοιάρια υπέστησαν δολιοφθορές, που μόνο εξειδικευμένοι βατραχάνθρωποι μυστικών υπηρεσιών μπορούν να εκτελέσουν, το ένα από αυτά στην Τουρκία και το άλλο, με την ονομασία Τζουλιάνο, επί ελληνικού εδάφους, την ίδια ημέρα. 

Ξεφτίλα πόρισμα για τη Ζίμενς

Του Μάκη Γεωργιάδη

Τελικά έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι η πραγματικότητα ξεπερνάει ακόμη και την πιο οργιώδη φαντασία. Μετά από έξι και πλέον βασανιστικούς και κοπιώδεις μήνες, μέσα στο κατακαλόκαιρο, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν αίτημα για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για το σκάνδαλο της Ζίμενς, κάνοντας πραγματικά την …υπέρβαση! Σύμφωνα με τους 108 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, για το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό σκάνδαλο, υπεύθυνοι είναι οι …Γ. Αλογοσκούφης και Χ. Μαρκογιαννάκης στους οποίους καταλογίζεται το αδίκημα της απιστίας και ζητείται η περαιτέρω διερεύνηση.

Οικονομική υποδούλωση και λεηλασία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ένα νέο, ακόμη πιο αιματηρό κεφάλαιο στην πρωτοφανούς αγριότητας επίθεση που διεξάγεται εδώ και ένα χρόνο ανοίγει ο Εφαρμοστικός νόμος του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Δράσης που ψηφίστηκε στις 30 Ιούνη από 155 βουλευτές και επίσης το νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο που δόθηκε στη δημοσιότητα από το υπουργείο Οικονομικών την Πέμπτη 7 Ιουλίου. Και τα δύο κείμενα περιγράφουν με σαφήνεια ένα πλήθος μέτρων άγριας λιτότητας που θα επιδεινώσουν ραγδαία το βιοτικό επίπεδο όλης σχεδόν της κοινωνίας και πολύ περισσότερο των μισθωτών οδηγώντας μας στην φτώχεια και την πείνα, θα εξαφανίσουν και το τελευταίο ίχνος δημόσιου αγαθού και, το σημαντικότερο, θα υπαγάγουν την Ελλάδα σε ένα νεο-αποικιοκρατικό καθεστώς οικονομικής υποδούλωσης προς όφελος των δανειστών.

«Επικηρυγμένοι» ταγοί του καθεστώτος από τη λαϊκή οργή

Του Δημήτρη Σταμούλη

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τους βουλευτές αυτού του τόπου: Tο φάντασμα του «αντικοινοβουλευτικού» απολυμένου, του «ακραίου» ελαστικά απασχολούμενου εργάτη, του «υποκινούμενου» ανέργου, του «εκτροπέα» συνταξιούχου. Δεν είναι ένας, δεν είναι δύο, είναι τουλάχιστον …εκατό, όπως τους έχει μετρήσει ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου, μάλλον από τις …αφίσες που κυκλοφορούν ανά την Ελλάδα με τις φάτσες τους, οι βουλευτές που έχουν πέσει θύματα …επιθέσεων.

Ο λαός δεν εκβιάζεται

Του Σπύρου Κότσια

«Αυτό είναι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και έτσι θα πρέπει να ψηφισθεί από το κοινοβούλιο, διαφορετικά δεν θα σας δώσουμε την πέμπτη δόση και αναγκαστικά θα χρεοκοπήσετε». Με αυτό τον αναίσχυντο τρόπο, ο Πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, η Καγκελάριος της Γερμανίας, ο επικεφαλής του ΔΝΤ, ο Πρόεδρος της ΕΕ, ο Πρόεδρος της Επιτροπής και οι άλλοι αξιωματούχοι της Ένωσης επιμένουν να εκβιάζουν ωμά τους έλληνες βουλευτές και το λαό. H κυβέρνηση των Παπανδρέου – Βενιζέλου συμμετέχει ενεργά στον εκβιασμό εξαπολύοντας διά των έμπιστων στην ηγετική ομάδα, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά τον ανασχηματισμό, βουλευτών αλλά και μέσω των γνωστών τηλεοπτικών «αναλυτών» μπαράζ επικοινωνιακών διλημμάτων για να φοβίσει τυχόν διαφωνούντες στην κοινοβουλευτική ομάδα και να κάμψει τις αντιδράσεις του εξεγερμένου λαού.

Κυριολεξίες

Του Θανάση Σκαμνάκη

Στο προηγούμενο σημείωμα έκανα λόγο για τους συμβολισμούς. Σήμερα λέω να μιλήσω για τις κυριολεξίες, δηλαδή για το πώς οι λέξεις (και με μια διασταλτική ερμηνεία και οι πράξεις) αποδίδουν με ακρίβεια το νόημα των πραγμάτων.

Δώρο… άδωρο τα χρήματα της ΕΕ

Της Χριστίνας Χρηστίδου


Οι δηλώσεις, την προηγούμενη εβδομάδα, του Ευρωπαίου Επίτροπου Χ. Μ. Μπαρόζο για την άμεση εισροή κοινοτικών κονδυλίων ύψους 1 δισ. ευρώ, εντάσσονται στην εναγώνια προσπάθεια της κυβέρνησης και των δανειστών της να αντιστρέψουν το κλίμα της γενικευμένης απαξίωσης από την κοινωνία, του Mνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, προβάλλοντας, τα χρήματα της ΕΕ ως «σανίδα σωτηρίας» για τη χώρα.

Για την απελευθέρωση του «έθνους των εργαζομένων»

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Για «απώλεια εθνικής κυριαρχίας» μίλησε ανοιχτά την περασμένη βδομάδα ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ. Σαν βρεγμένο γατί ο πρόεδρος της Βουλής ψέλλισε: «Η κυριαρχία έχει περιοριστεί από τη στιγμή που η Ελλάδα βρέθηκε στην τραγική κατάσταση, πριν από δύο χρόνια». Έτσι λοιπόν ο Φ. Πετσάλνικος ομολόγησε αυτό που ακόμη δεν έχει φτάσει για ενημέρωση και ψήφιση στη Βουλή: Με το άρθρο 14.5 της δανειακής συνθήκης για το πρώτο Μνημόνιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνομολόγησε ότι «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία».

Λιγότερο κράτος; Περισσότερη ΕΛΑΣ!

Του Μάκη Βάσιλα

Νομίζετε πως στην Ελλάδα των αλλεπάλληλων μνημονίων και της σφοδρής επίθεσης σε οτιδήποτε θυμίζει Δημόσιο, δεν γίνονται προσλήψεις; Αν ναι, τότε κάνετε μεγάλο λάθος. Γιατί μπορεί από την προσωπική του εμπειρία ο κάθε ένας από εμάς να έχει διαπιστώσει ότι για παράδειγμα η νηπιαγωγός στον παιδικό σταθμό που πηγαίνουν τα παιδιά του είναι μόνη της με εικοσιπέντε πιτσιρίκια στην τάξη ή ότι ολόκληρη πτέρυγα νοσοκομείου εξυπηρετείται από ελάχιστες νοσοκόμες. Μπορεί ακόμα το παιδί του χωριού να πρέπει να ξενιτευτεί για να πάει στο Δημοτικό γιατί το δικό του το συγχώνευσαν και έκλεισε, αλλά πάντα υπάρχουν όρια. Και η λαοπρόβλητη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αφήσει την κοινωνία απροστάτευτη. Πρόσφατα λοιπόν ανακοινώθηκε ότι πρόκειται να γίνουν περίπου 4.000 προσλήψεις στην Aστυνομία, τα σώματα ασφαλείας και το Λιμενικό.

Αριστερά: Εμφύλιος την ώρα της μάχης

Του Κωστή Νάγια

Η όξυνση του κοινωνικού προβλήματος, η πολιτική της βίαιης απώθησης στην εξαθλίωση, φέρνει στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της κρατικής βίας και καταστολής του κινήματος από το νεοολιγαρχικό κράτος. Τα δικαστήρια λειτουργούν ως διαρκή απεργοδικεία, που κηρύσσουν παράνομη και καταχρηστική κάθε απεργία που τείνει να υπερβεί τα χασμουρητά μιας τυπικής λιτανείας της ΓΣΕΕ. Με χειροβομβίδες κρότου - λάμψης, πλαστικές σφαίρες, καρκινογόνα χημικά αέρια και κλομπ, διαλύουν τα εργατικά συλλαλητήρια.

Ειδικό σχεδιασμένο ρόλο παίζουν οι προσχεδιασμένες προβοκατόρικες ενέργειες και προκλητική παρουσία εκατοντάδων κατάλληλα ντυμένων και μεταμφιεσμένων χαφιέδων. Πολιτικός τους στόχος είναι να φορτωθεί το εργατικό κίνημα ενέργειες που διχάζουν, τρομοκρατούν, συκοφαντούν το ίδιο το εργατικό κίνημα, ώστε να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα, να σπαρθεί η διχόνοια, να καλλιεργηθεί ο φόβος και η δυσπιστία ανάμεσα στους αγωνιζόμενους.

Αυτή καθαυτή η δράση των κατασταλτικών μηχανισμών και των προβοκατόρων έχει αποτέλεσμα. Διχάζει αντί να ενώνει την Αριστερά. Ενισχύει στο εσωτερικό της έναν απαράδεκτο πολιτικό πολιτισμό που τεχνηέντως και κολπατζίδικα επιχειρεί να φορτώσει τις ευθύνες για τη μη αντιμετώπιση του προβλήματος ο ένας στον άλλο. Εκτρέφει ταυτόχρονα τη συνωμοσιολογία που αναγορεύει σε προβοκάτσια, κατοπτρικό είδωλο της αναρχίζουσας αποθέωσης της χουλιγκάνικης βίας που εκδηλώνεται «όπου και όποτε γουστάρει το παλικάρι», κάθε αυθόρμητη έκρηξη των μαζών. Οδηγεί δε από διαφορετικούς δρόμους, κυρίως το ΚΚΕ και το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στο να εξαντλούνται ώστε να περιφρουρήσουν τελικά το κόμμα και όχι το κίνημα από τη προβοκάτσια, στην περιφρούρηση τελικά του κόμματος από το ίδιο το κίνημα που το κόμμα δεν ελέγχει. Και εντέλει στο διχασμό της Αριστεράς.

Διαβάζουμε στο Ριζοσπάστη της Τρίτης 5/7 κριτικάροντας την Αυγή: «Αλλά τι να περιμένεις από αυτούς που αλλάζουν προσωπείο ανάλογα με το πού φυσάνε τον άνεμο οι γνωστοί μηχανισμοί του συστήματος. Από αυτούς που το Δεκέμβρη του 2008 βάφτιζαν εξέγερση τη δράση των 500 με τις κουκούλες, τις μολότοφ και τις λεηλασίες. Τώρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κρύψουν και να συμπλεύσουν στο όνομα του ακομμάτιστου με τις ακροδεξιές - εθνικιστικές ομάδες, τους φουσκωτούς και ανθρώπους της νύχτας... Ο πυρήνας του οπορτουνισμού σε όλες τις εκφράσεις του, είναι ίδιος. Εχθρός το οργανωμένο ταξικό κίνημα, φίλος όποιος το μισεί, το προβοκάρει, του στήνει παγίδες»! Ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλέει με τις ακροδεξιές ομάδες και είναι φίλος με όποιον μισεί και προβοκάρει το ταξικό κίνημα. Αυτή είναι η κριτική προς το ΣΥΡΙΖΑ του οργάνου της ΚΕ του ΚΚΕ.

Την Πέμπτη 7/7 η Αυγή απαντά: «Αριστερός ψάλτης της κυβέρνησης και πάλι το ΚΚΕ». Και συνεχίζει: «Το ρόλο του αριστερού ψάλτη της κυβέρνησης αναλαμβάνει να κάνει για άλλη μια φορά το ΚΚΕ, προσφέροντας έτσι τις καλύτερες υπηρεσίες στο αστικό σύστημα, που περνάει κρίση».

Πριν λίγες ημέρες ο Α. Τσίπρας, με βάση την κοινή πολιτική ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ διεξόδου από την κρίση διά των εκλογών, πρότεινε και στο ΚΚΕ ...κοινή εκλογική κάθοδο. Αδιέξοδα...

Θα βρουν απέναντι φοιτητές, πανεπιστημιακούς και όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία

Του Τάσου Πανταζόπουλου

Απέναντι σε αυτή την αδυσώπητη επίθεση της κυβέρνησης που προσπαθεί να φέρει το πανεπιστήμιο στα μέτρα της εποχής ΕΕ-ΔΝΤ, δεν μπορεί να μείνει κανείς άπραγος. Είναι χρέος του φοιτητικού, του πανεκπαιδευτικού αλλά και του εργατικού - λαϊκού κινήματος συνολικότερα να αντιπαλέψουν το νόμο Διαμαντοπούλου, στο πλαίσιο του αντικυβερνητικού αγώνα που εδώ και εβδομάδες έχει δείξει τα δόντια του στις πλατείες και τις απεργίες. 

Κατεδαφίζουν το δημόσιο πανεπιστήμιο

Του Γιώργου Κάργα*

Στο πλαίσιο του κοινωνικού πολέμου που έχει κηρύξει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ευρωπαϊκής Ένωσης - ΔΝΤ, το υπουργείο της αμάθειας και διά βίου εκμετάλλευσης έδωσε στη δημοσιότητα το νέο νόμο για τα πανεπιστήμια, ο οποίος προωθεί τεκτονικές, υπεραντιδραστικές τομές στην ανώτατη εκπαίδευση.

Κλεμμένη πιατέλα, κλεμμένη ζωή

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Από εδώ κι εμπρός δεν θα λέμε ότι η ζωή μιμείται την τέχνη, αλλά ότι η ζωή μιμείται την επιθεώρηση ή μάλλον το Ράδιο Αρβύλα.

Πριν από μια εβδομάδα, δεκάδες μπλογκ αναπαρήγαγαν μια είδηση περί της απαγωγής της πιατέλας με τα ψάρια του Παγκάλου. Ο κ. αντιπρόεδρος πήγε με την παρέα του σε μια ψαροταβέρνα στον Πειραιά, έδωσαν παραγγελία, αλλά όταν ο σερβιτόρος έφερε την πιατέλα με τα ψάρια, ένας καλοντυμένος 35χρονος από ένα διπλανό τραπέζι σηκώθηκε και την απαλλοτρίωσε. «Αφού μαζί τα φάγαμε, κύριε Πάγκαλε, επιτρέψτε μας να τα φάμε και τώρα». Κύριος ο Πάγκαλος, δεν έφερε αντίρρηση κι έμεινε νηστικός.

Κλείνουν 54 νοσοκομεία, 330 κλινικές, 11.000 κλίνες!

Του Κυριάκου Νασόπουλου

«Είμαστε εδώ για να τελειώσουμε αυτό που αρχίσαμε». Με αυτήν την άκρως ειλικρινή και «ωμή» δήλωση ξεκίνησε στις 28 Ιουνίου ο υπουργός Υγείας, Α. Λοβέρδος, την παρουσίαση του «σχεδίου αναδιάταξης του ΕΣΥ», όπως χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα παραπλανητικά έχει βαφτίσει η ηγεσία του υπουργείου την περαιτέρω συρρίκνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ). Μάλλον σε μια κίνηση συμβολισμού, μόλις λίγες ώρες αφότου ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο μέσα στη Βουλή και τη στιγμή που στην πλατεία Συντάγματος η αστυνομία εξαπέλυε βάρβαρη επίθεση και έπνιγε με εκατοντάδες δακρυγόνα τους διαδηλωτές, ο υπουργός Υγείας έδινε στη δημοσιότητα το σχέδιο συγχωνεύσεων νοσοκομείων και κλινών που στην ουσία φέρνει τον οριστικό ενταφιασμό της δημόσιας και δωρεάν υγείας.

Ημέρες χρεοκρατίας

Του Γιώργου Λαουτάρη

«Δημοσιεύοντας, αλληλογραφούμε», έγραφε ο Κωστής Παλαμάς για τον κοινωνικό χαρακτήρα που έχει εγγενώς η διαδικασία της συγγραφής. Χωρίς να είναι αυτός ο λόγος που η μορφή του μεγάλου ποιητή κοσμεί το εξώφυλλο της έντυπης μορφής της Χρεοκρατίας (Debtocracy), που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη, δίνει ένα καλό λόγο γιατί το διαδικτυακό ντοκιμαντέρ που «έσπασε» τους μετρητές, καταφέρνοντας 1 εκατομμύριο προβολές μέσα σε μία μόλις εβδομάδα, ακολούθησε τον παραδοσιακό δρόμο του τυπογραφείου.

Η άθλια πολιτική οδήγησε στη χρεοκοπία

Του Ευτύχη Μπιτσάκη

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (Τετάρτη 29/6), οι αστυνομικοί σπάζουν κεφάλια στο Σύνταγμα και πνίγουν με χημικά τους διαδηλωτές που ασκούν ειρηνικά το συνταγματικό τους δικαίωμα. Γεγονότα που θυμίζουν την εποχή της δολοφονίας του Λαμπράκη: Το παρακράτος βγήκε για άλλη μια φορά στο φως. Και ο εισαγγελέας; Την ίδια ώρα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, πλην ενός, ψηφίζουν το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο μνημόνιο, παίρνοντας μια από τις πιο ατιμωτικές αποφάσεις στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου. Την ίδια στιγμή, ο θλιβερός, κληρονομικώ δικαίω πρωθυπουργός, υπόσχεται, για πολλοστή φορά, «νέα πορεία, νέα Ελλάδα». Ποια πορεία; και ποια Ελλάδα;

Η εργατική δημοκρατία και το σήμερα

Του Σήφη Καυκαλά

Σήμερα, με τις πρωτόγνωρες λαϊκές κινητοποιήσεις, έχει ανοίξει μια έντονη συζήτηση για το χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας και τον αστικό κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Κρίνεται σκόπιμο να υπάρξει μια πολύ μικρή συνεισφορά (στηριγμένη σε κατά καιρούς σκέψεις του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση) σε μια μεγάλη αναζήτηση που επείγει να γίνει για τα τεράστια θέματα της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, της εργατικής εξουσίας και δημοκρατίας και της πορείας προς την κομμουνιστική διεθνιστική απελευθέρωση και τα οποία με την προβολή τους στο σήμερα φωτίζουν και κρίσιμα ζητήματα τακτικής της επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς.

Τραμπούκοι ΕΛΑΣ, ΜΑΤ και Χρ. Παπουτσής

Του Μανώλη Κυπραίου

Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, από την ωμή βία που ασκήθηκε εναντίον του από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ενώ κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου. Συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ πέταξε στοχευμένα μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του, αφού μάλιστα ο συνάδελφος είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και στα δύο αυτιά! Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα. Ο Μανώλης Κυπραίος λοιπόν γίνεται στοιχειοθετημένα ο πρώτος συνάνθρωπός μας που κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων έχασε εξολοκλήρου μία απ’ τις 5 αισθήσεις του και έμεινε ανάπηρος, ως αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας. Δηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, παραθέτουμε τη συγκλονιστική μαρτυρία που μας έστειλε.

Δημοκρατία και λαϊκή μεταπολίτευση

Του Βασίλη Ασημακόπουλου*

Mε την αντισυνταγματική ψήφιση του Μνημονίου (6-5-2010), την υπογραφή (αλλά ακόμα μη κύρωση από τη Βουλή) της αντισυνταγματικής σύμβασης δανειακής διευκόλυνσης, θεσπίστηκε στη χώρα μας ένα νέου τύπου καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Πρόκειται για τη θεσμοποίηση της εξάρτησης της χώρας από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, την επιβολή ενός νεοαποιακιακού καθεστώτος, μετατρέποντας την πολιτειακή συγκρότηση της ανεξάρτητης και κυρίαρχης Ελληνικής Δημοκρατίας, πολιτικά σε προτεκτοράτο, οικονομικά σε καθεστώς ελεγχόμενης πτώχευσης, κοινωνικά σε εργαστήρι μαζικής εξαθλίωσης.

Συγγνώμη λάθος για τον Στρος Καν

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Κατέρρευσε λοιπόν με τον ίδιο θόρυβο με τον οποίο ξέσπασε η πολύκροτη υπόθεση του Ντομινίκ Στρος Καν. Όταν πλέον ήταν βέβαιο ότι ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος άνδρας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είχε χάσει την ηγεσία του οργανισμού αλλά και την κούρσα για τη διεκδίκηση του προεδρικού χρίσματος στις γαλλικές εκλογές, ήρθαν στην επιφάνεια ενοχοποιητικά στοιχεία για την περίφημη καμαριέρα του πολυτελούς ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη. Μέσα σε λίγα 24ωρα ο διεθνής Τύπος πλημμύρισε από πληροφορίες για το ύποπτο παρελθόν της ως συνοδού πολυτελείας αλλά ακόμη και για διασυνδέσεις με κυκλώματα ξεπλύματος χρήματος και διακίνησης ναρκωτικών.

Ένα βήμα μπρος σε Αίγυπτο, δύο βήματα πίσω σε Συρία

Της Κατερίνας Σταυρούλα

Σε διαρκή κατάσταση αναταραχής που όμως συνοδεύεται από στασιμότητα φαίνεται να βρίσκεται ο αραβικός κόσμος μετά την άνοιξη των ιστορικών αλλαγών. Με τα μέτωπα να βρίσκονται ακόμα ανοιχτά, οι μέρες που διακρίνονται από δυστοκία εξελίξεων έχουν διαδεχθεί τις εβδομάδες των σαρωτικών αλλαγών. Από την Αίγυπτο που ξαναγεμίζει την πλατεία Ταχρίχ, στη Συρία της αιματηρής διαμάχης με το καθεστώς Άσαντ και τη Λιβύη των διπλωματικών παιχνιδιών στο φόντο αυτού που καταλήγει σε εμφύλιο, το πρώτο σαρωτικό κύμα λαϊκών κατακτήσεων βρίσκεται τώρα αντιμέτωπο με την επόμενη μέρα.

Οι Εργατικοί προδίδουν τους Άγγλους αγανακτισμένους

Του Μιχάλη Ψύλλου

Δεν πίστευαν στα αυτιά τους οι περίπου 750.000 βρετανοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι 500.000 δάσκαλοι και καθηγητές και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα ακούγοντας τον εικονιζόμενο ηγέτη των Εργατικών, Εντ Μίλιμπαντ, να χαρακτηρίζει «σφάλμα» τη μεγάλη απεργία της 30ής Ιουνίου. Ο επονομαζόμενος και «κόκκινος Εντ» που εξελέγη τον περασμένο Σεπτέμβριο στην ηγεσία του Εργατικού Kόμματος αποκλειστικά και μόνο χάρη στη στήριξη των συνδικάτων δεν δίστασε να ταχθεί κατά της μεγαλύτερης απεργίας που έχει γίνει στο βρετανικό Δημόσιο από το ...1926.