Μεγάλη πολιτική εξόρμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την αντικαπιταλιστική πρόταση
Τις επόμενες μέρες, στους τοίχους των γειτονιών και των πόλεων, σε εργασιακούς χώρους και σε σχολές, θα εμφανίζεται ένα ελπιδοφόρο μήνυμα: Μπορούμε να νικήσουμε! Κάτω το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου. Με αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Με δυνατή αντικαπιταλιστική Αριστερά. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων. Και δίπλα, η «τεκμηρίωση». Ελπιδοφόρα και ανατρεπτική και αυτή: Υπάρχει άλλος δρόμος! Όχι στη δανειακή σύμβαση, διαγραφή του χρέους. Όχι στην ευρωσυνθήκη, έξω από ευρώ και ΕΕ. Εθνικοποιήσεις, εργατικός και λαϊκός έλεγχος. Απαγόρευση των απολύσεων, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Δηλαδή, αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης!
του Γιάννη Ελαφρού
Οι δύο αφίσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θα «χρωματίσουν» τη μεγάλη πολιτική εξόρμηση του μετώπου της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, φέρνουν στην επιφάνεια ασίγαστες κοινωνικές δυνάμεις που σήμερα εκδηλώνονται υπόκωφα, αλλά όχι λιγότερο απειλητικά για το σύστημα. Δεν είναι μόνο ο εμβληματικός ηρωικός αγώνας των εργατών της Χαλυβουργίας Eλλάδος, που υψώνουν ατσάλινο τείχος ταξικής αποφασιστικότητας για τη νίκη, με απεργία τριών μηνών ήδη, που χρειάζεται τη διαρκή συμπαράστασή μας, μαζί με όλους τους αντίστοιχους αγώνες. Δεν είναι μόνο ο αγώνας στο Άλτερ, στην Ελευθεροτυπία, στον Κόσμο του Επενδυτή και στα περιοδικά του Γιαννίκου. Δεν είναι μόνο ο Λουκίσας και τα άλλα δεκάδες εργοστάσια και βιοτεχνίες στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα, που οι εργάτες είναι απλήρωτοι και έχουν προχωρήσει σε επισχέσεις, σε απεργίες, σε καταλήψεις, φέρνοντας στο προσκήνιο ένα κύμα βιομηχανικών εργατικών αγώνων, ιδιαίτερου ταξικού βάθους.
Δίπλα και πίσω από όλα αυτά, καλά κρυμμένα στα σιωπηλά, θλιμμένα και θυμωμένα πρόσωπα του κόσμου της δουλειάς και της νέας φτώχειας (που έχουν μήνες να μοιραστούν τη χαρά και την απελευθέρωση του συλλογικού αγώνα και της κινηματικής έκρηξης) ωριμάζουν τα πιο βαθιά πολιτικά συμπεράσματα. Σε μια διαρκή διαπάλη ανάμεσα στην οργή και τη θλίψη, την ελπίδα και την απόγνωση, την ανάγκη για αγώνα και εξέγερση ή την τάση για υποταγή και ήττα. Η θάλασσα μπορεί να μοιάζει ακίνητη επιφανειακά, αλλά τα υπόγεια ρεύματα (που είναι και τα πιο δυνατά) δεν σταματούν ποτέ. Όπως και το δικό μας ταξίδι για την «άλλη θάλασσα», όσο κι αν περνά από «τοπίο στην ομίχλη».
Είναι συγκλονιστικές οι στιγμές και οι διεργασίες και δεν υπάρχει περιθώριο για πάγωμα των πρωτοπόρων δυνάμεων του κινήματος και της Αριστεράς. Μόνο που πρέπει βαθιά να κατανοήσουμε ότι αυτή τη στιγμή, που έχουν ανοίξει τα πιο μεγάλα ερωτήματα (από τη χρεωκοπία της χώρας, μέχρι το εάν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ, την ΕΕ, ακόμα και τον καπιταλισμό) ο καταλύτης είναι η πολιτική! Δεν αρκεί μια αγωνιστική πλειοδοσία, ούτε μπορεί από μόνο του να σταθεί το καλύτερο αγωνιστικό σχέδιο, το τόσο απαραίτητο, εάν δεν ξεκλειδώσει την αμηχανία των εργαζομένων το «κλειδί» του πολιτικού προγράμματος, της πολιτικής προοπτικής. Η πολιτική δουλειά, η πολιτική εξόρμηση, η διεισδυτική, έξυπνη, πειστική, λαϊκή προβολή της αντικαπιταλιστικής απάντησης και της επαναστατικής δυνατότητας - αναγκαιότητας είναι μέρος του αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης. Δεν είναι κάτι άλλο. Είναι βαθιά κινηματική και αγωνιστική διαδικασία, από την πλευρά του συνειδητού, για τον πολιτικό εξοπλισμό εργαζομένων, ανέργων και νεολαίας. Γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να εκδηλωθεί με πρωτοφανέρωτη δυναμική η πολιτική εξόρμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με πρώτο μεγάλο σταθμό την πολιτική συγκέντρωση στην Αθήνα, στον Κεραμεικό, στις 19 Φεβρουαρίου. Δεν πρέπει να μείνει γειτονιά της Αθήνας, μεγάλες και μικρές πόλεις, ακόμα και κωμοπόλεις, κλάδοι και μεγάλοι χώροι δουλειάς, πανεπιστήμια και χώροι νεολαίας, που δεν θα γίνει εκδήλωση ή παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το επόμενο δίμηνο, υπογραμμίστηκε στο νεοεκλεγμένο Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που συνεδρίασε για πρώτη φορά την προηγούμενη Κυριακή. Αυτή η μεγάλη πολιτική καμπάνια θα αποτελέσει εφαλτήριο για τους μεγάλους αγώνες που θα ξεσπάσουν το επόμενο διάστημα. Αγώνες μέσα στους οποίους πρέπει να αρχίσει να συγκροτείται ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, στηριγμένο στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα αντίπαλο δέος –από την πλευρά του εργαζόμενου λαού– στο μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ειδικό ανοικτό κάλεσμα που έδωσε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα (βλ. την ιστοσελίδα www.antarsya.org) παίρνει την πρωτοβουλία να απευθυνθεί σε όλους τους αγωνιστές του κινήματος και τις δυνάμεις της Αριστεράς για τη διαμόρφωση αυτού του μετώπου ανατροπής. «Για να νικήσει ο παλλαϊκός ξεσηκωμός, χρειαζόμαστε μια άλλη οργάνωση των εργαζομένων και του λαού. Με συνδικάτα, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα που θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, με δημοκρατία των συνελεύσεων και μαχητικές απεργιακές επιτροπές. Που θα συντονίζονται αγωνιστικά, μέσα, αλλά και πέρα από τις δομές του σημερινού γραφειοκρατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Με λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές κατοίκων σε κάθε πόλη και γειτονιά για την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, την αυτοάμυνα του λαού. Με μαχητικά κινήματα ανυπακοής ενάντια στα χαράτσια και κάθε προσπάθεια εμπέδωσης αντιλαϊκών μέτρων. Χρειαζόμαστε μέτωπο κι ενότητα», αναφέρεται χαρακτηριστικά. «Οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν να συμβάλουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση του αναγκαίου σήμερα αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής. Προσπερνώντας αυταπάτες κυβερνητισμού και ευρωπαϊσμού και παραμερίζοντας επικίνδυνες και καταστροφικές λογικές διάσπασης των αγώνων».
Και το κάλεσμα καταλήγει: «Οι μέρες που περνάμε είναι κρίσιμες. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και της τρόικας προσπαθούν να κάνουν τις ανατροπές μη αντιστρέψιμες. Όμως η κρίση βαθαίνει, ενώ διογκώνεται η οργή και η αγανάκτηση. Μπορούμε να αποφύγουμε την καταστροφή και τη χρεωκοπία μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ο αγώνας θα είναι δύσκολος, αλλά το έπαθλο θα είναι πρωτόγνωροι δρόμοι χειραφέτησης, δικαιοσύνης και δημιουργίας! Καμιά αναμονή: Οργάνωση, ενότητα, μάχη για την ανατροπή!».
