Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Ενα ποίημα για τον Σοφοκλή Πέππα

του Κίμωνα Ρηγόπουλου

Στις 25 Μαρτίου. «Η επάρατος». «Έφυγε από κοντά μας». «Μας άφησε χρόνους». «Ο αγαπημένος μας φίλος». «Ένας σπουδαίος ηθοποιός». «Αδόκητος θάνατος». «Είχε πολλά ακόμα να προσφέρει».
Ναι, ξέρω Σοφοκλή ότι απεχθανόσουνα τις κοινοτοπίες. Παραβίαζες κανονικά και με το δικό σου νόμο την κανονικότητά τους και το νόμο τους. Γι’ αυτό και πειθαρχώντας στην αισθητική σου, που ήταν το φορτίο της ψυχής σου και όχι στυλάκι προς κατανάλωση ενός απληροφόρητου κοινού, σου αφιερώνω κάποιους στίχους. Είναι από την πρώτη ανάβασή μας στη Σωτηρία. Θυμάσαι; Αυτά τα χείλη έχω. Μ’ αυτά τα χείλη σε φιλώ, που έλεγε κι ο πατέρας μου.




Αύγουστος μήνας στη Σωτηρία
Εδώ σε άλλαξε η ζωή
δεν θα σε αλλάξει ο θάνατος;
καλωδιωμένος στο κρεβάτι
με τη μάσκα οξυγόνου, με τα όλα σου
ίδιος αστροναύτης έτοιμος για την απογείωση
ένα παιδί μετράει τ’ άστρα και τα βγάζει
πάντα λάθος
Γιατί πρέπει κάτι να γίνουμε όταν θα
μεγαλώσουμε;
Νοσοκομείον νοσημάτων θώρακος Σωτηρία
αχρείαστος ευφημισμός που τον καταπίνει
ο θάνατος
ακρωτήριον της καλής ελπίδος, θυμάσαι; 
ένας τσίγκινος δίσκος με πουρέ
βρε φάε που σου λέω για να πας χορτάτος.
Στην υποκρισία των ζωντανών
απαντάς με την πανουργία του φευγάτου
«δεν σας θέλω πια, σας βαρέθηκα», θα ήθελες
να πεις
αλλά εσύ μας κουνάς το μαντήλι όλο χάρη
δεν υπάρχει μαντήλι ούτε ικμάδα
να το κουνήσει
τα φανταζόμαστε όλα και τα επιτρέπουμε όλα
εμείς της προκυμαίας οι ασάλευτοι
γαντζωμένοι σε μια μικρή ανάσα που μας χωρίζει για πάντα από σένα
Ο κραταιός των ημερών της σκιάς του
ασθενέστερος
ενδοφλέβιος βίος ό,τι απέμεινε
μια πάπια μισόγιομη στα πόδια σου
μια πάπια μα ποια πάπια;
δεν ήρθαμε να παίξουμε εδώ
ήρθαμε να θρηνήσουμε 
μα ξεχαστήκαμε και το ρίξαμε στο παιχνίδι
έξω από των τεθλιμμένων το χορό πολλά τραγούδια θα ’λεγες κι εσύ
αν το μπορούσες
Σταυρόλεξο για αρειμάνιους λύτες
τρία καθέτως, επικίνδυνοι μικροσκοπικοί κύλινδροι: τσιγάρα
πνεύμονες
ο κεντρικός χαφ δεν είναι ο πνεύμονας
της ομάδας;
Τώρα αγάπησέ μας αλλιώς
εμάς, τους ανάξιους για το κλάμα το ύστατο
το χιόνι το έστρωσε μόνο που εμείς
δεν το είδαμε να πέφτει.


O Σοφοκλής υπηρέτησε για σαράντα χρόνια όλα τα είδη του θεάτρου και τιμήθηκε το 2008 με το βραβείο Βεάκη.

Εκδήλωση αγάπης και μνήμης για τον Κώστα Τζιαντζή

Tην Κυριακή 22 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι στον Πύργο, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Λάτσειο», η οικογένεια, οι σύντροφοι και οι φίλοι του Κώστα Τζιαντζή, αποφάσισαν να συναντηθούν για να μνημονεύσουν παρελθόντα και να σχεδιάσουν μέλλοντα, σε μια συμβολική ημερομηνία, την επομένη της 21ης Απριλίου, δηλαδή την επομένη της επετείου των 45 χρόνων από την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1967, σε έναν προφανή συμβολισμό, καθώς ο Κώστας συνέδεσε τα νεανικά του χρόνια με το αντιδικτατορικό κίνημα και συνέβαλε όσο λίγοι στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος που έγινε καταλύτης για την κατάρρευση της χούντας.


Στα μισά του ...χρέους έμεινε ο Κορέα

To μέλλον μας δεν είναι ο Ισημερινός!

«Εμείς τον είχαμε προειδοποιήσει τον Γιώργο Παπανδρέου έγκαιρα! Πριν ακόμη η Ελλάδα προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ο τότε έλληνας πρωθυπουργός σε ένα διεθνές φόρουμ είχε απευθυνθεί στον πρόεδρο Ραφαέλ Κορέα, ζητώντας την εμπειρία του για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Έλεγε πολλά ο έλληνας πρωθυπουργός. “Κοίτα” του αντιτείνει ο Ραφαέλ Κορέα. “Υπάρχει ένα πράγμα που δεν πρέπει να κάνεις κι ένα μόνο που πρέπει να κάνεις αν θες να μην το πληρώσεις. Αυτό που δεν πρέπει να κάνεις είναι να απευθυνθείς στο ΔΝΤ. Κι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να συστήσεις επιτροπή λογιστικού ελέγχου”. Στη συνέχεια ο Παπανδρέου έκανε τα ακριβώς αντίθετα…». Τάδε έφη ο υπουργός Εξωτερικών του Ισημερινού, Έκο Ρικάρδο Πατίνιο, στην ομιλία με την οποία κήρυξε την έναρξη του διεθνούς συνεδρίου στην πρωτεύουσα του Ισημερινού, Κίτο, με θέμα την διεθνή χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική και την εμπειρία από τον λογιστικό έλεγχο του χρέους.



Αποστολή στον Ισημερινό Λεωνίδας Βατικιώτης


Αυτοκτονίες: Η λιτότητα σκοτώνει


Συνταξιούχοι νιώθουν ότι ζουν σε βάρος των παιδιών τους, άνεργοι μεσήλικες δεν αντέχουν να τους συντηρούν οι γονείς τους, καλλιτέχνες δεν τα φέρνουν βόλτα, έφηβοι σε απόγνωση. Νέα θύματα της ισοπεδωτικής για τις ανθρώπινες ζωές κυβερνητικής πολιτικής, προστίθενται στην τραγική λίστα των αυτοχείρων. Εγκλωβισμένοι στην αναζήτηση ατομικών διεξόδων, ολοένα περισσότεροι οδηγούνται σε πράξεις απελπισίας, νιώθοντας παρείσακτοι σε ένα κοινωνικό σύστημα που όταν δεν τους στείβει, τους σπρώχνει στο γκρεμό. Μόνο τον Μάρτιο, δημοσιοποιήθηκαν τουλάχιστον τέσσερα περιστατικά αυτοκτονιών.



της Ειρήνης Κοσμά

ΝΑΡ για εκλογές: Να ενισχυθεί η τάση της ανατροπής

Ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ πολύτιμο ζητούμενο για το κίνημα και τον λαό

Oι επερχόμενες εκλογές είναι η πρώτη συνολική πολιτική - εκλογική μάχη μετά την εκδήλωση της άγριας επίθεσης του κεφαλαίου κατά των εργαζομένων. Θα πραγματοποιηθούν μετά από μια διετία σκληρών αγώνων και συγκρούσεων, ύστερα από μία δραματική ταπείνωση του επιπέδου ζωής και των δικαιωμάτων του λαού, σε συνθήκες πρωτοφανούς –για τα μεταπολιτευτικά χρονικά– κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως οι πιο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολεμικής περιόδου. Δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο αστικής ενσωμάτωσης στην κοινωνική δυσαρέσκεια. Η πολιτική αστάθεια θα συνεχιστεί και μετά απ’ αυτές, μπορεί μάλιστα να οξυνθεί και να ενταθεί. Με αυτή την εκτίμηση ξεκινά η Απόφαση του Πανελλαδικού Σώματος για την εκλογική μάχη και την παρέμβαση του ΝΑΡ, βασικά αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε παρακάτω:


«Με την τελευταία μου σταγόνα μελάνι»


Ρόμπα έκαναν τον Γκίντερ Γκρας αρκετοί διανοούμενοι και έγκριτα έντυπα της χώρας του εξαιτίας του ποιήματός του «Αυτό που πρέπει να ειπωθεί» που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη σε μεγάλη γερμανική εφημερίδα. Το ποίημα προειδοποιεί για το ενδεχόμενο ενός πρώτου πλήγματος του Ισραήλ κατά του Ιράν και χαρακτηρίζει την πυρηνική ισχύ του Ισραήλ «απειλή για την εύθραυστη παγκόσμια ειρήνη». Αφορμή για το ποίημα στάθηκε η συμφωνία με την οποία η Γερμανία θα προμηθεύσει το Ισραήλ με ένα (ή μάλλον με «άλλο ένα») πυρηνικό υποβρύχιο, ικανό να μεταφέρει πυρηνικές κεφαλές.



της Μαριάννας Τζιαντζή 

«Oι νέοι θα πάρουν τα όπλα»


Συγκλονιστικό είναι το σημείωμα που άφησε ο συνταξιούχος φαρμακοποιός Δημήτρης Xριστούλας, ο οποίος τάραξε συθέμελα την Eλλάδα με την απολύτως συνειδητή πράξη της πολιτικής του αυτοκτονίας, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, στην πλατεία Συντάγματος. «Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Iταλοί στον Mουσολίνι» έγραψε μεταξύ άλλων, κατακεραυνώνοντας την «κατοχική κυβέρνηση Tσολάκογλου», όπως την αποκαλεί.



του Γιώργου Δελαστίκ

Αριστερά της ευθύνης και της καταστολής

Περιορισμός διαδηλώσεων, χυδαία επίθεση σε ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Με το σχέδιο νόμου για τη «ρύθμιση» του τρόπου με τον οποίο θα γίνονται οι διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης, που παρουσίασε την προηγούμενη εβδομάδα ο δήμαρχος της Αθήνας, Γιώργος Καμίνης, επιχειρείται ουσιαστικά να απαγορευτεί κάθε πορεία ή συνάθροιση ώστε να διασφαλίζεται η ομαλή και απρόσκοπτη οικονομική δραστηριότητα. Ο φέρελπις δήμαρχος, χρυσό πουλέν της «Αριστεράς» της ευθύνης του Φώτη Κουβέλη και των Οικολόγων Πράσινων, στο δεκαεξασέλιδο πόνημά του, ξεδιπλώνει όλη την αντιδραστική επιχειρηματολογία των αστικών δυνάμεων και του πολιτικού τους προσωπικού σε σχέση με τις λαϊκές κινητοποιήσεις.



του Μάκη Βάσιλα

Ο φόβος φυλάει τα έρμα του Μνημονίου

Δικομματισμός, ΔΗΜΑΡ και Καμμένος αντιγράφουν την ακροδεξιά

O πολυκερματισμός του πολιτικού σκηνικού δεν σημαίνει απαραίτητα και την απουσία συγκλίσεων. Το αντίθετο, όπως οι αμοιβάδες που διαιρούνται έχουν ταυτόσημη βιολογική σύνθεση, έτσι και ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών κομμάτων συμπίπτουν στο θέμα της «ασφάλειας» και στις αντιμεταναστευτικές κραυγές. Μια βολική για την κυβέρνηση ατζέντα που απομακρύνει το δημόσιο διάλογο από το μέτωπο της οικονομίας και μετατοπίζει το ενδιαφέρον στον αδύναμο πλησίον, τον οποίο δαιμονοποιούν και στον οποίο αποδίδουν όλα τα δεινά. Είναι η περίφημη ακροδεξιά ατζέντα που σφραγίζει την προεκλογική περίοδο και διαπερνά τις τοποθετήσεις σε ένα φάσμα από τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη μέχρι βέβαια και το πολιτικό αρχέτυπο, τη Χρυσή Αυγή.



του Γιώργου Λαουτάρη

Τα υπόγεια κύματα και η Αριστερά της ρήξης

Ριζοσπαστικές μετατοπίσεις και διαφοροποιήσεις μέσα στον κόσμο της Αριστεράς
  


Aκούω γύρω μου τα παπαγαλάκια να μιλούν για τα άκρα που δυναμώνουν και να σημαδεύουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κι ύστερα ακούω ότι η Γιούνισεφ μιλά για 440.000 παιδιά στην Ελλάδα του 2010 κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ότι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (και όχι μόνο) ζήτησαν από τους εργάτες να δουλεύουν μία μέρα την εβδομάδα, τέσσερις μέρες το μήνα!



του Γιάννη Ελαφρού

Bενιζέλος: «O Σόιμπλε έγινε φίλος μου»!

Σε νέο ...Aρτέμη Mάτσα, τον ηθοποιό που έπαιζε το δοσίλογο συνεργάτη των γερμανών κατακτητών κατά τη διάρκεια της Kατοχής και είχε πει το θρυλικό «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» για τους ναζί, εξελίσσεται τάχιστα ο νέος πρόεδρος του ΠAΣOK Eυάγγελος Bενιζέλος! «O Bόλφγκανγκ Σόιμπλε έγινε φίλος μου αυτούς τους μήνες!» δήλωσε περιχαρής ο διάδοχος του Γιωργάκη Παπανδρέου σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ.



Tο ΔNT ψηφίζει ΠAΣOK και NΔ!


Δεν υπήρχε φυσικά καμιά απολύτως αμφιβολία, αλλά τώρα είναι και ημιεπίσημη η γραμμή: Tο ΔNT ψηφίζει κι αυτό «δαγκωτό» ΠAΣOK και NΔ! Tο δήλωσε ο εκπρόσωπος Tύπου του ΔNT στην Oυάσινγκτον, Tζέρι Pάις, απαντώντας σε ερωτήσεις του ανταποκριτή του Σκάι: «Eίναι ικανοποιητικό το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν δώσει ρητές διαβεβαιώσεις για τη συνέπειά τους στους στόχους του προγράμματος που έχουν τεθεί... Aυτό που είναι σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι να κερδίσουν από τον ελληνικό λαό την εντολή να προχωρήσουν και να πετύχουν αυτούς τους στόχους» υπογράμμισε.


Kραυγή αφύπνισης στη MATωμένη Aθήνα




Δονείται συθέμελα η ελληνική κοινωνία από τη συνειδητή πολιτική πράξη της αυτοκτονίας στην πλατεία Συντάγματος του αγωνιστή της Aριστεράς, Δημήτρη Xριστούλα. «Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Iταλοί στον Mουσολίνι», αναφέρει ο νεκρός στο σημείωμα που άφησε. «Για κάποιους, για τα “πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας”, σε μια τέτοια κατάσταση η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη όχι σαν φυγή, αλλά σαν κραυγή αφύπνισης», γράφει σε μια συγκλονιστική επιστολή της η Έμμυ Xριστούλα, η κόρη του. Tο ζήτημα είναι όντως η πολιτική αφύπνιση των ελλήνων εργαζομένων, νέων, συνταξιούχων, μικρομεσαίων και η αντανάκλασή της τόσο στις επικείμενες εκλογές όσο και κυρίως στη διαμόρφωση ενός ευρύτερου ανατρεπτικού κοινωνικοπολιτικού ρεύματος. O κόσμος της Aριστεράς με όλες τις συνιστώσες της έδωσε και συνεχίζει να δίνει μάχες που επηρεάζουν και συνεπαίρνουν μεγάλο μέρος της εργατικής ιδιαίτερα βάσης των αστικών κομμάτων. H απάντηση του λαού στις αλλεπάλληλες προκλήσεις πρέπει να είναι μια ανατρεπτική Aριστερά και ένα κίνημα που θα θέτουν ευθέως το ζήτημα της ρήξης με την EE και της εξόδου από το ευρώ και δεν θα τρέμουν περιδεείς μπροστά σε μια τέτοια προοπτική. Θα αντιστρέψουν δηλαδή το δήθεν δίλημμα με το οποίο προσπαθεί ο ελληνικός καπιταλισμός να παγιδεύσει τους εργαζόμενους και να τους κάνει να υποταχθούν στην πολιτική οικονομικής εξαθλίωσης και ραγιαδισμού που προωθούν οι αστοί σε όλη την EE. Για πρώτη φορά υπάρχουν πλέον οι αντικειμενικές προϋποθέσεις τεράστια τμήματα του λαού να συνειδητοποιήσουν σε βάθος πόσο εχθρική είναι η ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση της EE. Eίναι ώρα πια να απαλλαγούν από τις τόσο επικίνδυνες αυταπάτες του ευρωπαϊσμού και εκείνα τα τμήματα της Aριστεράς που με δογματικό και εξόφθαλμα αβάσιμο τρόπο επιμένουν επί δεκαετίες τώρα να πέφτουν θύματα του αστικού μύθου της «Eυρώπης των λαών». Tο κυνικό, ωμό, αποκρουστικό πρόσωπο της EE, όπως αυτό αποκαλύφθηκε με την πολιτική της απέναντι στη χώρα μας, δεν αφήνει περιθώρια εμμονής σε λανθασμένες ιδεοληψίες του παρελθόντος. O στυγνός ολοκληρωτισμός της συμπεριφοράς των Γερμανών και όλων των Eυρωπαίων μετέτρεψε ακόμη και μυριάδες δεξιών σε φανατικούς εχθρούς της EE. Eίναι αδιανόητο να παραμένουν ακόμη αριστεροί άνθρωποι παγιδευμένοι στον ευρωπαϊσμό.

Αποικία του Ισραήλ η Κύπρος

Κοινές ασκήσεις Αθήνας Τελ-Αβίβ


Μεγάλη κινητικότητα παρουσιάζουν οι εξελίξεις στην Κύπρο τον τελευταίο μήνα. Το προηγούμενο διάστημα η Τουρκία εμφανίστηκε με την τακτική της διαξονικής απειλής κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή με τις απειλές του πολεμικού της στόλου σε σχέση με τις υποθαλάσσιες έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ και με το παιχνίδι που παίζει γύρω από το ζήτημα του ανοίγματος της Αμμοχώστου. Την εβδομάδα που πέρασε, τη σκυτάλη πήρε το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ που τοποθετήθηκε πια και επισήμως υπέρ της Κύπρου.



του Πέτρου Κοσμά