Ελπιδοφόρο μήνυμα πάλης από τη ΔΕΘ

Καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να οργανώσει τον κατήφορο της κοινωνίας προς το τρίτο Μνημόνιο, γίνεται φανερό ότι θα βρεθεί μπροστά σε μια σκληρή σύγκρουση. Ήδη με αφετηρία την κινητοποίηση στα εγκαίνια της ΔΕΘ, χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη, σπάζοντας το κλίμα φόβου και αμηχανίας που επιβλήθηκε από κυβέρνηση και ΜΜΕ μετά τις εκλογές.

του Γιώργου Κρεασίδη 

Μπροστά στον κύκλο κινητοποιήσεων που ξεκίνησε, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, για να μη χάσουν τον έλεγχο, προκήρυξαν 24ωρη απεργία για τις 26 Σεπτεμβρίου. Παρά το γεγονός ότι ο στόχος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας δεν άλλος από την εκτόνωση της λαϊκής οργής με μια κινητοποίηση διαμαρτυρίας χωρίς αύριο, αρχίζει και αχνοφαίνεται μια προοπτική η απεργία αυτή να αξιοποιηθεί από το εργατικό κίνημα για ένα μαχητικό κύκλο αγώνων.

Ο χαρακτήρας των μέτρων που προετοιμάζει η κυβέρνηση με ΕΕ και ΔΝΤ για τα 11,5 δισ. ευρώ που σκοπεύει να εξασφαλίσει για τους δανειστές, ένα ποσό που όλο και αυξάνεται, είναι τόσο ισοπεδωτικός για μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές υπηρεσίες που σε συνδυασμό με το γιουρούσι στο δημόσιο πλούτο δεν δημιουργούν απλά κλίμα κοινωνικής οργής. Διαμορφώνουν και την πεποίθηση ότι δεν πρέπει να περάσουν τα μέτρα αμαχητί. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι ο χειμώνας πλησιάζει και ο εφιάλτης του κρύου λόγω της υψηλής τιμής του πετρελαίου θέρμανσης στοιχειώνει τα νοικοκυριά. Αν προστεθεί το μεθοδευμένο φιάσκο του ΕΟΠΥΥ που ουσιαστικά αφήνει χωρίς φάρμακο και γιατρό την κοινωνία, και μαζί η απλήρωτη εφορία, συμπληρώνεται το παζλ των προϋποθέσεων για μια κοινωνική έκρηξη.

Η διαγραφή του επικεφαλής της ΔΑΚΕ με αφορμή αποδοκιμασίες βουλευτών στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ από συνδικαλιστές και η ολοφάνερη αδυναμία ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να στηρίξουν στα ίσα τα μέτρα που συνδιαμορφώνουν, είναι αντανάκλαση των μηνυμάτων που στέλνει η κοινωνία στους μηχανισμούς των κυβερνητικών συνενόχων.

Η πρόταση των ταξικών συνδικαλιστών για άμεσο απεργιακό και αγωνιστικό μπλακ άουτ με την ανακοίνωση των μέτρων, μαζί με τις πρωτοβουλίες για να περάσει ο λόγος στην εργαζόμενη πλειοψηφία και να ξεπεραστεί η πολιτική του φρένου των αγώνων από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ανοίγουν δρόμο όχι απλώς για μια σύγκρουση με το τρίτο Μνημόνιο, αλλά και την απαρχή αγώνων για το ξήλωμα των μνημονίων και του μηχανισμού του χρέους που επιβάλλουν κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΕΕ.

Πετυχημένη και μαζική ήταν η φετινή κινητοποίηση των εργαζομένων στα εγκαίνια της φετινής Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Οι διαδηλώσεις στη ΔΕΘ είχαν μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς εκεί έσπασε το κλίμα αμηχανίας και απογοήτευσης μετά από ένα καλοκαίρι όπου κυριάρχησε η επικοινωνιακή τρομοκρατία για τα νέα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ και βάλε, μαζί με το κατασταλτικό όργιο ΜΜΕ, αστυνομίας και Χρυσής Αυγής σε βάρος κοινωνικών αγώνων και μεταναστών.

Η συγκυβέρνηση των συνενόχων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ είχε αντιληφθεί ότι τα εγκαίνια της ΔΕΘ δεν θα προσφέρονταν για φιέστες και προκειμένου να μη βγει τσαλακωμένη από τη δοκιμασία, υποβάθμισε την παρουσία της. Ο Σαμαράς απέφυγε τις ηγετικές εμφανίσεις των προκατόχων του. Έτσι ήρθε το πρωί του Σαββάτου στα μουλωχτά για να μιλήσει στο κοινό του και έφυγε το μεσημέρι σαν τον κλέφτη.

Ο κύκλος των κινητοποιήσεων άνοιξε με μια μαζική και μαχητική διαδήλωση την Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου, που ξεκίνησε από το άγαλμα του Βενιζέλου μετά από κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων Θεσσαλονίκης, της Αντιφασιστικής Συνέλευσης και άλλων οργανώσεων και κοινωνικών φορέων. Η διαδήλωση αυτή είχε χαρακτήρα ενάντια στην ανεργία, το κλείσιμο των εργοστασίων, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Ήταν μια πορεία με πολύ έντονη τη συμμετοχή της νεολαίας και με δυναμισμό σε όλη της τη μεγάλη διαδρομή από την Εγνατία στην παραλία και από το Λευκό Πύργο στην Καμάρα. Η πετυχημένη διαδήλωση ήταν τελικά προάγγελος μιας μαζικής κινητοποίησης την επόμενη μέρα, σημάδι πως σπάει η ιδιότυπη κοινωνική ανακωχή των απανωτών εκλογών.

Η ανεξάρτητη συγκέντρωση της Καμάρας έστειλε το μήνυμα της κοινωνικής αντεπίθεσης για την αποτροπή των νέων μέτρων, το τρίτο Μνημόνιο που ετοιμάζει η συγκυβέρνηση, σαν απαρχή αγώνων για το ξήλωμα του καθεστώτος των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων που επέβαλλαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, η ΕΕ και το ΔΝΤ.

Στην Καμάρα, η συγκέντρωση σφραγίστηκε έντονα από το εργατικό στοιχείο, περισσότερο από ποτέ μετά το 1990 που ξεκίνησαν οι πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις των εργαζομένων με ανεξαρτησία από την ιδεολογική υποταγή και την αγωνιστική αφλογιστία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Η διοργάνωση της φετινής κινητοποίησης ήρθε από μια πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων που στήριξαν το Σωματείο της Αττικό Μετρό (ΣΕΛΜΑ), το Σωματείο Τεχνικών Δήμου Αθηναίων, η συνέλευση του Σωματείου Εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής Θεσσαλονίκης, ο Σύλλογος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Λαγκαδά και το Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Εργοστασίων Ελαστικών Β. Ελλάδας (οι παράνομα απολυμένοι Γκουντγίαρ). Καθοριστική ήταν επίσης η συμβολή που είχε το πανελλαδικό κάλεσμα που υπέγραψαν 131 εκλεγμένοι συνδικαλιστές του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Με το κάλεσμα επιχειρήθηκε να ανοίξει μια συζήτηση σε βάθος για το εργατικό κίνημα που αντιστοιχεί σε μια προσπάθεια όχι απλώς να σταματήσει ο κατήφορος για τη ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά και για να αλλάξει η πορεία της κοινωνίας.

Το λόγο στη συγκέντρωση έλαβαν μια σειρά συνδικαλιστές εκ μέρους των οργανωτών. Ανάμεσά τους ο Χάρης Μανώλης, απολυμένος απεργός από τη Χαλυβουργία Ελλάδος που μετέφερε την αγωνιστική αποφασιστικότητα των χαλυβουργών και των απολυμένων, ενώ ο Κώστας Στάγκος, απολυμένος του Μετρό Θεσσαλονίκης κάλεσε σε αντίσταση στην ασυδοσία των τραπεζών. Ο Βαγγέλης Νάνος, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας και της επιτροπής αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα της γαλακτοβιομηχνίας Δωδώνη, μίλησε για το έγκλημα που μεθοδεύεται ενάντια στους αγροτοκτηνοτρόφους, ενώ ο Δημήτρης Νικολούδης από το Σύλλογο Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Λαγκαδά αναφέρθηκε στην εκρηκτική κατάσταση της κρίσης στα σχολεία.

Σε ανεξάρτητη οργάνωση της πάλης των εργαζομένων κάλεσε μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Λειβαδιάς, ενώ «είμαστε εδώ» δήλωσε ο Στέφανος Πράσσος, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων στην Ενέργεια «Εργατική Αλληλεγγύη», στον αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και τις ιδιωτικοποιήσεις, για να μη γίνει ο μισθός χαρτζιλίκι και οι συντάξεις επίδομα πείνας.

Ο Αντώνης Σταματόπουλος, πρόεδρος του σωματείου της Αττικό Μετρό, μιλώντας για τα μέτρα που επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση υπογράμμισε πως «αν τους αφήσουμε έστω και μια μέρα, δεν υπάρχει αύριο. Από σήμερα είμαστε απέναντι. Πρέπει να πολεμήσουμε, πρέπει να βγούμε στο δρόμο όλοι μαζί, να αντισταθούμε».

Ξεχωριστή στιγμή ήταν η παρέμβαση του προέδρου του σωματείου της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, Μάκη Αναγνώστου, του σωματείου που επιχειρεί να δουλέψει το εργοστάσιο με όρους αυτοδιαχείρισης. Αναφέρθηκε στην απόφαση για συμμετοχή στη συγκέντρωση της Καμάρας μακριά από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που αρνείται τη σύγκρουση με την πολιτική του Μνημονίου.

Κεντρικός ομιλητής στη συγκέντρωση ήταν ο δάσκαλος Θανάσης Αγαπητός, που τόνισε πως «δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αναμονής ή ανοχής. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι αγωνιστές του κινήματος και της Αριστεράς πρέπει να πάρουν άμεσα τον δρόμο του αγώνα, κάνοντας εκείνες τις απαραίτητες τομές για να νικήσουν οι αγώνες. Δεν αρκούν σήμερα ορισμένες συμβολικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, ούτε η υποταγή στην πυροσβεστική κυβερνητική συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ούτε ο κατακερματισμός του κάθε κλάδου, ούτε η άρνηση για ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής μπορεί να οδηγήσει μακριά.

Ζητούμενο σήμερα είναι ένας παλλαϊκός - πανεργατικός ξεσηκωμός, με αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας, με αμεσότητα στην αντίδραση, αλλά και σχέδιο, πρόγραμμα και προοπτική. Στηριγμένο σε ένα ταξικά ανασυγκροτημένο νέο εργατικό κίνημα. Μακριά από τις λογικές του εργοδοτικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδίες που αναπαράγουν τη λογική των κοινωνικών εταίρων και τα κυρίαρχα διλήμματα. Μέσα από την ενίσχυση των οργάνων του ίδιου του κινήματος, με τη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, των απεργιακών επιτροπών, των επιτροπών αγώνα, απέναντι στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, για αγώνες και συνδικάτα όργανα της ταξικής πάλης, στα χέρια των εργαζόμενων. Μόνο με τη δύναμη του οργανωμένου λαού, με τη δύναμη του αγώνα, με τον αγωνιστικό συντονισμό των σωματείων και των κλάδων, μπορούμε να νικήσουμε.

Για αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις και συλλογικές συμβάσεις τώρα. Για την απαγόρευση των απολύσεων, την πλήρη προστασία των ανέργων. Για την ανατροπή όλων των μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και των εφαρμοστικών νόμων τους, τη διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους. Για την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Για πραγματική δημοκρατία ενάντια στο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα».

Μετά τις ομιλίες ξεκίνησε πορεία 4.000 περίπου διαδηλωτών προς την πλατεία Αγ. Σοφίας που μέσω της παραλιακής λεωφόρου έφτασε στη ΔΕΘ όπου έγινε αποκλεισμός. Εκεί διαβάστηκε ψήφισμα της διαδήλωσης, ενώ συμβολικά κάηκε η σημαία της ΕΕ. Η πορεία ολοκληρώθηκε στην Καμάρα. Στην κεφαλή της πορείας ήταν τα μαζικά μπλοκ των σωματείων, με πρώτο αυτό της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής και του Μετρό, ενώ δυναμική ήταν η παρουσία του ΝΑΡ και της νΚΑ, αλλά και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ακολουθούσαν το ΕΕΚ, η Ταξική Πορεία, η ΚΕΧΑ, η Αντιιμπεριαλιστική Αριστερή Συνεργασία και μια σειρά επιτροπές αγώνα και συλλογικότητες.

Στο άγαλμα Βενιζέλου έγινε μαζική συγκέντρωση όπου εντυπωσίασε αρνητικά το πανό της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης με το σύνθημα «να σώσουμε τους Έλληνες». Στις ομιλίες, παρά την περιγραφή της κατάστασης με μελανά χρώματα, δεν ακούστηκε κάτι για την οργάνωση, το πρόγραμμα διεκδικήσεων και τους πολιτικούς στόχους του εργατικού κινήματος. Στη συγκέντρωση όπου είχε κεντρική θέση η γραφειοκρατία των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, ενώ δεν έλειπε η αντιπροσωπεία της ΔΗΜΑΡ, ο κύριος όγκος συσπειρώθηκε στο κομματικό μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Α. Τσίπρα. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ επέλεξαν μια διαδρομή προς το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης μακριά από τον κόσμο της πόλης και τη ΔΕΘ, επιλέγοντας την υποβάθμιση της κινητοποίησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε και διαφοροποιήθηκε στη συνέχεια, βαδίζοντας μετά το υπουργείο προς τη ΔΕΘ ακολουθούμενος από σωματεία και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Ερώτημα παραμένει πως συμβάλλει η συμμετοχή δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον ταξικό προσανατολισμό μιας συγκέντρωσης, που σφραγίστηκε από την πυροσβεστική λογική της γραφειοκρατίας και την επίδειξη δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ με σαφή εκλογικό προσανατολισμό, χωρίς καμιά αναφορά στην ανάγκη νικηφόρων κοινωνικών αγώνων.

Το ΠΑΜΕ στην πλατεία Αριστοτέλους πραγματοποίησε επίσης μαζική συγκέντρωση και πορεία προς τη ΔΕΘ, με τη συμμετοχή και της Α. Παπαρήγα, η οποία μίλησε στη συνέχεια στο φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο συνέλευση της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων με συμμετοχή συνδικαλιστών και από άλλες πόλεις και θέμα τα επόμενα βήματα των εργατικών κινητοποιήσεων.

Πρωτοβουλίες από τα κάτω για αποφασιστικό αγώνα διαρκείας

’Οταν η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αποφάσιζε την 24ωρη απεργία της ΔΟΕ την περασμένη Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου μάλλον είχε στο μυαλό της μια ακόμα κινητοποίηση για την εκτόνωσης της οργής των εκπαιδευτικών. Η συμμετοχή όμως της ΑΔΕΔΥ και της ΟΛΜΕ με στάση εργασίας και στήριξη των διαδηλώσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αν και είχε ανάλογη αφετηρία, τελικά έδωσαν στην απεργία χαρακτήρα απαρχής κινητοποιήσεων. Η συμμετοχή εργαζομένων από υγεία, αυτοδιοίκηση, αλλά  και ιδιωτική εκπαίδευση έδωσε διακλαδικό χαρακτήρα. Φυσικά για τον ανεξάρτητο και ταξικό συνδικαλισμό είναι ανοιχτό θέμα πως δεν θα καταλήξει ο κύκλος που πάει να ανοίξει σε μια απλή διαμαρτυρία, εκτόνωση που θα φέρει απογοήτευση.

Στην κατεύθυνση αυτή οι Παρεμβάσεις του δημοσίου τομέα κατέληξαν σε πρόταση αγώνα με βασικά σημεία το κάλεσμα σε μαζικό συλλαλητήριο άμεσα με την ανακοίνωση των μέτρων και την κήρυξη Γενικής Απεργίας και εβδομάδα αγωνιστικής δράσης με καταλήψεις, αποκλεισμούς κ.λπ. σε συνδυασμό με επαναλαμβανόμενες εικοσιτετράωρες απεργίες. Παράλληλα, προτείνεται η κατεύθυνση της οριζόντιας συνεννόησης σωματείων και επιτροπών αγώνα.

Στο μεταξύ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ στο χώρο της αυτοδιοίκησης υιοθετεί λογική αγώνα διαρκείας, με την πίεση της βάσης των εργαζομένων, μέσα από τις προτάσεις των Παρεμβάσεων. Έχοντας διαφοροποιηθεί από τη λογική των δημάρχων που το αποφασισμένο κλείσιμο των δήμων για τις 12 και 13 Σεπτεμβρίου το εκφύλισαν σε άρνηση υπηρεσιών προς τους πολίτες, η ΠΟΕ-ΟΤΑ αποφάσισε καταλήψεις και συνελεύσεις σε όλους τους δήμους με την ανακοίνωση των μέτρων και συλλαλητήρια την ίδια μέρα, καθώς και επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες με την κατάθεση για ψήφιση στη Βουλή, στη λογική ενός παρατεταμένου πολύμορφου αγώνα διαρκείας για την ανατροπή τους. Παράλληλα, κάλεσε σε αυτή την κατεύθυνση σύσκεψη σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα την περασμένη Πέμπτη. Πεποίθηση των ταξικών συνδικαλιστών είναι ότι η υλοποίηση και η επιτυχία του σχεδιασμού αυτού εξαρτάται από την κινητοποίηση της συνδικαλιστικής βάσης και των πρωτοβάθμιων σωματείων στους δήμους.

Στο χώρο της υγείας η κατάσταση είναι εκρηκτική με τη μεθοδευόμενη χρεωκοπία του ΕΟΠΥΥ και την κατάσταση διάλυσης που επιβάλλει η κυβέρνηση στα νοσοκομεία. Η ΟΕΝΓΕ, η ομοσπονδία των νοσοκομειακών γιατρών, καλεί τα σωματεία των νοσοκομείων σε επίσχεση εργασίας από τις 17 Σεπτεμβρίου με στόχο μια κινητοποίηση διαρκείας. Στη Θεσσαλονίκη μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργείται στα νοσοκομεία με τα απλήρωτα δεδουλευμένα μηνών πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη Κυριακή μαζικός αποκλεισμός του διοικητή στο ΑΧΕΠΑ και παρά την προσπάθειά του να κλείσει το θέμα με την αστυνομία, έχει ανοίξει πλέον κύκλος κινητοποιήσεων. Την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε μαζική διαμαρτυρία, η οποία είχε θερμή υποδοχή από τους ασθενείς και τους συγγενείς τους, ενώ ανάλογες κινήσεις θα γίνουν και σε άλλα νοσοκομεία.

Στο χώρο των καθηγητών, το ΔΣ της ΟΛΜΕ αποφάσισε γύρο συνελεύσεων στις τοπικές ΕΛΜΕ και συνέλευση των προέδρων τους στις 29 Σεπτεμβρίου για να διαμορφωθεί το πρόγραμμα δράσης του κλάδου. Η πλειοψηφία του ΔΣ προτείνει 24ωρη ή 48ωρη απεργία με την ανακοίνωση των μέτρων από κοινού με ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ή άλλες ομοσπονδίες. Οι Παρεμβάσεις διαφοροποιήθηκαν και καταθέτουν εισήγηση στις συνελεύσεις με περιεχόμενο συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση αλλά και την ΕΕ, προτείνοντας πενθήμερο αγωνιστικής δράσης με απεργιακό διήμερο ή τριήμερο, εξόρμηση προς την κοινωνία για το θέμα της εκπαίδευσης, συντονισμό δράσης με άλλους κλάδους και μαχητικές κινητοποιήσεις.

Σε αυτό το κλίμα, οργή έχει προκαλέσει η ανακοίνωση από το υπουργείο Παιδείας ότι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που καλούνται να διδάξουν σε όλη την Ελλάδα με ελεεινό μισθό, θα μπορούν να σιτίζονται σε φοιτητικές λέσχες και στρατόπεδα... Αλλά για αξιοπρεπείς αποδοχές ούτε λόγος. Σχετική ανακοίνωση εξέδωσε η Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών όπου τονίζεται πως «το μέλλον μας δεν βρίσκεται στα ψίχουλα που αφήνουν οι χορτάτοι αυτού του κόσμου να πέσουν κάτω από το τραπέζι και την ανθρωποφαγία μεταξύ μας, αλλά στις συλλογικές μας διεκδικήσεις για μια καλύτερη ζωή, τη συλλογική μας αξιοπρέπεια και πάνω απ’ όλα στους συλλογικούς μας αγώνες για αυξήσεις στους μισθούς, μόρφωση για όλα τα παιδιά και υψηλής ποιότητας δημόσιο δωρεάν σχολείο».

Στο μεταξύ, σε διαδικασία κινητοποιήσεων βρίσκονται οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί από τα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία που συμμετείχαν στην κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης, ενώ την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε στη Θεσσαλονίκη διαδικασία συντονισμού των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού.

Παράλληλα, πρωτοβουλίες παίρνουν οι συντονισμοί σωματείων με στόχο να διασφαλιστεί η συνάντηση των αγωνιζόμενων κλάδων και ο συνολικός χαρακτήρας της σύγκρουσης με την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ. Επιδίωξη αποτελεί ακόμη το άνοιγμα του αγωνιστικού κύκλου και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και η συσπείρωση των ανέργων.

Δείτε επίσης:

 Περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο από την διαδήλωση στο flickr του Νέου Αριστερού Ρεύματος