Αυξήσεις φωτιά –150 δρχ. τα εισιτήρια».
Ο τίτλος από ρεπορτάζ της προ ευρώ εποχής μονο νοσταλγικά μειδιάματα προκαλεί
σήμερα, καθώς η αντίστοιχη τιμή θα ξεπερνάει τις 600 δραχμές σε ευρώ μετά τις
αυξήσεις 25% στις αστικές συγκοινωνίες.
Οι ανατιμήσεις στα εισιτήρια των μέσων
μαζικής μεταφοράς, μαζί με τις φοροεπιδρομές, τα χαράτσια, τις αυξήσεις στα
τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τα βασικά αγαθά αποτελούν πάγια τακτική του κράτους για
αύξηση των εσόδων απομυζώντας κατά βάση τους πιο φτωχούς: Άνεργοι,
συνταξιούχοι, μαθητές, χαμηλόμισθοι, μετανάστες, αυτοί θα γονατίσουν από το
εξοντωτικό αθροιστικό αποτέλεσμα των αυξήσεων που καθιστά πολυτέλεια κάθε
ζωτική ανάγκη – την υγεία, την παιδεία, τώρα και τις συγκοινωνίες, τη στέγαση,
τη θέρμανση, την τροφή.
40 εκατομμύρια ευρώ φιλοδοξεί να
εξοικονομήσει το κράτος μόνο από τις αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών
συγκοινωνιών, στο πλαίσιο της περίφημης λίστας περικοπών των 11,5 δισ. Αν η
ανεργία, οι απολύσεις, οι μισθοί πείνας των «μακ-τζομπς» είναι η ισοπεδωτική
υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης στη σφαίρα της παραγωγής, αντίστοιχα
οι διαρκείς αυξήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης με την ανάλογη υποβάθμιση όλων των
άλλοτε κοινωνικών υπηρεσιών, εξευτελίζουν βαθύτερα τις ζωές μας, κάνοντας όλο
πιο δύσκολη την επιβίωση, την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Ήδη, από 1η
Σεπτεμβρίου ξανάρχισαν τα σαφάρι των ελεγκτών, για πάταξη της
«εισιτηριοδιαφυγής». Μόνη ρεαλιστική απάντηση δεν είναι η γκρίνια, αλλά η
οργανωμένη, μαζική άρνηση πληρωμών από τα κάτω σε ένα ενιαίο κίνημα,
εργαζομένων και επιβατών, για φτηνές ανθρώπινες, αποτελεσματικές και σύγχρονες
δημόσιες συγκοινωνίες.
