Χιλιάδες εργαζόμενοι συμμετείχαν στην Πρωτομαγιά του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων στο Μουσείο. Μεγαλύτερα τμήματα εργαζομένων αγκαλιάζουν αυτοτελείς μορφές πάλης, κόντρα στις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ. Σοβαρή ευθύνη φέρουν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που στήριξαν τις συγκεντρώσεις της γραφειοκρατίας, ενώ αδιέξοδη και κοινοβουλευτική είναι η απάντηση του ΠΑΜΕ για «αλλαγή συσχετισμών».
Πρωτομαγιά εργατικού αγώνα ενάντια στην λαίλαπα του μνημονίου κυβέρνησης, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και κεφαλαίου, και καταδίκης της ανελέητης αστικής επίθεσης τα εργατικά δικαιώματα ήταν η περασμένη Κυριακή. Παρά τη δυσκολία της ημέρας και το χαλαρό κλίμα στον απόηχο των πασχαλινών διακοπών, χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα διαδήλωσαν κατά του κοινωνικού μεσαίωνα που βιώνουν εδώ και ένα χρόνο. Βέβαια, αξίζει να επισημανθεί ότι η συμμετοχή σε όλες τις εκδηλώσεις ήταν αναντίστοιχη των απαιτήσεων και των δυνατοτήτων που υπάρχουν, ενώ μεγάλο ρόλο έχει διαδραματίσει η απαξίωση του καθεστωτικού συνδικαλισμού στην εργατική συνείδηση, η αποξένωσή του από τα εργατικά συμφέροντα και η χρόνια πολιτική συνδιαλλαγής με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της. Ωστόσο, το γεγονός ότι χιλιάδες αγωνιστές σήκωσαν τις κόκκινες σημαίες, απαίτησαν ανατροπή του μνημονίου και της κυβέρνησης και έδωσαν και πάλι ηχηρό «παρών» στους δρόμους, αποδεικνύει ότι ο αγώνας μπορεί να γενικευτεί και πάλι, αρχής γενομένης από την πανεργατική πανελλαδική απεργία της ερχόμενης Τετάρτης 11 Μαΐου, που πρέπει να πάλι να βουλιάξει τις μεγάλες πόλεις της χώρας, να κλείσει εργοτάξια και επιχειρήσεις, να νεκρώσει τις δημόσιες υπηρεσίες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία...
Στην Αθήνα, στη συγκέντρωση του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων στο Μουσείο, παρά την πρωτοφανή αποσιώπησή της από όλα σχεδόν τα καθεστωτικά ΜΜΕ αλλά και τα μέσα ενημέρωσης της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, συμμετείχαν αρκετές χιλιάδες εργαζόμενων από πολλά σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, νεολαία και φοιτητές, άνεργοι και μετανάστες. Η μαζικότητά της αποδεικνύει ότι ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα αγωνιστών του εργατικού κινήματος αγκαλιάζουν αυτοτελείς μορφές πάλης, κόντρα στις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ κι ότι η συγκρότηση ενός νικηφόρου κινήματος απαιτεί την υπέρβαση της πολιτικής «ουράς» στον καθεστωτικό συνδικαλισμό και τη δημιουργία ενός μαζικού ανεξάρτητου κέντρου αγώνα σωματείων, επιτροπών αγώνα και αυθεντικών εργατικών συλλογικοτήτων.
Την κεντρική ομιλία του συντονισμού σωματείων ακολούθησαν οι χαιρετισμοί του Συλλόγου Έκτακτων Αρχαιολόγων, του σωματείου της Γουίντ που βρίσκεται σε σκληρό απεργιακό αγώνα και της Επιτροπής Αγώνα των κατοίκων της Κερατέας. Μπροστά το πανό του συντονισμού που καλούσε σε «ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ-εργοδοτών» και «κάτω το μνημόνιο, το σύμφωνο για το ευρώ και η κυβέρνησης». Η μαζική πορεία αποτελούνταν από αρκετά μπλοκ πρωτοβάθμιων σωματείων, κινήσεις και επιτροπές αγώνα, ενώ στο τέλος ακολουθούσαν οι οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Μαζικό και με παλμό ήταν το μπλοκ του ΝΑΡ και της νΚΑ, ενώ δυναμική παρουσία είχαν τα μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φοιτητικών συλλόγων, καθώς και του αντιεξουσιαστικού και αναρχικού χώρου. Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετοί αγωνιστές από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ που βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο, στην προσυγκέντρωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκαν να πορευτούν προς τη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΕΚΑ-ΑΔΕΔΥ και να μετατραπούν σε ακροατήριο του κυβερνητικού κι εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η διαδήλωση του συντονισμού σωματείων κατέληξε μετά από αρκετή ώρα στη Βουλή, αψηφώντας τις «παρενοχλήσεις» διμοιριών των ΜΑΤ, και στο ύψος των λουλουδάδικων, για άλλη μια φορά η κυβέρνηση απαγόρεψε την συνέχισή της προς τα γραφεία της ΕΕ, παρατάσσοντας δυνάμεις της αστυνομίας και κλούβες. Η πορεία κατέληξε αργότερα στα Προπύλαια.
Η συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΕΚΑ- ΑΔΕΔΥ, που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Κλαυθμώνος, ήταν τραγική από άποψη μαζικότητας, ενώ διασώθηκε σχετικά μετά την προσέλευση των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που λειτούργησαν ως ...ακροατήριο των Παναγόπουλων και Σία. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά την κλιμάκωση της κυβερνητικής επίθεσης στο χώρο των ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΕΛΤΑ κ.α.) η παρουσία των ομοσπονδιών που ελέγχονται από την κυβερνητική ΠΑΣΚΕ ήταν αναιμική δείχνοντας και τις όποιες προοπτικές έχει ένας αγώνας που θα ηγούνται δυνάμεις του κυρίαρχου συνδικαλισμού. Το τραγικό στην υπόθεση είναι ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διά του Α. Τσίπρα, ανέλαβε να υπερασπίσει τον υποταγμένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ, δηλώνοντας ότι «για να μη ζήσουμε άλλη μνημονιακή Πρωτομαγιά, ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους είναι να ξεπεράσουν και τις χωριστικές συγκεντρώσεις» κι όχι βέβαια να οργανωθεί ένα ανεξάρτητο, ταξικό εργατικό κίνημα βάσης και ανατροπής που θα χειραφετηθεί από το σημερινό γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και τη γραμμή συναίνεσης που ακολουθεί.
Αρκετές χιλιάδες κόσμο συγκέντρωσε και το ΠΑΜΕ, στο Σύνταγμα, αν και η γενικότερη εκτίμηση είναι ότι ήταν μικρότερη σε σχέση με άλλες χρονιές. Για άλλη μια φορά, κινήθηκαν μακριά από τους άλλους εργαζόμενους, ακολουθώντας πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία, καταγγέλλοντας την ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στη Λιβύη. Πάντως, η Α. Παπαρήγα δεν παρέλειψε να δώσει το στίγμα των... κοινοβουλευτικών επιδιώξεων του κόμματος, καλώντας σε «ανατροπή των συσχετισμών από τα κάτω, συμπαράταξη με το ΚΚΕ, λαϊκή οργάνωση και πρωτοβουλία».
Στη Θεσσαλονίκη, που πραγματοποιήθηκε επίσης ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση έλαβαν μέρος περισσότεροι από 1000 αγωνιστές, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στην Καμάρα. Η διαδήλωση που πραγματοποίησαν λίγο αργότερα σωματεία και εργατικές συλλογικότητες συσπείρωσε το δυναμικό που αποτελεί τον πυροδότη των μεγάλων εργατικών διαδηλώσεων που έγιναν στην πόλη φέτος και έδωσε ελπιδοφόρο μήνυμα για την συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα στην κρίσιμη επόμενη περίοδο. Δυστυχώς πολιτικές δυνάμεις και συνδικαλιστικές συλλογικότητες της Αριστεράς, μαζί και της αντικαπιταλιστικής, επέλεξαν για άλλη μια χρονιά να γίνουν η ουρά της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ενώ χωρίς αυτές η συγκέντρωση του ΕΚΘ δεν θα μπορούσε ούτε διαδήλωση να κάνει !
Η συγκέντρωση των ΕΚΘ-ΕΔΟΘ ήταν για άλλη μια φορά πολύ κατώτερη των αναγκών της περιόδου, ένδειξη της απαξίωσης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας σε μια πόλη όπου η ανεργία, οι απολύσεις και οι ατομικές συμβάσεις εργασίας έχουν πάρει διαστάσεις πογκρόμ. Ιδιαίτερα μαζική ήταν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ με συμμετοχή εργαζόμενων από τον ιδιωτικό τομέα και την νεολαία.
