Του Γιάννη Ελαφρού
Ποιος θα το περίμενε. Ότι στα τέλη του Αυγούστου, 230 και περισσότερα τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα θα είχαν κατάληψη. Η αποτυχία της κυβέρνησης, αλλά και του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ είναι εντυπωσιακή, καθώς δεν έχουν μπορέσει να συμμορφώσουν ούτε τους δικούς τους. ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, υπό την πίεση των φοιτητικών μαζών, τάχθηκαν ενάντια στο νόμο - έκτρωμα, που ψήφισαν «χέρι - χέρι» Παπανδρέου και Σαμαράς. Μόνο, η αθεράπευτα καθεστωτική ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ μένει στο πλευρό της φράου Άννα.
Ο φοιτητικός ξεσηκωμός, μαζί με την κινητοποίηση μεγάλου μέρους των πανεπιστημιακών, διαμορφώνει συνθήκες για την ανάπτυξη πανεκπαιδευτικού και παλλαϊκού κινήματος που θα επιβάλλει την κατάργηση του νόμου για τα ΑΕΙ. Ο εφιάλτης του 815 πλανάται ήδη πάνω από το Μαξίμου. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στον ενάμισι περίπου χρόνο που διαρκεί η κορυφαία ταξική αναμέτρηση των εργαζομένων με τους εκπροσώπους του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, η νεολαία –και ειδικά η φοιτητική– είχε μια παρουσία αναντίστοιχη με τη δυναμική της. Τώρα, η επιδρομή του αστικού συνασπισμού εξουσίας και στον κρίσιμο χώρο των πανεπιστημίων και της εκπαίδευσης όχι μόνο κινητοποιεί πολύτιμες νεολαιίστικες «εφεδρείες», αλλά μπορεί να μετατρέψει τον φοιτητικό αγώνα σε σπίθα, που θα πυρπολήσει το ξερό χωράφι της δυσαρέσκειας, της φτώχειας, της ανεργίας, της καταπίεσης και της προσβολής κάθε αξιοπρέπειας. Πολύ περισσότερο, όταν η εκπαίδευση θα γεννήσει τρομερές κοινωνικές αντιδράσεις, λόγω της άθλιας κυβερνητικής πολιτικής. Τα σχολεία, για παράδειγμα, θα ανοίξουν στις 12 Σεπτέμβρη χωρίς βιβλία, με μεγάλες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς κ.λπ. Στη πρώτη γραμμή η νεολαία, «τα παιδιά που τα λέγανε αλήτες», οι «άπλυτοι της ΕΑΑΚ» κατά Άδωνι - Μπουμπούκο, οι οπαδοί του ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατά Πρετεντέρη, οι κομμουνιστές που φοβάται ο Αϊβαλιώτης του ΛΑΟΣ, που μπορούν να συμβάλλουν στον ξεσηκωμό μιας ολόκληρης γενιάς, που το σύστημα της αρνείται τα πάντα!
Απέναντί τους μια κυβέρνηση σε πανικό, που οχυρώνεται πίσω από τη συναίνεση που κατακτά μέσα στη Βουλή. Όσο πιο πολύ τα βρίσκουν όμως μέσα στο κυνοβούλιο, τόσο απομονώνονται –όλοι μαζί!– από την κοινωνική πλειοψηφία, από τον κόσμο εκεί έξω. Με μια πολιτική χρεοκοπημένη, που βουλιάζει στην ύφεση και την απόγνωση τους εργαζόμενους, ενδιαφερόμενη μόνο για τη δυνατότητα κερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι’ αυτό περισσεύουν οι θεατρινισμοί της αντίστασης δήθεν στην τρόικα του Β. Βενιζέλου. «Αντίσταση» που κράτησε μόνο μερικές ώρες, μέχρι να δηλώσει ο υπουργός Οικονομικών στη χθεσινή συνέντευξη ότι οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται κανονικά, αλλά θα υλοποιηθεί απαρέγκλιτα το δολοφονικό Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Έσπευσε όμως να ανακοινώσει ο πολύς Μπένι, για πρώτη φορά επίσημα, ότι το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας (δηλαδή της μείωσης του μισθού κατά 60% για ένα χρόνο και μετά απόλυση ουσιαστικά) θα ισχύσει ευρύτερα στο δημόσιο τομέα και όχι μόνο στους οργανισμούς που κλείνουν ή συγχωνεύονται! Άρα, πάνε και για απολύσεις υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα! Άλλη μια τέτοια αντίσταση και θα απολύσουν το μισό Δημόσιο…
Σε αυτή την καταιγιστική επίθεση δεν μπορούν ούτε στοιχειωδώς να αντισταθούν οι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η οποία μάλιστα στην πράσινη εκδοχή της προσπάθησε να πλασαριστεί και ως κοινωνική αντιπολίτευση μέσα στο ΠΑΣΟΚ με μια αναιμική, παραπλανητική παρέμβαση στη χθεσινή Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παναγόπουλος πήγε βεβαίως στη συνάντηση με τους «κοινωνικούς φορείς», που κάλεσε ο Γ. Παπανδρέου, επικεφαλής της κυβέρνησης - εταιρείας δολοφόνων των εργατικών δικαιωμάτων. Τι δήλωσε μετά; «Οφείλει η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί με την τρόικα παράταση του χρόνου προσαρμογής για τα δημόσια ελλείμματα καθώς και την ενίσχυση των αναπτυξιακών μέτρων, γιατί οι Έλληνες πολίτες δεν αντέχουν άλλο»! Δηλαδή ίδια πολιτική, αλλά με κάποια παράταση…
Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, άνεργοι κι απολυμένοι, νέοι, συνειδητοποιούν ότι με αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα δεν υπάρχει καμία προοπτική. Γυρίζουν την πλάτη και είναι επείγον καθήκον των ανατρεπτικών τάσεων της Αριστεράς να διαμορφώσουν ένα μαζικό και μετωπικό άλλο παράδειγμα αγώνα, κινήματος, πολιτικής προοπτικής και συνδικαλισμού, για να μην πάει αυτός ο κόσμος απογοητευμένος σπίτι του. Και αποτελεί τεράστιο πρόβλημα, το γεγονός ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει σε μια λογική συμμετοχής στις συγκεντρώσεις που καλεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (όπως στη Θεσσαλονίκη στη ΔΕΘ), υπονομεύοντας την προοπτική των πρωτοβάθμιων σωματείων και του ριζοσπαστικού εργατικού αγώνα. Δεν συμβάλλει σε αυτή την προσπάθεια ούτε το ΠΑΜΕ, με τον κομματικό διαχωρισμό που επιβάλλει. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει να δει με νέο μάτι, πέρα από παραδοσιακές προσεγγίσεις ενώ οι συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά, τη ανάγκη να συμβάλει σε ένα νικηφόρο, ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό και μαζικό κίνημα.
Η ελπίδα βρίσκεται στη διαμόρφωση ενός μετώπου εργασίας - παιδείας - δημοκρατίας, για το «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» της εποχής μας, σε μια δυναμική συνάντηση του μαχόμενου εργατικού κινήματος, του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος, των πλατειών και των λαϊκών συνελεύσεων, του κόσμου της ανεργίας και των αυτοαπασχολούμενων που κτυπιούνται για την ανατροπή της «χούντας» κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, για τη ρήξη με τους νόμους και την πολιτική του συστήματος συνολικά.
Η μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση στη ΔΕΘ το επόμενο Σάββατο 10 Σεπτέμβρη πρέπει να είναι βροντερή σαν κεραυνός, προμήνυμα της κοινωνικής καταιγίδας που έρχεται. Πρωτοβάθμια σωματεία και ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος διοργανώνουν συγκέντρωση στην Καμάρα στις 5 μ.μ., με σκοπό να συνενωθούν με όλο το μαχόμενο κόσμο της εργασίας, της νεολαίας, του Λευκού Πύργου και των πλατειών σε μια παλλαϊκή περικύκλωση του Βελλίδειου, την ώρα που θα μιλά ο πρωθυπουργός της εξαθλίωσης. Θα είμαστε όλοι εκεί!
