Χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων και εργαζόμενων σε οργανισμούς και φορείς του Δημοσίου πλημμύρισαν την Τετάρτη την Αθήνα αλλά και πόλεις της περιφέρειας. Η οργή για τη διαρκώς ογκούμενη επιδείνωση των όρων ζωής και εργασίας των εργαζόμενων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, εκφράστηκε με την πρωτόγνωρη συμμετοχή τους στην απεργία και στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Πολλοί κάνουν λόγο για τη μεγαλύτερη δημοσιοϋπαλληλική απεργία των τελευταίων δεκαετιών και για 30.000 διαδηλωτές, αφού η εικόνα της συγκέντρωσης της Αθήνας, παρέπεμπε στις τελευταίες πανεργατικές απεργίες. Η απεργία της Τετάρτης ανέδειξε δύο σημαντικά στοιχεία, που αξίζει να σημειωθούν.
γράφουν: Στράτος Βουραζέρης
Δημήτρης Σταμούλης
Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι η κυβέρνηση έλαβε το μήνυμα της διαρκώς ογκούμενης κοινωνικής αγανάκτησης και γι’ αυτό το λόγο αντέδρασε με κλιμάκωση… της αστυνομικής καταστολής. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ δεν δίστασαν για μία ακόμα φορά (μετά την παλιότερη επίθεση σε Γ. Αυγερόπουλο και Μ. Κυπραίο) να κτυπήσουν δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, εν ώρα εργασίας. Δεν πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός, που προκάλεσε κάποιος θερμόαιμος ΜΑΤατζής. Όχι μόνο γιατί τα θύματα ήταν περισσότερα του ενός (επτά συνολικά) αλλά και γιατί η δράση της αστυνομίας την Τετάρτη παραπέμπει σε σχεδιασμένες άνωθεν ενέργειες που σκοπό είχαν να «παραδειγματίσουν» όσους επιμένουν να στέκονται με αξιοπρέπεια στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού και να αποκαλύπτουν τους τραμπουκισμούς και τις αυθαιρεσίες των δυνάμεων καταστολής. Εκτός αυτού, στο σχέδιο της κυβέρνησης, που έπρεπε να επιτευχθεί διά του αστυνομικού ροπάλου, ήταν η αποτροπή της εκ νέου κατάληψης της πλατείας Συντάγματος και η λειτουργία της ως χώρου συνάντησης - κέντρου αγώνα όλων των αγωνιζόμενων κομματιών ενάντια σε κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ και κεφάλαιο.
Το δεύτερο στοιχείο το οποίο έρχεται στο προσκήνιο είναι η ανάγκη κλιμάκωσης –σε περιεχόμενο και μορφές– του αγώνα, αλλά και συντονισμού των επιμέρους τμημάτων εργαζομένων. Μετά την όξυνση της επίθεσης με την ανακοίνωση του πολυνομοσχεδίου για φορολογία, ενιαίο μισθολόγιο, εφεδρεία, την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, αλλά και την προσχώρηση στο μπλοκ του αγώνα και νέων τμημάτων εργαζομένων (βλ. καταλήψεις υπουργείων, κινητοποιήσεις σε ΔΕΚΟ), ο δρόμος για την απεργία της 19ης Οκτωβρίου θα πρέπει να σηματοδοτήσει την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος για την ανατροπή. Πρέπει να ενιαιοποιηθεί η στόχευση, στην ανατροπή της χούντας κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου, υπερβαίνοντας τις ανά χώρους στοχεύσεις για την εξαίρεση από επιμέρους πτυχές των μέτρων, οι οποίες και αναποτελεσματικές αποδεικνύονται και απογοητεύουν τους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή απαιτείται ανεξάρτητος ταξικός συντονισμός των αγωνιζόμενων κομματιών, προκειμένου να γίνει ένα βήμα υπέρβασης των απεργιακών «τουφεκιών» του αστικοποιημένου συνδικαλισμού και να νιώσει η κυβέρνηση έμπρακτα τον αποφασιστικό πολιτικό εκβιασμό από τη μεριά του κινήματος.
Δυναμική και μαζική επιστροφή στο προσκήνιο του κόσμου της εργασίας
Ενα ποτάμι από διαδοχικές διαδηλώσεις πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας, καθώς πέντε συνολικά πορείες εργαζομένων και νεολαίας κατέκλυσαν το Σύνταγμα το μεσημέρι της Τετάρτης. Ήταν μια δυναμική και πολύ μαζική επιστροφή στο προσκήνιο του κόσμου της εργασίας και του αγώνα, μετά τον περασμένο Ιούνη, ανοίγοντας το δρόμο για να γίνει πράξη το πολυπόθητο «αγώνας διαρκείας». Αυτό άλλωστε πιστοποιεί και η συνεχιζόμενη κινητοποίηση των εργαζόμενων στους δήμους, που έχουν καταλάβει δεκάδες δημαρχεία και αμαξοστάσια, απέχουν από κάθε υπερωριακή απασχόληση και καλούν όλα τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα σε μαζικές καταλήψεις υπουργείων, νοσοκομείων και άλλων δημόσιων κτιρίων. Ανάλογες προτάσεις κλιμάκωσης του αγώνα διατυπώθηκαν και στη συνάντηση του Συντονιστικού των φορέων που συγχωνεύονται ή καταργούνται που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το μεσημέρι. Εκεί αποφασίστηκε η πραγματοποίηση συνελεύσεων και απεργιακή κινητοποίηση στην περίπτωση που η κυβέρνηση προχωρήσει στην ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στα μέσα της εβδομάδας. Το Συντονιστικό καλεί τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, να μετατρέψουν την 24ωρη απεργία στις 19/10, σε 48ωρη.
Στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ στην πλατεία Κλαυθμώνος συγκεντρώθηκε πλήθος σωματείων και εργαζομένων από το δημόσιο τομέα, σχεδόν από κάθε υπουργείο και δημόσια υπηρεσία, από το χώρο της εκπαίδευσης κ.α. Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στους δημόσιους υπαλλήλους είναι ότι σύλλογοι όπως του υπουργείου Οικονομικών, φώναζαν «η φτώχεια είναι η πιο μεγάλη βία» και «βία στη βία της εξουσίας», στο υπουργείο Γεωργίας συγκροτήθηκαν ομάδες περιφρούρησης, όπως και στο υπουργείο Παιδείας που από νωρίς απεργοί έστησαν μπλόκα. Την παραμονή της απεργίας φοιτητές είχαν από νωρίς το πρωί καταλάβει το κτίριο του υπουργείου, αντιδρώντας στο νέο νόμο για ΤΕΙ και ΑΕΙ, ενώ την επομένη έγινε νέα μαζική συνέλευση, ερήμην του ΔΣ του συλλόγου(!) και αποφασίστηκε από τα κάτω κατάληψη του υπουργείου και συντονισμός με τους άλλους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Καταλήψεις πραγματοποιήθηκαν και από δημόσιους υπαλλήλους σε άλλα πέντε υπουργεία για την εφεδρεία, μπροστά στη γενική απεργία της Τετάρτης.
Πρωτόγνωρες στιγμές έζησε το υπουργείο Πολιτισμού την παραμονή της απεργίας! Το άψυχο κτίριο της Μπουμπουλίνας απέκτησε ζωή, αφού οι εργαζόμενοι όχι μόνο πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, έκαναν κατάληψη, διέλυσαν συμβούλια, επιτροπές και δημοπρασίες, αλλά επιπλέον χόρεψαν στη Μπουμπουλίνας υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής, συνεδρίασαν σε απεργιακή επιτροπή με 250 συμμετέχοντες, έκαναν εκδήλωση που μετατράπηκε σε πραγματική και ουσιαστική συνέλευση, αποφάσισαν τη συγκρότηση απεργιακής επιτροπής, κόντρα στην πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου, ενώ στην απεργιακή πορεία κατέβηκαν πάνω από 800 άτομα!
Στην απεργιακή συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ ήρθαν λίγο αργότερα και η ΓΕΝΟΠ με δυναμικό μπλοκ, όπως και η ΠΟΕ-ΟΤΑ που είχε ίσως την πιο μαζική παρουσία σε όγκο –χιλιάδες εργαζόμενοι από δεκάδες σωματεία– αλλά και συνθήματα. Ανάμεσα σε άλλα ξεχώρισαν τα πανό των σωματείων Αγ. Παρασκευής («εθνικοποίηση τραπεζών»), Πεύκης («η αδικία μας κάνει επαναστάτες»), Βύρωνα («μπορούμε να τους ανατρέψουμε»), Παιανίας («ήρθε η ώρα της ανατροπής»), Ηρακλείου («δική τους η κρίση, εξέγερση η λύση»), Κορυδαλλού («απεργία διαρκείας») και Αγ. Δημητρίου («ΟΤΑ για τους δημότες και όχι στους ιδιώτες»).
Σωματεία τα οποία συμμετέχουν στο Συντονιστικό των φορέων που καταργούνται, συγχωνεύονται και οι υπάλληλοί τους εντάσσονται στο καθεστώς εργασιακής εφεδρείας, πραγματοποίησαν ανεξάρτητη συγκέντρωση στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Σανταρόζα και στη συνέχεια πορεύτηκαν στη Βουλή. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν το συνδικάτο ΙΓΜΕ, σωματεία των εποπτευόμενων φορέων του υπουργείου Γεωργίας (Δήμητρα, ΟΠΕΓΕΠ, ΕΘΙΑΓΕ), του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, του ΚΑΠΕ, της Θέμις Κατασκευαστικής, της ΜΟΔ ΑΕ και του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού (ΟΔΔΥ). Στη συνέχεια, οι διαδηλωτές συναντήθηκαν στο Σύνταγμα με τους υπόλοιπους απεργούς. Μέλη των διοικήσεων των παραπάνω σωματείων, αλλά και εργαζόμενοι αυτών πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή το μεσημέρι της Παρασκευής με αφορμή την κατάθεση του νομοσχεδίου για το ενιαίο «φτωχολόγιο» αλλά και την εργασιακή εφεδρεία. Ενώ βρίσκονταν έξω από τη Βουλή, διμοιρίες των ΜΑΤ τους απώθησαν βίαια, λέγοντας ότι εντός του κοινοβουλίου βρισκόταν ο αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Φ. Ρέσλερ με πολυμελή αντιπροσωπεία!
Η τρίτη απεργιακή συγκέντρωση της Τετάρτης έγινε έξω από το υπουργείο Υγείας, από την ομοσπονδία νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ) και τα σωματεία εργαζομένων σε φορείς ψυχικής υγείας, μονάδες απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, 18 Άνω) και κέντρα πρόληψης. Τη συγκέντρωση ακολούθησε πορεία προς τη Βουλή. Στο συντονιστικό των φορέων που συνεδρίασε την Παρασκευή –την ώρα που έκλεινε η ύλη του Πριν– συζητήθηκε η πρόταση για 48ωρη απεργία 18-19/10, αλλά και η πραγματοποίηση μεγάλης συναυλίας από συλλόγους και εργατικά σωματεία την πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας. Τέλος, εκατοντάδες φοιτητές και μαθητές από κατειλημμένες σχολές και σχολεία συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια και στη συνέχεια με συγκροτημένα μπλοκ και μαχητικά συνθήματα συνενώθηκαν με την υπόλοιπη διαδήλωση. Για πολλές ώρες το κέντρο της Αθήνας ουσιαστικά είχε καταληφθεί από απεργούς εργαζόμενους, ενώ μπλοκ της ΠΟΕ-ΟΤΑ επιχείρησαν να ρίξουν το σύνηθες πλέον αξεσουάρ της ΕΛΑΣ, στη Β. Σοφίας, το μεταλλικό φράκτη, με την αστυνομία να απαντά με χημικά. Τα ΜΑΤ δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να προκαλούν τους διαδηλωτές, με αποκορύφωμα το περιστατικό όταν διμοιρία μπήκε ως δόλωμα καταμεσίς της διαδήλωσης, στα σκαλιά του Συντάγματος, ώστε να βρεθεί η πρόφαση επέμβασης που οδήγησε τελικά σε τραυματισμό πολλών διαδηλωτών και εισβολή των ΜΑΤ και πάλι στο σταθμό Συντάγματος του μετρό και τη ρίψη χημικών στο εσωτερικό του.
Το ΠΑΜΕ συγκεντρώθηκε στην Ομόνοια και πραγματοποίησε μια αρκετά μαζική πορεία προς το Σύνταγμα. Όταν όμως άρχισαν να έρχονται τα μπλοκ των άλλων διαδηλώσεων, αποχώρησε ως συνήθως προς την Αμαλίας, όπου και διαλύθηκε.
Απεργιακές συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν και σε αρκετές πόλεις της περιφέρειας. Στη Θεσσαλονίκη καθολική ήταν η συμμετοχή των εργαζόμενων στους φορείς που πλήττονται από το μέτρο της εφεδρείας (ΚΘΒΕ, ΚΕΘΕΑ, ΕΛΟΓΑΚ, ΙΓΜΕ, Οργανισμός Λαχαναγοράς, Εγνατία Οδός κ.ά.). Όσον αφορά τους υπόλοιπους οργανισμούς (ΕΡΤ3, ΟΣΕ, ΔΕΗ κ.ά.) και τους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, η συμμετοχή άγγιξε το 100%. Διαδήλωσαν συνολικά πάνω από 8.000 άτομα στη μεγαλύτερη πορεία των τελευταίων χρόνων σε απεργία που αφορούσε μόνο το δημόσιο τομέα. Στην Καμάρα συγκεντρώθηκαν σύλλογοι εκπαιδευτικών και μαθητές, ενώ οι φοιτητές των κατειλημμένων σχολών στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ. Οι δύο συγκεντρώσεις ενώθηκαν στη λογική της συγκρότησης πανεκπαιδευτικού μετώπου υπεράσπισης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Το εκπαιδευτικό μπλοκ ήταν εξαιρετικά μαζικό και συγκροτημένο, παρά το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατεί σε σχολεία και σχολές και τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας στη φοιτητική διαδήλωση της προηγούμενης εβδομάδας στη Θεσσαλονίκη.
Στα Γιάννενα, στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας που προκήρυξε το Εργατικό Κέντρο, έκλεισαν μεγάλα εργοστάσια και πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο 2.500 εργαζομένων με μεγάλη συμμετοχή στο μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων. Μετά από πορεία στους δρόμους της πόλης, η διαδήλωση κατέληξε στο ΕΚΙ όπου έγινε συντονιστικό των πρωτοβάθμιων με πρωτοβουλία του συντονιστικού των καταλήψεων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Στην πορεία συμμετείχαν φοιτητές με μαζικότατο μπλοκ κατειλημμένων σχολών, μαθητές από τις καταλήψεις στα γυμνάσια και λύκεια της πόλης (26 σχολεία είναι κατειλημμένα στον Νομό Ιωαννίνων), πρωτοβάθμια σωματεία, όπως Δωδώνης, Πράκτικερ, Σωματείο Μετάλλου, ΕΛΜΕ, διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ.ά. Το ΠΑΜΕ με 700 άτομα συγκεντρώθηκε μπροστά από το δημαρχείο και πορεύτηκε όπως πάντα, εντελώς ξεχωριστά.
Στην Πρέβεζα πραγματοποιήθηκε 24ωρη απεργία του Εργατικού Κέντρου, το οποίο συμμετείχε μαζί με τα πρωτοβάθμια σωματεία σε συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών. Ακολούθησε δυναμική και μαζική πορεία που κατέληξε σε κατάληψη της ΔΕΗ.
Στην Άρτα, τον τόνο τον έδωσαν οι μαθητές και εργαζόμενοι του Δημοσίου οι οποίοι ξεκίνησαν πορεία από το Εργατικό Κέντρο, ενώ στην Ηγουμενίτσα, η Πρωτοβουλία Εργαζομένων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα πορεύτηκε μαζί με μαθητές στο κέντρο της πόλης. Στη Λευκάδα, πρωτοβουλία εργαζομένων άνοιξε πανό και μοίρασε προκηρύξεις στο κέντρο της πόλης. Να σημειωθεί ότι τα ΕΚ Άρτας, Θεσπρωτίας και Λευκάδας, που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ, δεν προκήρυξαν απεργία στον ιδιωτικό τομέα. Στην Κέρκυρα προκηρύχθηκε 24ωρη απεργία από το Εργατικό Κέντρο και 1.200 εργαζόμενοι από όλες τις συγκεντρώσεις πορεύτηκαν στους δρόμους της πόλης, με τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς να στηρίζουν τη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε έξω από τα λύκεια.
Στα Χανιά απεργιακή συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Αγοράς, με ιδιαίτερα μαζική συμμετοχή μαθητών. Η πορεία κατέληξε στο κτίριο της Περιφερειακής Ένωσης Χανίων (τέως Νομαρχία) το οποίο καταλήφθηκε συμβολικά από τους διαδηλωτές. Μαζική συγκέντρωση και διαδήλωση στους κέντρο της Λάρισας πραγματοποιήθηκε μετά από κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου της πόλης. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν με ξεχωριστό μπλοκ οι Παρεμβάσεις - Κινήσεις - Συσπειρώσεις, προβάλλοντας την ανάγκη παλλαϊκού ξεσηκωμού για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου.
Πώς άνθισε και πώς «κόπηκε» η κατάληψη στην ΕΛΣΤΑΤ
Ηαντιδραστική επέλαση έχει καταφέρει πρωτόγνωρα ρήγματα στις συνειδήσεις των εργαζομένων, ακόμα και σε χώρους που είχαν «άβατο» στην ανεξάρτητη ταξική πάλη. Ένας από αυτούς τους χώρους ήταν η ΕΛΣΤΑΤ (πρώην ΕΣΥΕ). Σε συγκλονιστική επιστολή τους, οι «αγανακτισμένοι και εξοργισμένοι εργαζόμενοι στην ΕΛΣΤΑΤ» αναφέρουν μεταξύ άλλων:
Στη Γενική μας Συνέλευση, την Πέμπτη 29/9 και ενώ βρισκόμασταν ήδη από την Τρίτη σε απεργία, αποφασίσαμε σχεδόν ομόφωνα να καταλάβουμε το κτίριο της Στατιστικής στην Πειραιώς διαμαρτυρόμενοι για τον περιορισμό της ανεξαρτησίας της υπηρεσίας, για τη λεηλασία των εισοδημάτων μας και γενικότερα για την εξαθλίωση της χώρας.
Στη συνέλευση ακούστηκαν αιτήματα για απομάκρυνση του προέδρου, αλλά και το πολιτικό αίτημα της ανατροπής της κυβέρνησης. Ακούστηκαν λόγια δυνατά συγκινητικά ανατρεπτικά, όπως «αγωνιζόμαστε πάνω απ’ όλα για την αξιοπρέπειά μας, για το μέλλον των παιδιών μας για να μπορούμε να τα κοιτάμε στα μάτια. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, να είμαστε έτοιμοι για όλα, ακόμα και να αναμετρηθούμε με τα ΜΑΤ ή να αντιμετωπίσουμε συλλήψεις εφόσον η απεργία κριθεί παράνομη και καταχρηστική. Να γίνουμε εμείς η σπίθα που θα ανάψει τη φλόγα της αντίδρασης σ’ όλους τους χώρους δουλειάς σ’ όλη την κοινωνία».
Η κατάληψη ξεκίνησε στις 29/9. Ορίστηκαν βάρδιες, οι οποίες τηρήθηκαν από τους εργαζόμενους με συνέπεια. Υπήρχαν μόνιμα 30-60 άτομα σε κάθε βάρδια, περνούσαν δηλαδή, από την κατάληψη γύρω στους 150 εργαζόμενους το εικοσιτετράωρο. Έφτιαχναν πανό, συντόνιζαν την ειδοποίηση άλλων συνδικαλιστικών φορέων (ΑΔΕΔΥ) για συμπαράσταση και για να βγει η κατάληψη προς τα έξω, σχεδίαζαν τη διοργάνωση εκδηλώσεων κ.λπ. Την ίδια ώρα το ΔΣ συνεδρίαζε δυο μέρες για ...ένα δελτίο Τύπου.
Ώσπου την επομένη το βράδυ 30/9 ήρθε και η απόφαση του δικαστηρίου που έκρινε την απεργία παράνομη και καταχρηστική και επίσης, λόγω υψίστου δημόσιου συμφέροντος, παράνομη την παρακώλυση των υπαλλήλων που προσέρχονται να εργαστούν. Συνεπώς, μπήκε το θέμα αν θα συνεχίζαμε την κατάληψη, ούτως ώστε να μη δουλέψει το τμήμα του ελλείμματος, το Σαββατοκύριακο, για να δώσει στοιχεία.
Το ΔΣ του σωματείου ήταν έτοιμο να λήξει την κατάληψη. Κατέβασε τα πανό, άρχιζε να τα μαζεύει. Το Σάββατο πριν ξημερώσει μαζεύτηκαν οι εργαζόμενοι της πρωινής βάρδιας, έβαλαν τις φωνές να μη σπάσει η κατάληψη, παρεμπόδισαν τον αρμόδιο διευθυντή να μπει να δουλέψει, εξανάγκασαν το ΔΣ να ξαναπάρει απόφαση για κατάληψη. Στη συνέχεια το ΔΣ χωρίς να ρωτήσει κανέναν, χωρίς να έχουν συζητηθεί τέτοιου είδους αιτήματα, κάθε άλλο μάλιστα, στέλνει στον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ επιστολή, όπου του ζητά να εισηγηθεί να εξαιρεθούν οι εργαζόμενοί της απ’ το ενιαίο μισθολόγιο, τις εργασιακές εφεδρείες κ.λπ. όπως οι δικαστικοί και στρατιωτικοί. Άρχισαν οι πιέσεις από τη διοίκηση και τελικά στις 8 το βράδυ το ΔΣ με συνοπτικές διαδικασίες έληξε την κατάληψη, με τη δικαιολογία ότι προέκυψαν νέα δεδομένα εφόσον είχε επιτευχθεί συνάντηση με τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ για να κουβεντιάσει τα οικονομικά μας θέματα...
