Φάτε κύριοι, φάτε,
αυτή η όρεξη είναι δική σας / Μέχρι να μπουχτίσετε, να σκάσετε, να αηδιάσετε /
Και αν σηκώσουν το κεφάλι / Βασανίστε, σκοτώστε, διώξτε, φυλακίστε». Μαζί
με την καπιταλιστική κρίση οι κυρίαρχες τάξεις εξαπέλυσαν τεράστιες επιθέσεις
σε κάθε επίπεδο, με γκεμπελίστικες μεθόδους, με δημαγωγία και μαύρη προπαγάνδα
γύρω απ’ τον πατριωτισμό, μία «νέα κοινωνία», «ή βουλιάζουμε ή αλλάζουμε» κ.λπ.
Κι όπου δεν έφτασαν τα ψέματα και η πολιτική τους έδειξαν τα δόντια τους:
γκλομπ, βόμβες, προβοκάτσια και κάθε είδους βία.
του Σεϊτ Αλντογαν*
Κι από κοντά βομβάρδισαν τις
μάζες με ψέματα. Τα ΜΜΕ άνοιξαν τη βρύση της δηλητηρίασης. Ψευτοδιλήμματα,
αποπροσανατολισμός…
Ένα από τα αγαπημένα τους ζητήματα είναι το θέμα των
μεταναστών. Ειδικά αυτές τις μέρες είναι στην ημερήσια διάταξη το
μεταναστευτικό ζήτημα. Σχεδόν σε καθημερινή βάση τα ΜΜΕ κάνουν αναφορά στην
«ιστορική Αθήνα», το «κέντρο που στενάζει» το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τη
δημόσια ασφάλεια. Μαύρο πρόβατο είναι ο μετανάστης. Τα αστικά κόμματα
ανακοινώνουν σχέδια απαλλαγής απ’ τους μετανάστες και συναγωνίζονται ποιος θα
δείξει πιο σκληρό πρόσωπο. Ταυτόχρονα, συνεχίζονται οι επιχειρήσεις σκούπα και
η τρομοκρατία.
Δεν είναι τυχαίο βέβαια, το ότι επιτίθενται τώρα με τον πιο
άγριο τρόπο στους μετανάστες. Μια πέτρα, πολλά πουλιά. «Να φύγουν οι
μετανάστες» για να έχουν δουλειά οι Έλληνες, «η οικονομία δεν σηκώνει αυτό το
βάρος», «οι μετανάστες δυναμιτίζουν την δημόσια γαλήνη» κλπ.
Σε όλη την ιστορία του καπιταλισμού το κεφάλαιο και οι
εκπρόσωποι του για να εξουδετερώσουν και να αποπροσανατολίσουν τις μάζες δεν
δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν προβοκάτσια, τεχνητές σκευωρίες, βία, ψέματα.
Σκοτώνουν, λεηλατούν, τρομοκρατούν, αλλά ποτέ δεν φταίει το σύστημα τους.
Πάντοτε υπάρχουν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Αν δεν υπάρχουν θα δημιουργήσουν.
Ας πούμε, η ανεργία, η φτώχεια, η κατάργηση των δικαιωμάτων
δεν είναι τρομοκρατία. Τρομοκρατία είναι ένα κυπελλάκι γιαούρτι που τρώει ο
Πάγκαλος. Η πρώτη περίπτωση είναι εφαρμογή των βρόμικων πολιτικών του
κεφαλαίου, που πρέπει να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι ως μοίρα. Η δεύτερη,
συζητείται μέρες ολόκληρες και να «αναλύεται» απ’ τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου
ως καταπάτηση των δημοκρατικών θεσμών, περιορισμό των ελευθεριών.
Το επόμενο διάστημα το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του θα
καλλιεργήσουν μια συστηματική προπαγάνδα εναντίον των μεταναστών. Ο
Καρατζαφέρης βγήκε ανοικτά και στοχοποίησε τους μετανάστες. Δεν δημιουργούνται
κίνδυνοι δολοφονιών μεταναστών; Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ ζήτησε να οπλιστεί ο κόσμος.
Δηλαδή σε μία «δημοκρατική» χώρα έδειξε τους μετανάστες ως αιτία των κακών,
όπου ο κάθε πολίτης μπορεί να πάρει τα όπλα και να τους καθαρίσει. Καταρχήν, ο
Καρατζαφέρης και κάθε Καρατζαφέρης πρώτα είναι εχθρός του λαού του και ύστερα
του μετανάστη. Να είσαι με τον εργάτη και τον εργαζόμενο και να είσαι εχθρός
του μετανάστη, δεν γίνεται. Αυτή η εχθρότητα προέρχεται από την ταξική ουσία, η
οποία φορά την μάσκα του πατριωτισμού.
Ξέρουμε τον πατριωτισμό τους. Ο πατριωτισμός τους εκφράζεται
ενάντια στους φτωχούς μετανάστες, αλλά μπροστά στις μονοπωλιακές εταιρίες
μοιάζουν σαν βρεγμένες γάτες. Αυτοί πούλησαν τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα
στις μονοπωλιακές διεθνές εταιρίες κεφαλαίων, στην ΕΕ, στο ΔΝΤ.
Όταν καταδίκασαν τον κόσμο στην πείνα, την ανεργία και την
εξαθλίωση, ο κόμπος δεν είχε φτάσει στο χτένι αλλά έφτασε με τους μετανάστες.
Στάζει βρομιά από το στόμα της αστικής τάξης. Βάζουν μπρος όλους τους
μηχανισμούς της προπαγάνδας για να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι δήθεν τον
σκέφτονται και προσπαθούν να φροντίζουν για την ασφάλεια του. Αυτοί που δεν
προστάτεψαν τον ελληνικό λαό από ΔΝΤ και ΕΕ, τον προστατεύουν από τον
εξαντλημένο μετανάστη. Δεν κάλεσαν, φυσικά, τον ελληνικό λαό να αρνηθεί τις
βάρβαρες επιθέσεις του κεφαλαίου, αλλά τον καλούν να εξοπλιστεί ενάντια στους
μετανάστες για να σκοτώσει.
Από την άλλη, δεν είναι περίεργο που κανένας εισαγγελέας δεν
έκανε ούτε μία ερώτηση στον Καρατζαφέρη, γιατί στοχοποιεί τον μετανάστη
εργαζόμενο και γίνεται έτσι υποκινητής δολοφονιών κ.α. Φυσικά δεν περιμέναμε
κάτι τέτοιο...
Οι εργάτες και οι εργαζόμενοι δεν κινδυνεύουν από τον
μετανάστη, αλλά από την πολιτική του κεφαλαίου. Ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος;
Είναι να διωχτούν ακόμα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απ’ τη
δουλειά, να καταργηθούν οι κατακτήσεις και οι συλλογικές συμβάσεις, να μπει σε
υποθήκη το μέλλον των παιδιών, να καταντήσουν οι συνταξιούχοι να ψάχνουν
τρόφιμα στα σκουπίδια, να φοβούνται οι εργαζόμενοι μήπως ήρθε η σειρά τους, να
μπουν στον μακρύ κατάλογο της ανεργίας, να φοβούνται να αρρωστήσουν, να
πληρώσουν χαράτσια. Μήπως όλα αυτά τα έκαναν οι μετανάστες; Θες δεν θες
αναρωτιέσαι. Πως και δεν πήραμε χαμπάρι ότι το μέλλον του ελληνικού λαού μπήκε
σε υποθήκη από μετανάστες και όχι από το κεφάλαιο;
ΒΑΣΗ ΣΕΛ. 19
Τρομοκρατία είναι να
χάνεις το ψωμί σου
Η κυβέρνηση ασκεί μια τεράστια τρομοκρατία ενάντια των
μαζών: Να φοβούνται οι γονείς πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να φοβούνται
πώς θα πληρώσουν το ενοίκιο, να φοβούνται ότι θα χάσουν το σπίτι τους. Αυτή η
τρομοκρατία προέρχεται από το κεφάλαιο και όχι από τους μετανάστες. Ο όρος της
τρομοκρατίας δεν σημαίνει μόνο φυσική βία. Μεγαλύτερη τρομοκρατία είναι να
χάνει κανείς το ψωμί, την δουλειά, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του.
Οι μετανάστες δεν είναι ανεξάρτητοι απ’ αυτά. Το κεφάλαιο
πάντοτε προωθεί τον αποπροσανατολισμό των μαζών για να διαιωνίσει το σύστημά
του, όπου δεν χωρούν οι ανθρώπινες αξίες. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες
προσέφεραν στην ελληνική οικονομία και συνεχίζουν να προσφέρουν. Στις αγροτικές
δουλειές, σε οικοδομές, μεταφορές, καθαριότητα και σε πολλούς άλλους κλάδους,
εργάστηκαν και εξακολουθούν να εργάζονται οι μετανάστες. Στην ανάπτυξη της
οικονομίας είχαν ένα σημαντικό μερίδιο. Όμως, ως μάζα φτηνής εργασίας και ως
μέσον ανταγωνιστικότητας ενάντια στην ντόπια εργατική τάξη. Είναι μία μάζα που
πάντα είναι κατάλληλη για άγρια εκμετάλλευση, ψέματα και προπαγάνδα του
καπιταλισμού για να μπορέσει να κρύψει την πραγματικότητα.
Ακούμε συχνά αυτές τις μέρες ότι κλείσανε επιχειρήσεις και
λόγω των μεταναστών έχει αλλάξει η εικόνα του «ιστορικού κέντρου». Πάνω από
150.000 επιχειρήσεις έκλεισαν εξαιτίας της κρίσης, δηλαδή λόγω της πολιτικής
του κεφαλαίου. Οι τεράστιες ναυπηγικές μονάδες έβαλαν λουκέτο λόγω του
πολιτικού σχεδιασμού του καπιταλισμού, αλλά και των ιδιωτικοποιήσεων. Χιλιάδες
κλειστά μαγαζιά, εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, παντού φτώχεια, εξαθλίωση των
συνταξιούχων, παύση της λειτουργίας των υπηρεσιών, τα συσσίτια, άστεγοι και
πολλά άλλα δεν αλλάζουν την εικόνα της ιστορικής πόλης. Την αλλάζουν οι
μετανάστες. Τετρακόσια ευρώ μισθός δεν αλλάζει τη διάθεση των ανθρώπων, την
αλλάζει η εξαντλημένη εικόνα των μεταναστών.
Η διεθνής φήμη της Ελλάδας δεν άλλαξε, δήθεν, με την
πολιτική των κυβερνήσεων, άλλαξε εξαιτίας των μεταναστών. Και να ζούσε ο
Γκέμπελς και να ήταν σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να πει
τίποτα παραπάνω απ’ αυτά που λένε οι «Καρατζαφέρηδες» (του ΛΑΟΣ, της ΝΔ, του
ΠΑΣΟΚ, της Χρυσής Αυγής), που υποστηρίζουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα
ενάντια στους εργάτες και εργαζόμενους, μετανάστες, αγρότες, συνταξιούχους κ.α.
ΣΤΗΛΗ ΣΕΛ. 19
ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Ως αποτέλεσμα της πολιτικής του κεφαλαίου ήδη δεκάδες
χιλιάδες Έλληνες εγκατέλειψαν την πατρίδα και την οικογένειά τους και ζουν σαν
μετανάστες στο εξωτερικό. Απ’ τη μία μεριά χτυπάνε τους μετανάστες που ζουν
στην Ελλάδα και απ’ την άλλη καταδικάζουν τους Έλληνες στη μετανάστευση. Η
Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ εδώ και δύο χρόνια, σχεδόν σε
καθημερινή βάση, δηλώνουν ότι οι μισθοί πρέπει να κατέβουν στο επίπεδο της
Βουλγαρίας, του Μπαγκλαντές, της Τουρκίας κ.α.
Το άλλο ζήτημα είναι ότι προσπαθούν να ανεβάσουν τον πήχη
στο πιο ψηλό σημείο. Οι κυρίαρχοι πάντοτε χρησιμοποιούσαν τον εθνικισμό ως το
πιο ισχυρό όπλο. Ωστόσο, αυτό το σκουριασμένο και σάπιο όπλο τους χρειάζεται
περισσότερο σε συνθήκες κρίσης.
Ότι και να υποστηρίζουν τα αφεντικά του συστήματος, οι
μετανάστες είναι πια ένα κομμάτι της εργατικής τάξης της Ελλάδας και όσο
περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο, δημιουργούν μία παράδοση κοινής
συμπεριφοράς, στάσης και φιλίας. Όσο είναι ειλικρινής το κεφάλαιο ενάντια στους
ντόπιους εργάτες και εργαζόμενους τόσο ειλικρινής είναι ενάντια στο
μεταναστευτικό ζήτημα. Μία σημαντική μερίδα των μεταναστών έχει καταλάβει ότι η
θέση τους είναι δίπλα στους έλληνες συναδέλφους και πρέπει να αποτελούν ένα
κομμάτι του οργανωμένου αγώνα.
ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Αναμφισβήτητα, σήμερα το ζήτημα των μεταναστών είναι πολύ
πιο σημαντικό απ’ όσο ήταν χτες. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να
χρησιμοποιήσουν τους μετανάστες ως μία δύναμη απειλής ενάντια στους έλληνες
εργάτες και εργαζόμενους. Γι’ αυτό χρειάζεται μία πολλή σαφής στάση και ενωτική
πολιτική με τον κύριο όγκο των εργαζομένων. Εδώ και πολλά χρόνια, η αστική τάξη
έβλεπε τους μετανάστες ως έναν στρατό φτηνής εργασίας. Αλλά και τα συνδικάτα
που ακολούθησαν το δρόμο του συμβιβασμού και της συνεργασίας με την αστική τάξη
δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό, πέρα απ’ τα λόγια της τάχα συμπαράστασης.
Όμως, ήδη αποδείχτηκε, ότι οι εργάτες και εργαζόμενοι σ’
αυτό το ζήτημα πρέπει να έχουν μία ξεκάθαρη στάση. Σε πάρα πολλούς κλάδους η
συμμετοχή των μεταναστών στον αγώνα έχει καθοριστική σημασία. Φυσικά αυτό είναι
θέμα μιας άλλης συζήτησης, όμως το σίγουρο είναι ότι οι μετανάστες πρέπει να
ενταχθούν εκεί που ανήκουν.
