Στις 6 Μαΐου
2012 αναμετράται το μπόι της αξιοπρέπειας των ελλήνων πολιτών, η διάθεση
χειραφέτησης της εργατικής τάξης, ο πολιτισμός του ανθρώπου, με τη διάθεση
υποταγής στις τράπεζες, στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Η θέληση του πολίτη για
να διαφεντέψει τον εαυτό του. Η διάθεση να πει ένα βροντερό Όχι στον κόσμο που
δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν κάποιοι για λογαριασμό του
χρησιμοποιώντας την άποψη του να σωθεί η πατρίδα.
Γιώργης
Τρικαλινός
Χωρίς όμως
να διευκρινίζουν ότι πατρίδα γι’ αυτούς είναι το κεφάλαιο, με κύρια έκφραση το
χρηματιστηριακό κεφάλαιο, τους τραπεζίτες εκπρόσωπους του ξένου κεφαλαίου και
το πολιτικό προσωπικό που λειτουργεί με ραγιαδισμό απέναντι στους ξένους
τοκογλύφους. Στοιχισμένο στην εξυπηρέτηση των ξένων αφεντάδων και ως υπηρέτης
των ντόπιων εκμεταλλευτών.
Η δύναμη του
έλληνα πολίτη, μα κύρια η δύναμη της εργατικής τάξης, είναι η μόνη εγγύηση για
ανατροπή της σημερινής υποτακτικής αντίληψης, του μονόδρομου της λιτότητας, της
περικοπής εργασιακών, συνταξιοδοτικών, κοινωνικών δικαιωμάτων.
Για την
επαναθεμελίωση της αξιοπρέπειας, του εργατικού μας πολιτισμού, της αλληλεγγύης
των εργαζομένων, της συμμετοχής στο γίγνεσθαι με γνώμονα το συνολικό συμφέρον
μακριά από λύσεις ατομικού χαρακτήρα.
Είναι ακόμα
η ώρα να ανατραπεί η αντίληψη της ιδιοκτησιακής λογικής των αγώνων, η
μεσσιανική αντίληψη του λυτρωμού της εργατικής τάξης από το ιερατείο των λεγόμενων
επαναστατικών δυνάμεων. Είναι η ώρα για σύνδεση όλων των μορφών πάλης,
κοινοβουλευτικού και κοινωνικού αγώνα. Για μια πολιτική και κοινωνική συμμαχία
που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανάταξης του ταξικού στοιχείου και
ανατροπής έως και επανάστασης. Είναι η ώρα που η πράξη θα αποδείξει εάν ο
καθένας εννοεί αυτά που λέει. Σήμερα κρίνονται και τα συλλογικά πολιτικά
υποκείμενα και ο καθένας μας χωριστά. Τα πολιτικά υποκείμενα στο αν είναι
διαθέσιμα να λειτουργήσουν ως επαναστατικά υποκείμενα, για την απελευθέρωση των
εργαζόμενων, την εγκαθίδρυση της εργατικής δημοκρατίας. Και τα φυσικά
υποκείμενα αν η συνείδησή τους λειτουργεί συλλογικά κι ελεύθερα, αφήνοντας τους
συναισθηματισμούς στην άκρη.
Απαιτείται
εγρήγορση, συστράτευση και απόφαση να ορίσουμε την τύχη και το μέλλον μας. Στο
πλαίσιο που περιγράφω πιο πάνω, θέλω να πιστεύω κι ελπίζω να μη διαψευσθώ,
προσπαθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι’ αυτό κι επιλέγω τη στήριξή της σ’ αυτή την εκλογική
αναμέτρηση. Και έπεται συνέχεια... Στη δράση, στη συμμετοχή, στον προβληματισμό,
για την ύπαρξή μας, το μέλλον μας.
