Τόπο στα νιάτα αποφάσισε να κάνει η πολιτική ηγεσία του Κοσόβου. Η εξέλιξη αυτή ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής κρίσης που έχει ξεσπάσει στο προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ, μετά την απόφαση του συνταγματικού του δικαστηρίου, ότι υπήρξαν παρατυπίες κατά τη διαδικασία εκλογής του Μπεντζέτ Πατσόλι, πολυεκατομμυριούχου με ελβετική υπηκοότητα, από τη Βουλή στο αξίωμα του προέδρου της χώρας. Μπροστά όμως στη διαφαινόμενη παράταση της πολιτικής αστάθειας, ο αμερικανικός παράγοντας που πάντα φροντίζει για αυτά τα ζητήματα, με αποφασιστική του παρέμβαση έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
ΜΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΑΣ
Έτσι λοιπόν την Τετάρτη 6 Απριλίου, ο αμερικανός πρέσβης Κρίστοφερ Ντελ, κάλεσε την πολιτική ηγεσία του Κοσόβου, δηλαδή τον πρωθυπουργό Χακίμ Θάτσι, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Ισα Μουστάφα και τον έκπτωτο πρόεδρο της Δημοκρατίας Μπεντζέτ Πατσόλι στο σπίτι του, προκειμένου να τους… υποδείξει τον τρόπο ξεπεράσματος του αδιεξόδου. Με τη... διακριτικότητα και τους λεπτούς χειρισμούς που είναι η αλήθεια ότι χαρακτηρίζουν τους πρεσβευτές των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, τους κατέστησε σαφές ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η αστάθεια, ενώ ξεκαθάρισε –πάντα διακριτικά– πως σε περίπτωση μη συμμόρφωσης «προς τας υποδείξεις», η οικονομική βοήθεια από το θείο Σαμ τίθεται σε αμφισβήτηση.
Οι τρεις πολιτικοί, με περήφανο και ατρόμητο τρόπο αντιμετώπισαν τις προκλήσεις της αμερικάνικης διπλωματίας και αποφάσισαν να ανταποκριθούν άμεσα στη νέα κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται. Με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στην πατρίδα τους αποφάσισαν να κάνουν αποδεκτή την πρόταση που τους έγινε από την πλευρά των ΗΠΑ παραμερίζοντας τις όποιες προσωπικές τους φιλοδοξίες.
Επιβραβεύοντας την υπεύθυνη αυτή στάση τους, ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια του και ανακοίνωσε πρώτα σε αυτούς το όνομα του νέου προέδρου που είχαν επιλέξει τα αμερικανικά επιτελεία, για την πολύπαθη περιοχή του Κοσόβου. Για την ακρίβεια το όνομα της προέδρου, καθώς πρόκειται για την Ατιφέπε Γιαχιάγκα. Βέβαια η πολιτική ηγεσία της περιοχής δεν κατάλαβε στην αρχή για ποια πρόκειται, αφού η κυρία αυτή δεν ανήκει στα πρόσωπα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας, ούτε είναι με κάποιον άλλο τρόπο γνωστή. Την ήξεραν όμως εκείνοι που χρειαζόταν να τη γνωρίζουν, δηλαδή η πρεσβεία των ΗΠΑ και το FBI. Και αυτή τους η γνωριμία προκύπτει από το γεγονός ότι η μόλις τριάντα έξι ετών Γιαχιάγκα, ήταν μέχρι την ημέρα που η πατρίδα την κάλεσε να προσφέρει τις υπηρεσίες της από το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, αναπληρώτρια αρχηγός της αστυνομίας. Μάλιστα είχε λάβει την εκπαίδευσή της από το ίδιο το FBI κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης παραμονής της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι με άλλα λόγια ο «άνθρωπός τους στην Πρίστινα». Άλλωστε κατά το παρελθόν κατά τη διάρκεια επισκέψεών τους τόσο ο πρώην πρόεδρος Τζόρτζ Μπους ο νεώτερος, όσο και η σημερινή υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρυ Κλίντον, εκτός από τον Χακίμ Θάτσι και μερικούς κυβερνητικούς αξιωματούχους, ζητούσαν να δουν και τη Γιαχιάγκα, γεγονός που αποδεικνύει ότι από καιρό υπήρχε σχεδιασμός για τη συγκεκριμένη εξέλιξη.
Μετά λοιπόν το πέρας της συνάντησης στην αμερικανική πρεσβεία, ο λαός του Κοσόβου μάθαινε από τους τηλεοπτικούς του δέκτες το όνομα της νέας προέδρου του, ενώ την επομένη η Βουλή με ελεύθερη και ανεπηρέαστη ψηφοφορία αναδείκνυε την κυρία Γιαχιάγκα στο ύπατο αξίωμα της χώρας. Συγκινημένη η ίδια δήλωνε ότι θα κάνει το καθήκον της και μόλις ολοκληρώσει το τιτάνιο έργο της θα επιστρέψει στην προηγούμενη θέση της, όπως ακριβώς προβλέπεται και στα σχέδια των Αμερικανών, καθώς εγκαινιάζεται μια μεταβατική περίοδος που περιλαμβάνει αλλαγή στον εκλογικό νόμο και τροποποίηση του Συντάγματος και νέες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές στο τέλος αυτής της περιόδου.
Τα παραπάνω γεγονότα φανερώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την τύχη που περιμένει κάθε λαό που «εμπιστεύεται» το μέλλον του στις λεγόμενες «ανθρωπιστικές» –όπως είναι ο σύγχρονος πολιτικά ορθός χαρακτηρισμός για τις ιμπεριαλιστικές– επεμβάσεις των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πέρα από τη μαζική εξαθλίωση του πληθυσμού που ήδη διαβιώνει στα όρια της φτώχειας, επέρχεται χρόνια ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις χωρίς άμεση προοπτική βελτίωσης, αφού δεσμεύονται οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής και υπογράφονται ληστρικά συμβόλαια εκμετάλλευσης με εταιρείες των χωρών που εισβάλλουν. Αυτό ας το ζυγίσουν και ορισμένες δυνάμεις της χώρας μας που δεν είναι και τόσο πρόθυμες να καταδικάσουν την ιμπεριαλιστική εισβολή στη Λιβύη με το πρόσχημα της καταγγελίας του –αιμοσταγούς πράγματι– δικτάτορα Καντάφι. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που και κατά το παρελθόν είχαν την ίδια στάση σε ανάλογες περιπτώσεις διεθνών επεμβάσεων υπό το πρόσχημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.