Κατακρεουργούν τα εισοδήματα και ύστερα μιλούν για «αυξήσεις»!
Μεγαλύτερο εργοδότη αποκαλούν συχνά το Δημόσιο, η κυβέρνηση όμως εργάζεται σκληρά για να καταστεί ο ...χειρότερος. Η προκλητικότητα, η αναίδεια, η υποτίμηση για τον εργαζόμενο, η απόλυτη και σχετική εκμετάλλευσή του, όλες αυτές οι επιχειρηματικές αρετές που ανθούσαν μέχρι σήμερα αποκλειστικά στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα, γίνονται τώρα δεύτερη φύση του ίδιου του κράτους.
του Γιώργου Λαουτάρη
Κάνουν «ό,τι δηλαδή θα έκανε καθένας στην προσωπική του επιχείρηση», όπως χαρακτηριστικά παραδέχτηκε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δημήτρης Ρέππας, σε συνέντευξή του τον Αύγουστο. Η συνταγή είναι πλέον γνωστή: Απολύσεις, μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση. Κι αν το ζήτημα των απολύσεων δεν έχει ακόμη διευθετηθεί, το νέο μισθολόγιο έρχεται να μοιράσει απελπισία και μιζέρια σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες. Μάλιστα, ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Βαγγέλης Βενιζέλος, σαν ταχυδακτυλουργός σε τετριμμένο νούμερο, βάφτισε το κρέας ψάρι ή ορθότερα, το ξεροκόμματο χαβιάρι. Διότι παρά την απόλυτη κατακρήμνιση των μισθών, δήλωσε ανερυθρίαστα ότι θα προχωρήσει σε «αυξήσεις»!
Το χρονικό των περικοπών στους δημοσίους υπαλλήλους ξεκινά πριν από το Μεσοπρόθεμο. Εν αρχή ην το «ψαλίδι» στα επιδόματα διακοπών και Πάσχα, καθώς και στο δώρο των Χριστουγέννων, αποφάσεις που τελικώς συντέλεσαν στο να μειωθούν οι απολαβές των εργαζομένων κατά περίπου 1.000 ευρώ το χρόνο. Από τις πρώτες ενέργειες του οικονομικού επιτελείου ήταν επίσης η περικοπή διάφορων επιδομάτων κατά 20%, κάτι που σήμαινε πως τα σημειώματα αποδοχών ανά μήνα είχαν 100 ευρώ λιγότερα. Έπειτα ήρθε η κανονιοφόρος του Μεσοπρόθεσμου να τορπιλίσει ό,τι είχε απομείνει: Κόπηκαν επιδόματα, επιβλήθηκαν διάφορες κρατήσεις υπέρ των ταμείων και των ανέργων (2% και 3% αντίστοιχα) κόπηκαν χρήματα από το κίνητρο απόδοσης, την ίδια στιγμή που αυξήθηκε και η παρακράτηση φόρου. Ήταν τέτοια η δίψα για χρήμα, που τα παραπάνω χαράτσια οι δημόσιοι υπάλληλοι κλήθηκαν να τα πληρώσουν αναδρομικά, γεγονός που οδήγησε σε ψαλίδισμα του μηνιάτικου κατά 300 περίπου ευρώ για τους μήνες που τώρα διανύουμε.
Επί βομβαρδισμένου εδάφους λοιπόν κινείται η κυβέρνηση. Παρόλ’ αυτά, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, παρουσιάζοντας τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες σε συνέντευξη Τύπου, είπε πως «το νέο μισθολόγιο, δεν θα θίξει καθόλου το 80% των δημοσίων υπαλλήλων»! Το κοντέρ, όπως το βλέπουν στο Μαξίμου, μηδένισε. Με τα μαθηματικά του υπουργείου Οικονομικών σκίζουν τα πτυχία τους ακόμη και οι ορθόδοξοι οικονομολόγοι, αφού η κυβέρνηση μίλησε μετά τη σφαγή και για «αυξήσεις»: «Μπορεί και ένα 10% να ευνοηθεί ελαφρώς με μια αύξηση της τάξεως του 7%», υπογράμμισε ο ίδιος ο υπουργός σε συνέντευξη Τύπου. Και έφερε σαν παράδειγμα το βασικό μισθό για την κατηγορία υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ο οποίος από 711 ευρώ, θα «αυξηθεί» στα 780. Είναι βέβαια ειρωνικό και άτοπο να μεταχειρίζεται κανείς την άγνωστη πια λέξη «αυξήσεις», όταν το πρόσημο είναι για όλους ανεξαιρέτως αρνητικό. Το «ενιαίο βαθμολόγιο - μισθολόγιο», που παρουσιάζεται στις λεπτομέρειές του εντός της εβδομάδας, φέρνει νέο πετσόκομμα του βασικού μισθού και μαζί την πλήρη κατάργηση όλων των επιδομάτων, πλην τεσσάρων (από τα σημερινά 52). Τα επιδόματα που τώρα θυσιάζονται με το επιχείρημα του «εξορθολογισμού» δεν είναι βεβαίως τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα παλιότερων κλαδικών αγώνων και διαπραγματεύσεων για μισθολογικές αυξήσεις. Το περίφημο «εξωδιδακτικό επίδομα» που λαμβάνουν οι εκπαιδευτικοί για παράδειγμα, προέκυψε ύστερα από τις 50 ημέρες απεργίας των καθηγητών το 1988. Η κυβέρνηση δεν ήθελε τότε να αυξήσει το βασικό μισθό, γιατί αυτό θα αφορούσε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους. Έτσι εφηύρε τη «λύση» του επιδόματος.
Επομένως, η κατάργησή τους συνιστά μια βίαιη μισθολογική καθίζηση. Πόσω μάλλον, όταν οι απολαβές συνδέονται και με το νέο βαθμολόγιο, την ιεραρχική δηλαδή κλίμακα των δημοσίων υπαλλήλων. Με δεδομένο ότι αξιολογητές σε αυτή τη διαδικασία θα είναι επιλεγμένα από την κυβέρνηση πρόσωπα, με κομματικά κριτήρια, γίνεται φανερό ότι κριτήριο της εξέλιξης κάθε εργαζόμενου θα είναι κατά κανόνα η πίστη του στην εφαρμοζόμενη πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, μέσω του βαθμολογίου, η κυβέρνηση ετοιμάζει μπλοκάρισμα των μισθών ακόμη και για την επόμενη 30ετία!
«Διαχρονικά το μισθολόγιο ήταν για τους υπαλλήλους του Δημοσίου και ειδικά τους εκπαιδευτικούς αιτία πολέμου», είπε στο Πριν ο Παύλος Αντωνόπουλος, μέλος της διοίκησης της ΟΛΜΕ. «Υποστήκαμε σειρά αφαιμάξεων», συνεχίζει, «και μόνη διέξοδος είναι η αντίσταση και η ανατροπή όχι μόνο αυτής της πολιτικής, αλλά και όποιου θέλει να τη συνεχίσει». Για μισθολόγιο που «υποτάσσεται στους γενικότερους δημοσιονομικούς στόχους, οδηγεί σε νέες μειώσεις εισοδημάτων και διαμορφώνει ασφυκτικές μισθολογικές συνθήκες», έκανε λόγο η ΑΔΕΔΥ, προαναγγέλλοντας κινητοποιήσεις.
