Στις 25 Μαρτίου. «Η επάρατος». «Έφυγε από κοντά μας». «Μας άφησε χρόνους». «Ο αγαπημένος μας φίλος». «Ένας σπουδαίος ηθοποιός». «Αδόκητος θάνατος». «Είχε πολλά ακόμα να προσφέρει».
Ναι, ξέρω Σοφοκλή ότι απεχθανόσουνα τις κοινοτοπίες. Παραβίαζες κανονικά και με το δικό σου νόμο την κανονικότητά τους και το νόμο τους. Γι’ αυτό και πειθαρχώντας στην αισθητική σου, που ήταν το φορτίο της ψυχής σου και όχι στυλάκι προς κατανάλωση ενός απληροφόρητου κοινού, σου αφιερώνω κάποιους στίχους. Είναι από την πρώτη ανάβασή μας στη Σωτηρία. Θυμάσαι; Αυτά τα χείλη έχω. Μ’ αυτά τα χείλη σε φιλώ, που έλεγε κι ο πατέρας μου.
Αύγουστος μήνας στη Σωτηρία
Εδώ σε άλλαξε η ζωή
δεν θα σε αλλάξει ο θάνατος;
καλωδιωμένος στο κρεβάτι
με τη μάσκα οξυγόνου, με τα όλα σου
ίδιος αστροναύτης έτοιμος για την απογείωση
ένα παιδί μετράει τ’ άστρα και τα βγάζει
πάντα λάθος
Γιατί πρέπει κάτι να γίνουμε όταν θα
μεγαλώσουμε;
Νοσοκομείον νοσημάτων θώρακος Σωτηρία
αχρείαστος ευφημισμός που τον καταπίνει
ο θάνατος
ακρωτήριον της καλής ελπίδος, θυμάσαι;
ένας τσίγκινος δίσκος με πουρέ
βρε φάε που σου λέω για να πας χορτάτος.
Στην υποκρισία των ζωντανών
απαντάς με την πανουργία του φευγάτου
«δεν σας θέλω πια, σας βαρέθηκα», θα ήθελες
να πεις
αλλά εσύ μας κουνάς το μαντήλι όλο χάρη
δεν υπάρχει μαντήλι ούτε ικμάδα
να το κουνήσει
τα φανταζόμαστε όλα και τα επιτρέπουμε όλα
εμείς της προκυμαίας οι ασάλευτοι
γαντζωμένοι σε μια μικρή ανάσα που μας χωρίζει για πάντα από σένα
Ο κραταιός των ημερών της σκιάς του
ασθενέστερος
ενδοφλέβιος βίος ό,τι απέμεινε
μια πάπια μισόγιομη στα πόδια σου
μια πάπια μα ποια πάπια;
δεν ήρθαμε να παίξουμε εδώ
ήρθαμε να θρηνήσουμε
μα ξεχαστήκαμε και το ρίξαμε στο παιχνίδι
έξω από των τεθλιμμένων το χορό πολλά τραγούδια θα ’λεγες κι εσύ
αν το μπορούσες
Σταυρόλεξο για αρειμάνιους λύτες
τρία καθέτως, επικίνδυνοι μικροσκοπικοί κύλινδροι: τσιγάρα
πνεύμονες
ο κεντρικός χαφ δεν είναι ο πνεύμονας
της ομάδας;
Τώρα αγάπησέ μας αλλιώς
εμάς, τους ανάξιους για το κλάμα το ύστατο
το χιόνι το έστρωσε μόνο που εμείς
δεν το είδαμε να πέφτει.
O Σοφοκλής υπηρέτησε για σαράντα χρόνια όλα τα είδη του θεάτρου και τιμήθηκε το 2008 με το βραβείο Βεάκη.
