Στην πρώτη κρίσιμη πανεργατική αναμέτρηση μετά την εξαγγελία του νέου αντεργατικού πακέτου της κυβέρνησης Παπανδρέου, στο πλαίσιο της «Συμφωνίας για το ευρώ» εξελίσσεται η Εργατική Πρωτομαγιά την ερχόμενη Κυριακή, με τον κόσμο της εργασίας να ξεχειλίζει από θυμό και αγανάκτηση για την ανελέητη επίθεση που δέχεται η ζωή του και με διάθεση αυτά τα συναισθήματα να μεταφραστούν σε μια μεγάλη εργατική απάντηση, που θα ταράξει τα φαινομενικά «γαλήνια νερά» του καθεστωτικού συστήματος. Όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας, αναμένεται να ξεχειλίσουν από οργισμένα ποτάμια εργαζομένων, νεολαίας, άνεργων, απολυμένων, συνταξιούχων, στέλνοντας μήνυμα ανυπακοής και αποφασιστικού αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης και της πιο αντιδραστικής κυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Στην Αθήνα, μετά από παναθηναϊκή συνέλευση του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων, αποφασίστηκε για πρώτη φορά από τη συγκρότησή του, η διοργάνωση με δική του ευθύνη ανεξάρτητης ταξικής συγκέντρωσης και διαδήλωσης την 1η Μάη, με τόπο συνάντησης το Μουσείο στις 10.30 π.μ. Ο σαφής διαχωρισμός του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων από την παρακμιακή φιέστα των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ στην πλατεία Κλαυθμώνος, αλλά και από την κομματοκεντρική και απονευρωμένη εκδήλωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, και η απόφαση για ξεχωριστή πανεργατική κινητοποίηση σε μια σημαντική ημέρα της παγκόσμιας εργατικής πάλης για κοινωνική απελευθέρωση, σηματοδοτεί ευρύτερες διεργασίες στο σώμα της εργατικής τάξης. Ανάλογες προσπάθειες βρίσκονται σε εξέλιξη και στη Θεσσαλονίκη, όπου πρωτοβουλία συνδικαλιστών, αλλά και σωματείων, καλεί σε ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στην Καμάρα, στις 10 π.μ.
Όλο και ευρύτερα τμήματα εργαζομένων συνειδητοποιούν ότι κίνημα νικηφόρο μπορεί να δημιουργηθεί μόνο εάν ο κόσμος της εργασίας χειραφετηθεί από τα δεσμά της συνδικαλιστικής και παχυλά αμειβόμενης γραφειοκρατίας, από τη χρεοκοπημένη γραμμή συνδιαλλαγής και ήττας απέναντι στις δυνάμεις της εργοδοσίας και της κυβέρνησης. Μόνο εάν ο αγώνας οργανωθεί στη βάση των σωματείων, των γενικών συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα, μόνο εάν φέρει στο προσκήνιο των διεκδικήσεων τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματα, τα Σικάγο του 21οι αιώνα μπορούν να μην είναι μια ουτοπία αλλά να γίνουν πραγματικότητα. Από αυτή την άποψη, είναι υπόλογες όσες δυνάμεις –Αυτόνομη Παρέμβαση, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, και άλλοι– κάνουν πλάτες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ακόμα και στη σημερινή συγκυρία της απόλυτης εξαχρείωσης του επίσημου συνδικαλισμού, αναπαράγοντας απόψεις όπως ότι «οι χωριστικοί δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά» (Αλ. Τσίπρας). Θα λέγαμε ότι οι δρόμοι συναγελασμού με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, η πολιτική ουράς απέναντί τους, και στήριξης των εκδηλώσεών τους, υπονομεύει και δυσκολεύει την ανεξάρτητη ταξική συγκρότηση του κινήματος.
Η αφίσα του Συντονισμού, που τις επόμενες μέρες αναμένεται να γεμίσει τους δρόμους και τις γειτονιές όλου του λεκανοπεδίου, καλεί σε «ανατροπή των αντεργατικών νόμων και μέτρων κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου», αλλά και σε «ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής του κεφαλαίου» συνολικά, διαμηνύει ότι «το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς», φέροντας στο προσκήνιο τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, μέσα από τη συγκρότηση ενός νέου ταξικού εργατικού κινήματος ανατροπής.
Η φετινή Πρωτομαγιά μπορεί να συμβάλει στο να γίνει ένα βήμα παραπέρα στο μακρύ και σκληρό αγώνα που απαιτεί η ιστορική εποχή που διανύουμε, αξιοποιώντας το εύφλεκτο υλικό που έχει συσσωρευτεί στις εργατικές συνειδήσεις. Αιτήματα όπως η διαγραφή του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών και κρίσιμων βιομηχανικών κλάδων με εργατικό έλεγχο, η απαγόρευση των απολύσεων και οι αυξήσεις στους μισθούς και τα κοινωνικά επιδόματα, με λιγότερη δουλειά για όλους, μπορούν να γίνουν κτήμα πλατύτερων εργατικών στρωμάτων, υπερβαίνοντας αυταπάτες για βελτίωση της θέσης των εργαζομένων με «επαναδιαπραγμάτευση», ή περισσότερο με αναδιάρθρωση του χρέους. Ειδικά σε μια περίοδο που οι επίδοξοι διάδοχοι της πολιτικής Παπανδρέου, προεξάρχουσας της ΝΔ του Σαμαρά ή και άλλων καθεστωτικών πόλων, όπως εξέφρασε η παρέμβαση Σημίτη, μιλούν για την ανάγκη δήθεν σθεναρότερων απαιτήσεων από τους πιστωτές - εκμεταλλευττές του ελληνικού λαού. Αλλά και δυνάμεων της Αριστεράς, όπως ο Τσίπρας και ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, που αποδέχονται το χρέος καθώς αναγνωρίζουν την ανάγκη «αποπληρωμής του κατά τις αντοχές μας με βάση την ανάπτυξη και την απασχόληση»!
Επιπλέον, η φετινή μάχη της εργατικής Πρωτομαγιάς δίνεται σε ένα εκρηκτικό διεθνές περιβάλλον, όπου οι εξεγέρσεις των λαών της Βόρειας Αφρικής και της αραβικής χερσονήσου συγκλόνισαν πολύχρονα αντιδραστικά καθεστώτα, έφεραν στο προσκήνιο τη δυνατότητα της μαζικής αγωνιστικής ανατρεπτικής δράσης, έστω κι αν δεν έχουν καταφέρει να οδηγήσουν σε ανατροπή της εκμετάλλευσης και του δεσποτισμού.
