Ηρθε η ώρα να επιτεθούμε στο Ιράν» γράφει στο τελευταίο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Φόρειν Αφέαρς ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν, Μάθιου Κρένιγκ. Ειδικός σύμβουλος του αμερικανού υπουργού Αμυνας, ο καθηγητής Κρένιγκ διατυμπανίζει οτι «μια προσεκτικά σχεδιασμένη επίθεση εναντίον της Τεχεράνης θα μπορούσε να μετριάσει τις πιθανές επιπτώσεις και να απαλλάξει τον κόσμο από μια απαράδεκτη απειλή». Η άποψη αυτή φαίνεται πλέον να κερδίζει συνεχώς έδαφος και στο Λευκό Οίκο, σε βάρος εκείνων που πιστεύουν ότι η Αμερική θα πρέπει να μάθει να συμβιώνει με ένα πυρηνικό Ιράν, δεδομένων των κινδύνων της οικονομικής και γεωπολιτικής αστάθειας που συνεπάγεται μια επιχείρηση βομβαρδισμού.
του Μιχάλη Ψϋλου
Η ένταση ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν έχει χτυπήσει και πάλι «κόκκινο» με αφορμή το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Είναι σαφές πάντως ότι την ευθύνη για την «αιφνίδια» κλιμάκωση έχει η Ουάσινγκτον για δύο κυρίως λόγους: Πρώτο, γιατί οι Αμερικανοί –μετά την αποχώρηση από το Ιράκ– θέλουν να περιορίσουν τον υπέρ του Ιράν περιφερειακό συσχετισμό δυνάμεων, αλλά και την ενίσχυση των πιο αντι-αμερικανικών κύκλων στο εσωτερικό του ιρανικού καθεστώτος.
Δεύτερον, ο πρόεδρος Ομπάμα φαίνεται να βλέπει ευνοϊκά την εκδήλωση σε συνεργασία με το Ισραήλ ενός στρατιωτικού πλήγματος κατά του Ιράν –έστω και περιορισμένου– για να μη θέσει σε κίνδυνο τη μάλλον σίγουρη επανεκλογή του στην προεδρία, στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Το έναυσμα άλλωστε για τη νέα κλιμάκωση στον Κόλπο έδωσε ο ίδιος ο Ομπάμα με την απόφασή του –ανήμερα την Πρωτοχρονιά– να επιβάλει σκληρές κυρώσεις εναντίον της Κεντρικής Τράπεζας του Ιράν, με στόχο να μειώσει τα έσοδα της Τεχεράνης από τις εξαγωγές πετρελαίου. Μέσω της ιρανικής κεντρικής τράπεζας πραγματοποιούνται οι περισσότερες εμπορικές συναλλαγές της Τεχεράνης, ύψους 150 δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Τα ετήσια έσοδα του Ιράν από το πετρέλαιο φθάνουν τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ και αντιπροσωπεύουν το 50% των κρατικών εσόδων.
Ο ιρανός πρόεδρος, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, που φυσικά αξιοποιεί τη μόνιμη εξωτερική απειλή για να ενισχύσει την εξουσία του, αντέδρασε δυναμικά στις νέες αμερικανικές κυρώσεις με τη δοκιμή δύο υπερσύγχρονων πυραύλων κρούζ μεσαίου βεληνεκούς, στο πλαίσιο ναυτικών γυμνασίων στα Στενά του Ορμούζ. Ιρανοί αξιωματούχοι δεν απέκλειαν μάλιστα το ενδεχόμενο να κλείσουν τα στενά του Ορμούζ από τα οποία διακινείται το 40% του παγκόσμιου πετρελαίου.Κάτι που θα εκτίνασσε την τιμή του πετρελαίου στα 200 δολάρια το βαρέλι.
«Ενδεχόμενο αμερικανικό εμπάργκο στις ιρανικές εξαγωγές πετρελαίου θα σημάνει τον αποκλεισμό της χώρας και στην πραγματικότητα, θα είναι ένας πόλεμος», λέει στο γαλλικό περιοδικό Μαριάν ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Στρατηγικής. «Ωστόσο, προσθέτει, η τρέχουσα φάση κλιμάκωσης μεταξύ των δύο χωρών παραμένει σε μεγάλο βαθμό φραστική και θα μπορούσε, στη χειρότερη περίπτωση, να λάβει το μέγεθος μιας περιορισμένης στρατιωτικής αντιπαράθεσης».
Ουδείς άλλωστε προβλέπει μια ολομέτωπη σύρραξη στον Κόλπο. Ούτως ή άλλως ολόκληρη η Μέση Ανατολή θα μεταβληθεί τότε σε «πύρινη κόλαση», αν το Ιράν αποφασίσει να απαντήσει σε αμερικανο-ισραηλινό πλήγμα, κινητοποιώντας όλες τις δυνάμεις που επηρεάζει και καλώντας τους σιίτες σε καθολική εξέγερση.
Από το Ιράκ και τα Εμιράτα έως τον Λίβανο και την Παλαιστίνη, η Μέση Ανατολή θα βρεθεί στη δίνη ανελέητων αιματηρών συγκρούσεων, ενώ θα απειληθούν ενδεχομένως και οι βορειοανατολικές περιοχές της Σαουδικής Αραβίας, όπου παράγεται το 80% του πετρελαίου της.
Την κλιμάκωση της σύγκρουσης απεύχονται οι Ευρωπαίοι που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το ιρανικό πετρέλαιο. Η Δυτική Ευρώπη εισάγει καθημερινά 450.000 βαρέλια πετρελαίου από το Ιράν. Οι ηγέτες της γηραιάς ηπείρου θα προτιμούσαν να αποφύγουν ακόμη και ένα εμπάργκο κατά του Ιράν. «Οι οικονομίες της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Ισπανίας θα πληγούν περισσότερο καθώς εισάγουν σημαντικές ποσότητες ιρανικού αργού, επειδή είναι φτηνότερο από το αντίστοιχο ρωσικό», σημειώνει χαρακτηριστικά το πρακτορείο Ντάου Τζόουνς.
