Ενόψει όξυνσης της ταξικής πάλης θα γενικευθεί
η κυβερνητική – κρατική προσπάθεια για τη συγκρότηση ενός ασφυκτικού
απολυταρχικού πλέγματος, ακόμα και με κατάργηση άμεσα, τυπικά και καθολικά
κρίσιμων πλευρών της αστικής δημοκρατίας για ένα χτύπημα του μαζικού κινήματος
και της Αριστεράς. Όλα αυτά θέτουν επιτακτικά μπροστά στο εργατικό λαϊκό κίνημα
και την Αριστερά –ειδικά την αντικαπιταλιστική, επαναστατική και κομμουνιστική
πτέρυγή της- την αναγκαιότητα να παρέμβουν στο συνολικό μέτωπο της δημοκρατίας
και των ελευθεριών, να προετοιμαστούν έγκαιρα για οποιοδήποτε ενδεχόμενο μιας
απότομης και πολύ πιο σκληρής αντιδημοκρατικής στροφής κι απ’ αυτή την άποψη να
οργανώσουν αποφασιστικά και την αντιφασιστική πάλη.
Φωτό: Δημήτρης Σούλτας
του Κώστα Μάρκου
Το ΝΑΡ, με την τελευταία απόφαση της Πολιτικής
Επιτροπής του, εκτιμά ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι αντικαπιταλιστικές, ριζοσπαστικές και μαχόμενες δυνάμεις,
ευρύτερα η Αριστερά και το εργατικό - λαϊκό κίνημα, πρέπει να βάλουν στο κέντρο
του ενδιαφέροντος και των καθηκόντων τους, άρρηκτα δεμένο με το κοινωνικό
ζήτημα, με το χαρακτήρα του επείγοντος, την αντιμετώπιση της αντιδημοκρατικής
επίθεσης. Με στόχο την αποτροπή, την ήττα και ανατροπή της, όχι με την αναμονή
κοινοβουλευτικών λύσεων και αριστερών κυβερνήσεων ή της ενδυνάμωσης του
“κόμματος”, αλλά με τη δράση του ίδιου του εργατικού λαϊκού κινήματος. Στα
πλαίσια της γενικότερης πάλης για την ανατροπή του τρίτου και όλων των
μνημονίων, καθώς και της αντεργατικής, αντιλαϊκής, αντιδημοκρατικής και
νεοφασιστικής επίθεσης, της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, της τρόικας
ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και της Χρυσής Αυγής που εξυπηρετεί και εντάσσεται, με δευτερεύουσες
αντιθέσεις, στα σχέδιά τους.
Από αυτή τη σκοπιά, το ΝΑΡ θεωρεί ότι
απαιτείται η δημιουργία μιας αυτοτελούς Κίνησης για την υπεράσπιση και
διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Μια τέτοια
Κίνηση πρέπει να κινείται με βάση την κατανόηση πως ενώ το ζήτημα της
δημοκρατίας και ελευθερίας στην εποχή μας συνδέεται περισσότερο από κάθε άλλη
φορά με το «κοινωνικό ζήτημα», με την απελευθέρωση της εργασίας από την
εκμετάλλευση, ωστόσο έχει και σχετική αυτοτέλεια. Το δημοκρατικό ζήτημα είναι
ιδιαίτερος δρόμος προσέγγισης αλλά και συμβολής στον αγώνα για την
αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Παράλληλα, είναι ιδιαίτερος δρόμος
προσέγγισης και συμβολής στην επανάσταση για μια νέα σοσιαλιστική και
κομμουνιστική προοπτική, χωρίς η συμφωνία σε μια παρόμοια αντίληψη να είναι
προϋπόθεση για τη συμμετοχή σε μια τέτοια Κίνηση. Ωστόσο, οι δυνάμεις της
κομμουνιστικής απελευθέρωσης, της επαναστατικής προοπτικής και της
αντικαπιταλιστικής πάλης που θα συμβάλουν στην Κίνηση, θα πρέπει να έχουν το
δικαίωμα να «εκφράζονται» με μια τέτοια κατεύθυνση μέσα από αυτήν.
Βασική κατεύθυνση για μια Κίνηση για το
δημοκρατικό ζήτημα πρέπει να είναι ο αγώνας για την υπεράσπιση και διεύρυνση
των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών πρώτα από όλα του μαζικού κινήματος
των εργαζομένων και του λαού. Δηλαδή, των ανεξάρτητων μαζικών εργατικών και
λαϊκών οργάνων, ενάντια στην επίθεση που δέχονται από όλα τα «όργανα» του
αστικού συνασπισμού εξουσίας, που σήμερα παίρνει τη μορφή ενός κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού,
ενός εκφασισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Σε πρώτη γραμμή, η Κίνηση θα αγωνίζεται
ενάντια στα κατασταλτικά όργανα του κράτους, των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ,
όλων των εθνικών και υπερεθνικών μηχανισμών καταστολής, όπως η αστυνομία, ο
στρατός, η αστική δικαιοσύνη, το σωφρονιστικό σύστημα κ.τ.λ. Αλλά και ενάντια
στην εργοδοτική δεσποτεία στους χώρους εργασίας, ενάντια στο «διευθυντικό
δικαίωμα» στην καταπίεση σε κάθε χώρο δουλειάς, σπουδών, πολιτισμού κ.τ.λ. Θα
πρέπει να κατανοεί τον καθοριστικό πολιτικό ρόλο των εργατικών και λαϊκών
οργάνων στον αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, θα ανιχνεύει
και θα συμβάλει σε δρόμους για να μπορέσει ο ίδιος ο εργαζόμενος άνθρωπος να
διευθύνει την κοινωνία μέσα από τα δικά του όργανα.
Μια τέτοια Κίνηση, από τη σκοπιά της
κατάκτησης των ελευθεριών της εποχής μας, θα υπερασπίζεται και θα αγωνίζεται να
διευρύνει όλες τις ελευθερίες που κατέκτησε το εργατικό και λαϊκό κίνημα, στην
Ελλάδα, την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, στη μακρόχρονη διαδρομή του. Από τις
ατομικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες μέχρι το δικαίωμα στην
πολιτική ανυπακοή, την ανατροπή κυβερνήσεων και την εξέγερση, ακόμη και την
επανάσταση.
Βασική πολιτική κατεύθυνση της Κίνησης πρέπει
να είναι η συμβολή στον αγώνα για ανατροπή των αστικών κυβερνήσεων, έξοδο από
ΝΑΤΟ, ευρώ και ΕΕ, διαγραφή του χρέους, κλονισμό της μεγάλης αστικής
ιδιοκτησίας με τον εργατικό – λαϊκό – κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών και των
μεγάλων επιχειρήσεων, για μείωση του εργάσμου χρόνου και αύξηση του εργατικού –
λαϊκού εισοδήματος σε βάρος των κερδών του κεφαλαίου. Ειδικά για το κρίσιμο
ζήτημα της ΕΕ, μπορεί να κινηθεί με το ίδιο περιεχόμενο, τρόπο και ευελιξία
όπως η Πρωτοβουλία Κατά του Ευρώ και της ΕΕ.
Η Κίνηση θα συμβάλει στην υπεράσπιση όλων των
εργατικών, λαϊκών και δημοκρατικών μαζικών αγώνων. Οργανώνει την πολιτική και νομική
υπεράσπισή τους από τα πολύμορφα όργανα καταστολής με ειδικό νομικό τμήμα. Δεν
υποκαθιστά αλλά συμβάλλει στη δημιουργία οργάνων της εργατικής και λαϊκής
αυτοάμυνας, ως πτέρυγας του ίδιου του μαζικού κινήματος μέσα από τις
δημοκρατικές διαδικασίες τους. Συμβάλει στην υπεράσπιση όλων των διωκόμενων
αγωνιστών αλλά και των αδυνάτων σε κάθε σφαίρα της κοινωνικής δράσης.
Ιδιαίτερα, πρέπει να ασχολείται με την
αποκάλυψη και αντιμετώπιση των μηχανισμών του στρατού, της αστυνομίας, της
Ασφάλειας, των ειδικών σωμάτων, της προβοκάτσιας, των παρακρατικών μηχανισμών,
της φασιστικής και ρατσιστικής δράσης της «Χρυσής Αυγής» ενάντια στο μαζικό
κίνημα και τους αγωνιστές του. Πολύ σημαντική πλευρά είναι και η αντιμετώπιση
της ιδεολογικής τρομοκρατίας των αστικών μέσων ενημέρωσης. Θα συμβάλει στη
δημιουργία και υπεράσπιση των μέσων ενημέρωσης και πολιτισμού του ίδιου του
εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Προοπτικά, όμως, μια τέτοια Κίνηση θα πρέπει
να ασχολείται και με τις ελευθερίες στο χώρο της επιστημονικής έρευνας για τις
λαϊκές ανάγκες, καθώς και για τις νέες ανάγκες ελευθερίας στο ίντερνετ. Αλλά να
είναι και ευαίσθητη στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες ειδικά της
νεολαίας στη δουλειά, στο σχολείο, στις σχολές, στο στρατό, στον πολιτισμό,
στον αθλητισμό κ.α. Να ασχολείται με τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες
των εθνικών, πολιτιστικών μειονοτήτων στη χώρα μας. Δεν πρέπει να υποτιμά και
τα ιδιαίτερα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών και κάθε
σεξουαλικής καταπίεσης.
Μια τέτοια Κίνηση πρέπει να είναι διεθνιστική.
Να συμβάλει στην αγωνιστική, δημοκρατική αλληλεγγύη στους συνδικαλιστικούς και
πολιτικούς αγώνες, τις εξεγέρσεις και τις επαναστατικές απόπειρες όλων των λαών
της γης. Ειδικά να καλλιεργεί τη φιλία και αλληλεγγύη με τους λαούς της
Τουρκίας και των άλλων χωρών των Βαλκανίων. Να αγωνίζεται για μια Κύπρο
αντιιμπεριαλιστική ενιαία και δικοινοτική, χωρίς τουρκική κατοχή, βρετανικές
βάσεις και «εγγυήτριες δυνάμεις». Για την αλληλεγγύη με τον παλαιστινιακό λαό.
Να τάσσεται ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπως στο Ιράκ, τη
Λιβύη κ.α. Ταυτόχρονα, θα συμβάλει στην υπεράσπιση των συνδικαλιστικών,
πολιτικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων όλων των μεταναστών, για
την αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα ελλήνων και μεταναστών ενάντια στην
εκμετάλλευση και το ρατσισμό ελληνικών κυβερνήσεων, ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Σε μια τέτοια Κίνηση μπορούν να συμβάλουν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οργανωμένες
και μη δυνάμεις από αυτήν, αγωνιστές, ρεύματα και δυνάμεις από τις
διαφοροποιήσεις του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και
από τα ρεύματα που αγωνίζονται για την ανατροπή της επίθεσης (απαγκιστρώσεις
από το ΠΑΣΟΚ-ΠΑΣΚΕ, αντιιμπεριαλιστικός αντιμνημονιακός «πατριωτικός χώρος»,
αυτονομία και αναρχικός χώρος που σέβεται το μαζικό κίνημα), όπως και
δημοκράτες νομικοί που συμφωνούν και θέλουν να κινηθούν στην παραπάνω
κατεύθυνση, με σεβασμό σε κάθε πολιτικοϊδεολογική απόχρωση του καθενός.
Η Κίνηση πρέπει να έχει αυτοτελή οντότητα, να
μην λειτουργεί ως «συμμαχία» ή «μέτωπο» οργανώσεων ή συμφωνία «παραγόντων». Να
λειτουργεί με κυρίαρχο όργανο τη συνέλευση, η οποία εκλέγει και παύει τους
εκπροσώπους της. Να έχει οικονομική αυτοτέλεια. Ειδικά, όμως, μια τέτοια Κίνηση
για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα πρέπει να απευθύνεται και να
δομείται μέσω και εντός των οργάνων του μαζικού κινήματος (ταξικά σωματεία και
φορείς ή μειοψηφίες τους, μαζικές συλλογικότητες στις γειτονιές, στους δήμους
και στις πόλεις κ.α.).
Θα πρέπει να οργανώνει την κοινή δράση με
άλλες παρόμοιες κινήσεις, συσπειρώσεις και συλλογικότητες, με προωθητικό
περιεχόμενο και σεβασμό στην αυτοτέλεια του καθενός.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της
αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που πρέπει να πρωτοστατήσουν για τη δημιουργία της
και να συμβάλλουν πρωτοπόρα στην Κίνηση, χρειάζεται να σέβονται την αυτοτέλειά
της αλλά και να την προασπίζουν από την «παραγοντοποίηση». Θα πρέπει να την
«υπηρετούν» και να μην την «χρησιμοποιούν» για μικροκομματικά και πρόσκαιρα
πολιτικά οφέλη, με στόχο τη δημοκρατική ηγεμονία των ιδεών τους και όχι την κυριαρχία
των μηχανισμών.
