Σύγχρονα στρατόπεδα εργασίας αλλά σε ελληνικό έδαφος ζητούν οι Γερμανοί. Η διαφορά τους από τα χιτλερικά είναι ότι οι κρατούμενοι δεν θα μεταφέρονται με τρένα από τα Ες Ες, αλλά θα εργάζονται οικειοθελώς, σπρωγμένοι από την ανεργία, τη φτώχεια, την απόγνωση. Όπως είπε ο γερμανός υφυπουργός Οικονομίας Στέφαν Κάπφερερ στον ομόλογό του, Ευ. Βενιζέλο, κατά την πρόσφατη συνάντησή τους, η Γερμανική Επενδυτική Τράπεζα και μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις είναι πρόθυμες να επενδύσουν στην Ελλάδα. Μοναδική προϋπόθεση είναι… η δημιουργία ειδικών «επενδυτικών ζωνών» όπου θα ισχύει το μοντέλο της Σαγκάης και οι μισθοί θα είναι επιπέδου Κίνας, κάτι που έχει ήδη εφαρμοστεί και στην Πολωνία.
Στις οικονομικές αυτές ζώνες οι επιχειρηματίες φορολογούνται με έναν ελάχιστο συντελεστή, παίρνουν επιδότηση μέχρι 50% επί του συνόλου των επενδυτικών τους δαπανών και έχουν αποικιακού επιπέδου ελαφρύνσεις στο ζήτημα του εργοδοτικού και ασφαλιστικού κόστους. Στα βιομηχανικά αυτά πάρκα δεν θα ισχύει η ελληνική εργασιακή νομοθεσία και φορολογία αλλά ένα ιδιότυπο αποικιοκρατικό καθεστώς με κύρια χαρακτηριστικά το εξαιρετικά χαμηλό εργατικό και φορολογικό κόστος, καθώς και τα απεριόριστα δικαιώματα της εργοδοσίας να προχωρεί σε προσλήψεις και απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις. Φυσικά εκεί δεν έχουν θέση «στρεβλώσεις» και «παρωχημένα δικαιώματα» όπως συνδικαλισμός, απεργίες, άδειες ή επιδόματα. Άλλωστε, οι εργαζόμενοι στις ζώνες αυτές υποχρεωτικά υπογράφουν ειδικά προσύμφωνα ότι παραιτούνται από τη διεκδίκηση αποζημίωσης. Στα σύγχρονα βιομηχανικά γκέτο λειτουργούν πολύγλωσσες σχολές εργατικής επιμόρφωσης ενώ στα περίχωρα δημιουργούνται εμπορικές ζώνες με γερμανικά καταστήματα και εμπορικά κέντρα. Συνέπεια των «φορολογικών παραδείσων» που ζητούν οι Γερμανοί θα είναι η σταδιακή ντε φάκτο επέκταση, σε μικρότερη κλίμακα, της κινεζοποίησης σε ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα.
