Με την έναρξη των σχολείων, τη δεύτερη κιόλας
μέρα, η ΔΟΕ κήρυξε απεργία στα δημοτικά σχολεία όλης της χώρας. Το Πριν μίλησε
με τον Γιάννη Αναγνωσταρά και τον Λάμπρο Νικολάρα, εκλεγμένους με τις
Παρεμβάσεις στο ΔΣ της ΔΟΕ για την κατάσταση στα σχολεία και τις προοπτικές
ενός νικηφόρου ανατρεπτικού κινήματος, αναπτυγμένου και συντονισμένου από τα
κάτω.
Συνέντευξη στον Κυριάκο Νασόπουλο
– Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στα
σχολεία με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς;
– Η υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου στα
προηγούμενα χρόνια οξύνθηκε με την ένταξη της χώρας στους μηχανισμούς
«στήριξης» της ΕΕ. Φέτος στα πλαίσια της «εθνικής σωτηρίας» από την υπόδουλη
κυβέρνηση, τα σχολεία βρίσκονται σε δεινή θέση. Πριν ένα δεκαήμερο ο υπουργός
Εσωτερικών Στυλιανίδης υπέγραψε 20 εκ. ευρώ για τις λειτουργικές δαπάνες.
Χρήματα που περιμέναμε από τον Απρίλιο και τα οποία δεν έχουν φτάσει στα
σχολεία. Τα ταμεία των σχολικών επιτροπών είναι κυριολεκτικά άδεια, με
αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλυφθούν βασικά έξοδα, όπως πετρέλαιο και γραφική
ύλη. Ακόμα και το αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας να εξαιρεθούν οι σχολικές
μονάδες από το τέλος για το πετρέλαιο, πρέπει να «φιλτραριστεί» από την
πολιτική των δραστικών περικοπών της τρόικας. Η κατάσταση χωρίς υπερβολή είναι
εκτός ορίων.
– Με ποιο τρόπο τα νέα μέτρα που προωθεί η
συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ πλήττουν περαιτέρω τη σημερινή πραγματικότητα;
– Η ελληνική κοινωνία αναμένει την ανακοίνωση
των νέων μέτρων των 11,9 δισ. ενώ πολλοί παράγοντες της κυβέρνησης διοχετεύουν
στα ΜΜΕ ότι ίσως αγγίξουν και τα 19 δισ. Πρόκειται για ένα άγριο σάρωμα μισθών,
συντάξεων, εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Οι κατακτήσεις του αιώνα
αμφισβητούνται και το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, στην ασφάλιση, στην υγεία
και σε δομές πρόνοιας θυσιάζονται στο βωμό των μνημονίων, του ΔΝΤ και της ΕΕ.
– Φέτος έγιναν μόλις πέντε διορισμοί δασκάλων.
Ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες στα σχολεία;
– Το μεγαλειώδες νούμερο του διορισμού 5
δασκάλων και 35 νηπιαγωγών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση αποτυπώνει την
κατεύθυνση του υπουργείου Παιδείας για την πολιτική που θα ακολουθήσει. Για να
γίνει κατανοητό το εύρος των περικοπών, αν δούμε τους αριθμούς των διορισμών σε
σχέση με τις συνταξιοδοτήσεις, θα καταλήξουμε ότι όντως είναι αφοπλιστικοί. Το
2010 είχαμε 3.930 συνταξιοδοτήσεις και 1.400 διορισμούς, το 2011 1.913
συνταξιοδοτήσεις και 133 διορισμούς, το 2012 1.674 συνταξιοδοτήσεις και μόνο 40
διορισμούς! Εύκολα φαίνεται ότι δεν καλύπτονται στοιχειωδώς οι ανάγκες της
εκπαίδευσης. Αν προσθέσουμε δε ότι οι μνημονιακές πολιτικές έχουν εξορίσει κάθε
θεσμό στήριξης, όπως για παράδειγμα την ειδική αγωγή, τα τμήματα ένταξης, την
παράλληλη στήριξη και την ενισχυτική διδασκαλία, τότε διαπιστώνεται η μεγάλη
συρρίκνωση και αποδόμηση του σχολείου. Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρσι
προσλήφθηκαν 11.648 αναπληρωτές στην πρωτοβάθμια, ενώ φέτος 3.500 και ακόμη
εκκρεμούν οι ειδικότητες. Ενώ για την Ειδική Αγωγή οι ορθολογιστές της
πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου δεν έχουν βγάλει ούτε τους πίνακες για τους
αναπληρωτές.
– Πώς διαμορφώνονται οι νέες εργασιακές
σχέσεις των εκπαιδευτικών μέσω του ενιαίου μισθολογίου; Πόσα παίρνει ο
πρωτοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός;
– Την περασμένη χρονιά στον κλάδο
καλλιεργήθηκε μεγάλη προσμονή από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΑΣΚ και
της ΔΑΚΕ για την αύξηση που θα έφερνε το ενιαίο μισθολόγιο. Αποδείχθηκε όμως
άνθρακες ο θησαυρός που έταζαν. Ο μισθός για το νεοδιόριστο φτάνει τα 600 ευρώ,
ενώ το ενιαίο μισθολόγιο συνθλίβει και τα υπόλοιπα κλιμάκια. Οι μισθοί μας
έχουν υποστεί δραστική μείωση και αγγίζουν την αγοραστική δύναμη των μισθών του
1978.
– Ο υπουργός Παιδείας έκανε λόγο για αύξηση
των ωρών εργασίας σας και επανέφερε στην επικαιρότητα το θέμα της αξιολόγησης.
Επιχειρείται κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης στον χώρο της εκπαίδευσης;
– Κατ’ αρχάς ο υπουργός Παιδείας αποτελεί
αναξιόπιστο συνομιλητή για την εκπαίδευση. Στη συνάντηση με τη ΔΟΕ τον Ιούλιο
δεν διατύπωσε θέμα ωραρίου, ενώ δυο μέρες μετά όλα τα ΜΜΕ μιλούσαν για αύξηση.
Η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας έχουν πάρει το υποδεκάμετρο και μετράνε
ώρες, χωρίς ποτέ να απολογηθούν για τις χιλιάδες χαμένες ώρες κάθε χρόνο από
την έλλειψη ή την καθυστέρηση της τοποθέτησης των εκπαιδευτικών. Όσο για την
αξιολόγηση, ο υπουργός Παιδείας στη συνάντηση που είχαμε ως ΔΣ της ΔΟΕ μαζί του
μίλησε για αξιολόγηση δομών, διαδικασιών, και προσωπικού. Πολιτικός στόχος
είναι να προχωρήσει μέσω της αξιολόγησης σε εκκαθαρίσεις προσωπικού. Σκοπός δεν
είναι η βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου. Είναι η δραστική περικοπή και η
έξοδος υπαλλήλων σύμφωνα με τις εντολές της τρόικας. Θέλουν να δημιουργήσουν
ένα ασφυκτικό κλίμα ελέγχου, με τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τις
εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών υποταγμένα στις ανάγκες του σχολείου της
αγοράς.
– Ποιες είναι οι διαθέσεις των εκπαιδευτικών,
ποιες αποφάσεις έχουν παρθεί; Εκφράζονται μέσα από τα συνδικαλιστικά τους
όργανα;
– Η διάθεση που υπάρχει στη βάση των εκπαιδευτικών
είναι στάση αναμονής. Υπάρχει και ο φόβος για το αύριο που περιμένει τα παιδιά
του λαού μας. Στη δημιουργία αυτού του μείγματος αναμονής, ψευτοελπίδας και
φόβου έχει συμβάλλει η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Γιατί όλα τα
προηγούμενα χρόνια και στη ΔΟΕ καλλιέργησαν την πελατειακή σχέση εντός του
συνδικάτου και ενσωμάτωσαν στη δράση τους την πολιτική της ήττας. Ακόμα και
σήμερα στη ΔΟΕ η πλειοψηφία της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ οχυρώνεται πίσω από δράσεις
που θα ’ναι «ρεαλιστικές». Όμως η μαχόμενη εκπαίδευση και ο κόσμος της εργασίας
τους έχει πάρει χαμπάρι. Η οργή που υπάρχει στις τάξεις θα ξεβράσει τα
υποστυλώματα που βάζουν στην πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Το
συντονιστικό πρωτοβάθμιων συλλόγων και ΕΛΜΕ, ο Συντονισμός Σωματείων Δημόσιου
και Ιδιωτικού τομέα, οι επιτροπές αγώνα και οι γενικές συνελεύσεις θα εκφράσουν
τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης και του εργατικού κινήματος με όρους
ελπίδας και νίκης.
– Επιδιώκετε την αγωνιστική συνεργασία των
δασκάλων με τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων στο χώρο της εκπαίδευσης;
– Η τεράστια επίθεση που δέχεται η εκπαίδευση
αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αποτελεί την υλική
βάση για το ξεδίπλωμα ενός πολιτικού σχεδίου που θα ανατρέψει την υπόδουλη
κυβέρνηση. Η ΔΟΕ, η ΟΛΜΕ, η τριτοβάθμια εκπαίδευση μαζί με την ΠΟΕ-ΟΤΑ, τους
νοσοκομειακούς γιατρούς μπορούν να βρουν κοινό αγωνιστικό βηματισμό. Γιατί όσο
ο σχεδιασμός καθυστερεί την αντεπίθεση που χρειάζεται να οργανώσουμε, το σάρωμα
των εργασιακών σχέσεων θα προχωρά. Οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν έχουν την
πολιτική βούληση να το κάνουν. Από τα κάτω, στους χώρους δουλειάς, πρέπει άμεσα
να εκφραστεί και να ξεκινήσει η πολιτική δράση για να υπερασπίσουμε τη ζωή μας
και το δικαίωμά μας στην εργασία.
Γενική πολιτική απεργία για την ανατροπή της
κυβέρνησης
– Πώς
θα συνεχιστεί στο εξής ο αγώνας των δασκάλων;
– Η πλειοψηφία της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) στην
πρόσφατη συνεδρίαση στις 13 Σεπτεμβρίου του ΔΣ επέλεξε να καλέσει την ΑΔΕΔΥ να
βγάλει απεργία. Αρνήθηκε να αποφασίσει μια απεργία με χαρακτηριστικά διάρκειας,
αποκλεισμούς και καταλήψεις με στόχο το ξεδίπλωμα μιας γενικής πολιτικής
απεργίας με αιτήματα την άρνηση - διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των
τραπεζών, την έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ. Συνεχίζει η γραφειοκρατία μια στάση
αναμονής για τα μέτρα πραγματικά καταστροφική για τον κλάδο και το εργατικό
κίνημα.
– Διαφαίνεται στον ορίζοντα η δυνατότητα
συντονισμού και με άλλους εργαζόμενους που βλέπουν και εκείνοι το βιοτικό τους επίπεδο
να καταβαραθρώνεται εξαιτίας των συνεχών αντιλαϊκών μέτρων;
– Η κατάσταση δεν είναι άσχημη μόνο στα
σχολεία. Στους ΟΤΑ 15 δήμοι κλείνουν. Περίπου 70 δήμοι δεν πληρώνουν τους
υπαλλήλους. Στα νοσοκομεία έχει ξεκινήσει τσουνάμι συγχωνεύσεων, για παράδειγμα
το νοσοκομείο της Άμφισσας κλείνει και συγχωνεύεται με αυτό της Λαμίας. Οι
νοσοκομειακοί γιατροί προσφέρουν ατέλειωτες ώρες υπερεργασίας απλήρωτες. Τα
σωματεία αγοράζουν γάζες και επιδέσμους, ενώ η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
βρίσκεται στον αέρα. Η φοροληστεία, τα χαράτσια, η συρρίκνωση των μισθών, η
εξαφάνιση της πρόνοιας αποτελεί εκρηκτικό πεδίο που ενώνει όλους τους
εργαζόμενους. Επειδή λοιπόν μας κλείνουν τον ορίζοντα της ζωής, χρέος δικό μας
είναι να ανοίξουμε τον ορίζοντα των αγώνων.
– Ποιοι θεωρείτε πως πρέπει να είναι οι στόχοι
πάλης, τα αιτήματα για ένα ενιαίο νικηφόρο εργατικό κίνημα;
– Πιστεύουμε ότι είναι ώρα να υψωθούμε ως τις
ανάγκες μας. Να κατανοήσουμε ότι ο καπιταλισμός δεν κρύβει ούτε συμπόνια ούτε
ανθρωπιά. Και ο «παράδεισος» της ευρωζώνης είναι η ένδεια που ζει στο πετσί του
τρία χρόνια τώρα ο λαός μας. Σε σχέση με τα αιτήματα, εκτιμούμε ότι αποτελεί
πολιτική αναγκαιότητα να πέσει η τρόικα εσωτερικού. Δεύτερο σκέλος αποτελεί η
μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί «όχι στις
απολύσεις». Τρίτο σημείο: Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις βασικών δομών, όπως η
ενέργεια και το νερό και το πέρασμα της αγροτικής γης στα χέρια των ιδιωτών και
του κεφαλαίου. Τέταρτο σκαλοπάτι να υπερασπίσουμε κάθε δημόσιο αγαθό: Υγεία, παιδεία,
πρόνοια. Πέμπτο σημείο να αποκαλύψουμε στην κοινωνία ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί
εργαλείο του πιο δόλιου καπιταλισμού. Και να προστατεύσουμε τους μαθητές μας
και τα παιδιά μας με ενημερώσεις, με συζητήσεις, με διδακτικό υλικό από τα
χνάρια του φασισμού. Έκτο: Να δώσουμε τις μάχες του ψωμιού για το επόμενο
διάστημα μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, οργανώνοντας δίκτυα αλληλεγγύης και
στήριξης σε μαθητές που υποσιτίζονται και σε άνεργους γονείς. Και κυρίως να μη
χρονοτριβούμε πια! Όλοι στους δρόμους! Η φωτιά έφτασε στο σπίτι μας! Δε θα
’μαστε σκλάβοι στους τραπεζίτες και στους χορτάτους του κόσμου. Εμπρός! Για μια
γενική πολιτική απεργία που θα σαρώσει την κυβέρνηση της υποταγής και τις
πολιτικές του ΔΝΤ και της ΕΕ. Ας ηχήσει λοιπόν ξανά!
