Σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Wall Street Journal, στα τέλη Ιανουαρίου, ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσσαντ διαβεβαίωνε ότι η Συρία δεν πρόκειται να επηρεαστεί από τις λαϊκές εξεγέρσεις στις υπόλοιπες αραβικές χώρες. Δύο μήνες μετά, η χώρα του έχει εξελιχθεί σε θέατρο αιματηρών συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις ασφαλείας και χιλιάδες διαδηλωτές, με τη Διεθνή Αμνηστεία να κάνει λόγο για 200 νεκρούς και 1.000 τραυματίες. Αν και τα στοιχεία για τον ακριβή αριθμό των θυμάτων είναι αντιφατικά, «πολύ αίμα έχει χυθεί για μια εξέγερση, η έκβαση της οποίας παραμένει αβέβαιη», όπως γράφει το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι η εξέγερση στη Συρία ξέσπασε αυθόρμητα, όπως στην Τυνησία λίγους μήνες πριν. Οι ηγέτες του κινήματος παραμένουν ανώνυμοι. Μέρος της δυσαρέσκειας κατά του Άσαντ φαίνεται να πηγάζει από την ευνοϊκή μεταχείριση της μειονότητας των αλεβιτών, στην οποία ανήκει και ο ίδιος και η οποία απολαμβάνει ποικίλα πολιτικά και επιχειρηματικά προνόμια και φυσικά την εξουσία. Πρόκειται για παρακλάδι του σιιτικού Ισλάμ σε μια χώρα με μεγάλη σουνιτική πλειοψηφία.
Όπως έγραψε πάντως η Washington Post επικαλούμενη αμερικανικά διπλωματικά τηλεγραφήματα τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του ιστότοπου WikiLeaks, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χρηματοδότησε και χρηματοδοτεί μυστικά οργανώσεις της αντιπολίτευσης στη Συρία. Διοχέτευσε μάλιστα έως και 6 εκατ. δολάρια από το 2006 σε μια οργάνωση σύρων εξορίστων. Είναι σαφές ότι οι Αμερικανοί προσπαθούν εδώ και χρόνια να εγκαταστήσουν και στη Συρία ένα καθεστώς ανδρεικέλων. Αν και ο Μπασάρ αλ Άσσαντ ακολούθησε το δρόμο του Καντάφι και σε μεγάλο βαθμό συμβιβάστηκε με τους Αμερικανούς στη διάρκεια των 11 ετών που βρίσκεται στην εξουσία, η Ουάσινγκτον θεωρεί ότι κάποια ανδρείκελά της θα εξυπηρετήσουν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντά της, όπως φυσικά και του γειτονικού Ισραήλ. Με δεδομένη όμως τη γεωπολιτική θέση της Συρίας και τις καλές της σχέσεις με το Ιράν και την Χεζμπολάχ στο Λίβανο, η Δαμασκός είναι μάλλον απίθανο να γίνει στόχος επίθεσης από το ΝΑΤΟ. Όπως εκτιμά ο καθηγητής Χιλάλ Κασάν του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυτού η κρίση της Συρίας «θα μπορούσε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Εάν η Συρία εκραγεί, το Ιράκ θα εκραγεί, η Ιορδανία θα εκραγεί και ο Λίβανος θα παρασυρθεί και αυτός. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι μ’ έναν πόλεμο σουνιτών και αλεβιτών, που θα επεκτεινόταν ταχύτατα στον αραβικό κόσμο ως πόλεμος σουνιτών - σιιτών».
Η ιρανική ιστοσελίδα Press TV προχώρησε ακόμη πιο μακριά. Σε άρθρο με τίτλο «H Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία πίσω από την αναταραχή στη Συρία», υποστηρίζει ότι «η Σαουδική Αραβία, που συχνά υποκλίνεται στην πολιτική των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην περιοχή, προσπάθησε και προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ υπονομεύοντας την εξουσία του» . Με την έκρηξη των λαϊκών εξεγέρσεων σε Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη και Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία προσπάθησε να εκμεταλλευτεί επίσης την ευκαιρία για να προκαλέσει ρήγμα στον άξονα Τεχεράνης- Δαμασκού - Βηρυτού. Σύμφωνα με την ιρανική ιστοσελίδα, η Σαουδική Αραβία χρηματοδότησε με 30 εκατομμύρια δολάρια τον εξόριστο πρώην αντιπρόεδρο της Συρίας, Αμπντούλ Χαλίμ Χαντάμ, για να αποχωρήσει αρχικά από την κυβέρνηση το 2005 και στη συνέχεια να ζητήσει άσυλο στη Γαλλία. Ο Χαντάμ είναι συγγενής του σαουδάραβα βασιλιά Αμπντάλα, αλλά και του δολοφονηθέντος λιβανέζου πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι, καθώς και οι σύζυγοι του Χαντάμ, του βασιλιά Αμπντάλα και η χήρα του Χαρίρι είναι αδελφές. Ο Χαντάμ φέρεται μάλιστα να διευθύνει από το Βέλγιο το σχέδιο αποσταθεροποίησης της Συρίας, ως επικεφαλής ενός ειδικού γραφείου που έχουν συστήσει οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ!
