Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

ΔΕΗ: Άγρια λεηλασία από τους ιδιώτες


Η απελευθέρωση άδειασε τα ταμεία της επιχείρησης

Δυο μήνες τώρα τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν: «Τον Ιούνη δεν θα έχουμε ρεύμα», «έρχεται μπλακ άουτ!». Μα είναι δυνατόν; Αφού δεν βγήκαμε ακόμα από το ευρώ... Συμβαίνουν καταστροφές και μέσα στο ευρώ; Όμως, τι προκαλεί το υποτιθέμενο «ενεργειακό κραχ»; Η αδυναμία της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) να πληρώσει 120 εκ. ευρώ στη Γκαζπρόμ για την προμήθεια φυσικού αερίου τον Ιούνιο. Ποιος δεν πληρώνει το φυσικό αέριο που παίρνει από τη ΔΕΠΑ; Οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί που την έχουν φεσώσει με 187 εκ. ευρώ ως σήμερα. Όπως ισχυρίζονται Μυτιληναίος, Λάτσης, Περιστέρης δεν πληρώνουν τη ΔΕΠΑ γιατί δεν έχουν ακόμα αποζημιωθεί πλήρως από τον Λειτουργό Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΛΑΓΗΕ). Δηλαδή από το χρηματιστήριο στο οποίο πωλείται το ρεύμα από τους παραγωγούς και αγοράζεται από τους προμηθευτές των καταναλωτών, που δεν είναι πλέον άλλοι από τον εξής ένα, τη ΔΕΗ.

                                                           

της Φλώρας Παπαδέδε

Η οργή, η ψήφος κι η εθνική γιορτή των Ισλανδών


Η κατ’ εξοχήν εκνευριστική καθεστωτική «οδηγία» προς ...τους ναυτιλλόμενους του μνημονιακού «ωκεανού» είναι να «ψηφίσουν με βάση τη λογική, όχι την οργή». Γεμάτοι ...κατανόηση, μάλιστα, οι καθεστωτικοί αρλουμπολόγοι προτάσσουν ένα «δικαιολογημένη, κατά τ’ άλλα» πριν από τη λέξη «οργή» και ...ξεμπερδεύουν. Ας μην προσποιούνται ότι ανησυχούν μήπως η οργή «φτιάξει» θολωμένη σκέψη. Όλοι ξέρουμε ότι εδώ και καιρό μοχθούν νυχθημερόν για να πλάσουν μια απολύτως συγχυσμένη συλλογική σκέψη: Θολωμένη από τον φόβο. Μπερδεμένη από τον γκεμπελισμό, από την ιδεολογική, «μιντιακή» (κι όχι μόνο) τρομοκρατία.



Διονύσης ΕΛευθεράτος

Διαύγεια σε σκοτεινούς καιρούς




Ας μην περιμένει ο αναγνώστης απαντήσεις από τον Στίγκα για την αποκαθήλωση της γενιάς μας. Δεν μας παίρνει ο ποιητής από το χέρι. Ο ποιητής μας δίδασκε –και οφείλει να μας διδάσκει– θάρρος. Αυτή είναι η πολιτική διάσταση της ποίησης. Το θάρρος. Η ποίηση του Στίγκα είναι αν μη τι άλλο ποίηση θαρραλέα. Γι’ αυτό είναι τίμια και γι’ αυτό είναι ποίηση.


Δεν τρέμουν πια τα χέρια μου
Κι αυτό να σας τρομάζει 


του Γιάννη - Ιόλαου Μανιάτη