Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Το κενό στην ατζέντα του Σαρκοζί...

Άτυχος είναι ο Σαρκοζί. Τρία εκατομμύρια Γάλλοι βγήκαν στους δρόμους την Πέμπτη για το συνταξιοδοτικό, αλλά αυτή η άτιμη η ποδοσφαιρική εθνική ομάδα της χώρας δεν υφίσταται καμία... πανωλεθρία τούτη την περίοδο, ώστε να «ανασάνει» ο πρόεδρος! Όχι, δεν πρόκειται για σουρεαλιστικό σενάριο ταινίας των Μόντι Πάιθονς, αλλά για ένα ... δραματικό κενό στην ατζέντα του γάλλου προέδρου: Στις 23 Σεπτεμβρίου ο Σαρκοζί δεν είχε την ευκαιρία να νεκραναστήσει τον κωμικοτραγικό αντιπερισπασμό, τον οποίο είχε επιχειρήσει μια άλλη Πέμπτη, καλοκαιρινή.



ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ



Ήταν η 24η Ιουλίου 2010, ημέρα γενικής απεργίας για το ασφαλιστικό. Το Παρίσι είχε κατακλυστεί από 130.000 διαδηλωτές, σε όλη τη Γαλλία συμμετείχαν στα συλλαλητήρια δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Ε, την ημέρα αυτή ο Σαρκοζί συναντήθηκε επιδεικτικά με τον Τιερί Ανρί, τον έμπειρο άσο των «τρικολόρ» (Εθνική Γαλλίας), οι οποίοι μόλις είχαν επιστρέψει από το Μουντιάλ της Ν. Αφρικής, πρόωρα αποκλεισμένοι και βεβαρημένοι με κάκιστες εμφανίσεις. Ο πρόεδρος ήθελε να ακούσει «εξηγήσεις» για το ναυάγιο της ομάδας, προκαλώντας τα δηκτικά σχόλια του Ντανιέλ Κον Μπεντίντ που χαρακτήρισε «αποκορύφωμα γελοιότητας» την επιλογή του «τάιμινγκ». Η... εθνική εκστρατεία του Σαρκοζί είχε αρχίσει μια ημέρα νωρίτερα – την παραμονή της μεγάλης απεργίας και των διαδηλώσεων. Σε κλίμα ...εκτάκτου ανάγκης ο πρόεδρος συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν, την υπουργό Αθλητισμού Ροσελίν Μπασελό και την υφυπουργό Ραμά Γιαντέ. Έπειτα από τη συνάντηση, ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργικού γραφείου σε υποχρέωνε να αναρωτηθείς μήπως η δήλωσή του ήταν κόπια δραματικών ανακοινωθέντων του 1940, όταν οι Ναζί εισβολείς αχρήστευαν τη γραμμή Μαζινό:
«Ο αρχηγός του κράτους ζήτησε από τους υπουργούς να δεσμευθούν ότι οι υπεύθυνοι για τούτη την καταστροφή σύντομα θα πάρουν το μάθημά τους». Ανάλογο ήταν και το ύφος της υπουργού Αθλητισμού, Ροσελίν Μπασελό. Είπε: «Οι παίκτες έβλαψαν την εικόνα της Γαλλίας. Διέλυσαν τα όνειρα των συμπατριωτών τους». Πείτε το μίζερο αντιπερισπασμό ενός ηγέτη στριμωγμένου από τα συλλαλητήρια και τις δημοσκοπήσεις. Πείτε το «λουδοβίκεια» νοοτροπία μιας κυβέρνησης που διαμηνύει στο «πόπολο» πως δεν καταδέχεται να θέσει στην κορυφή των προβληματισμών της όσα λένε δύο εκατομμύρια διαδηλωτές. Δεν έμεινε όμως εκεί το πράγμα... Η ατμομηχανή του κυβερνητικού ...ποδοσφαιρικού «συναγερμού» έσυρε τεράστιο φορτίο ρατσισμού – απολύτως συμβατού, άλλωστε, με την πολιτική του Σαρκοζί. Υπουργοί, βουλευτές και συντηρητικοί διανοούμενοι διέκριναν στο ...σκουρόχρωμο δέρμα πολλών παικτών τις αιτίες της –απολύτως εξηγήσιμης με αμιγώς ποδοσφαιρικούς όρους– αποτυχίας των «τρικολόρ». Ρεσιτάλ υστερίας έδωσε ο φιλόσοφος Αλέν Φινκιελκρό: «Η γαλλική ομάδα μοιάζει με συμμορία από χούλιγκαν που γνωρίζουν μόνο το νόμο της μαφίας. Το πνεύμα της κοινωνίας μας το διαλύουν οι προβληματικές περιοχές». Άλλος ...λεβέντης, ο υπουργός Παιδείας Λικ Σατέλ, βρήκε τους ενόχους στα πρόσωπα όσων παικτών δεν τραγουδούσαν τη «Μασσαλιώτιδα» πριν από τα ματς. Αυτά, το καλοκαίρι. Τώρα, είπαμε: Οι διαδηλωτές πλήθυναν, αλλά ο Σαρκοζί δεν έχει καμία ποδοσφαιρική «εθνική καταστροφή» για να «κάνει παιχνίδι», μα ούτε και καμία ποδοσφαιρική «εθνική παλιγγενεσία». Α, κάτι ακόμη άλλαξε, ο προπονητής των «τρικολόρ». Ο νέος, ο Λοράν Μπλαν, αρχές Σεπτεμβρίου μοίρασε στους παίκτες τους στίχους της «Μασσαλιώτιδας» για να τους αποστηθίσουν. Τι να κάνει άνθρωπος μέσα σε αυτήν την παράνοια; Αν τυχόν αποτύχει κι αυτός, να μην υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει (και) την κατηγορία ότι ηγήθηκε ενός ασκεριού απατρίδων «συμμοριτών»...

0 Τοποθετησεις: