Γράφουν:
Θάνος Ανδρίτσος
Στράτος Βουραζέρης
Νατάσα Κεφαλληνού
Μια καμπή που μπορεί να έληξε, χωρίς να αποτρέψει το θλιβερό κυβερνητικό θίασο από την ψήφιση αλλά γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του λαϊκού κινήματος της χώρας. Γέμισε δύναμη, οργή και πείσμα όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο και αν προσπαθούσαν οι πραιτοριανοί του Χρ. Παπουτσή ο κόσμος παρέμενε στο Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους. Και ακόμα περισσότερο, ότι την επόμενη μέρα η πλατεία ήταν και πάλι ασφυκτικά γεμάτη και μάλιστα έλαβε χώρα μια από τις πιο μαζικές λαϊκές συνελεύσεις. Μάλιστα το σύνολο των τοποθετήσεων και των αποφάσεων δεν ήταν άλλο από το μήνυμα συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα. Μόνο που συνοδευόταν και από μια πρωτοφανή ωριμότητα, την οποία το κίνημα αποκτά όσο δυναμώνει: Από την αναγνώριση της συνολικότητας της επίθεσης και των φορέων της που απαιτεί αγώνα διαρκείας. Έως τη συζήτηση για το πλάτεμα του πολιτικού πλαισίου του αγώνα αλλά και τις μορφές σύνδεσης και συνέχισης της πάλης σε κάθε χώρο και κάθε γειτονιά. Αλλά κυρίως από την υπενθύμιση των βασικών λόγων που κατέβασαν τον κόσμο στο δρόμο από την αρχή. Ότι δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν όλοι αυτοί που βυθίζουν το μέλλον μας στο σκοτάδι. Ότι ο αγώνας μας όχι μόνο θα σαρώσει τα μνημόνια τους αλλά θα φτιάξει και μια νέα καλύτερη ζωή. Μένουμε λοιπόν στο Σύνταγμα και στον αγώνα. Συνεχίζονται οι συνελεύσεις και οι επιτροπές. Επόμενος κρίσιμος σταθμός η Κυριακή 3 Ιούλη που οι πλατείες θα πλημμυρίσουν και πάλι σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη. Ένα είναι σίγουρο. Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Τώρα ο λαός γράφει την Ιστορία.
Θ. Α
Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε!
Οι 36 μέρες της αγανάκτησης και των γεμάτων πλατειών κορυφώθηκαν στη μάχη της Αθήνας, το διήμερο της Τρίτης και Τετάρτης 28-29 Ιούνη. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, που κατέκλυσαν τους δρόμους της πόλης πρωί και απόγευμα, που άντεξαν την ανελέητη καταστολή, που πραγματοποίησαν 48ωρη απεργία –παρά την εργοδοτική τρομοκρατία– ξέρουν καλά ότι το ποτάμι πίσω δεν γυρνά! Οι «αγανακτισμένοι» είναι πλέον αποφασισμένοι και το απέδειξαν περίτρανα, ανταμώνοντας με τους χιλιάδες απεργούς στους δρόμους και τις πλατείες του αγώνα, τις δυο ετούτες μέρες που συγκλόνισαν τη χώρα. Με επιμονή, πάθος, συνέπεια και ασυγκράτητη ορμή έσπασαν το φράγμα του παραλυτικού φόβου, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε εξαπλώσει σε όλο το κέντρο της Αθήνας το διήμερο. Οι μέρες αυτές γράφτηκαν ανεξίτηλα στις συνειδήσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, αφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο.
Η κυβέρνηση του Μνημονίου πλέον δεν έχει κανένα λαϊκό έρεισμα! Το αποδεικνύει το τεράστιο πλήθος εργαζομένων, ανέργων, νέων, ηλικιωμένων που έσφιξε σαν τανάλια τη Βουλή για δύο μέρες, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι το Μνημόνιο της λεηλασίας πρέπει να ανατραπεί εδώ και τώρα. Η απονομιμοποίηση της πολιτικής κυβέρνησης και τρόικας –που ξεπουλά τη χώρα, τη ζωή των εργαζομένων, το μέλλον των παιδιών– στις συνειδήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας είναι τόσο ραγδαία ώστε αναγκάστηκαν να επιστρατεύσουν το μόνο στήριγμα που τους έχει απομείνει: την κρατική καταστολή στη πιο σκληρή εκδοχή της.
Οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν σαφή εντολή από το πρωί της Τρίτης: «Χτυπήστε στο ψαχνό», «Διαλύστε τις συγκεντρώσεις», «Εκκενώστε την πλατεία Συντάγματος». Ωστόσο οι πορείες του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων (που ήταν μεγαλύτερη από τις δύο άλλες), του ΠΑΜΕ, της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ περικυκλώνουν το Σύνταγμα. Ο αιφνίδιος …βομβαρδισμός του Συντάγματος με χημικά το μεσημέρι επιδιώκει να σπείρει το τρόμο, να προκαλέσει ασφυξία στις χιλιάδες φωνές ανυπακοής. Δεν τα καταφέρνουν όμως. Συγκλονιστικές στιγμές ηρωισμού και αυτοθυσίας λαμβάνουν χώρα: Στις 3 μ.μ. εκατοντάδες κόσμου που είναι πάνω στην πλατεία κάθεται κάτω, τραγουδά «Πότε θα κάνει ξαστεριά» και χειροκροτά επανειλημμένα. Οι αστυνομικές δυνάμεις δεν κατορθώνουν να αλώσουν στην πλατεία.
Για άλλη μια φορά οι χιλιάδες των εργαζομένων και των νέων κράτησαν. Νωρίς το απόγευμα δεκάδες κουβάδες και μπουκάλια με νερό επιστρατεύτηκαν για να φύγουν τα χημικά που πότισαν ξανά τις πλάκες τους Συντάγματος. Όσο η ώρα περνά ο κόσμος πυκνώνει. Όσοι έδωσαν την πρωινή μάχη παραμένουν στη θέση τους. Όσοι δεν είχε κατέβει το πρωί καταφτάνουν κατά χιλιάδες το απόγευμα δηλώνοντας το «παρών», έτοιμοι να προσφέρουν, να βοηθήσουν όπου μπορούν. Ο ήχος από δεκάδες μηχανάκια ακούγεται από μακριά – η πορεία δικυκλιστών από τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας καταφτάνει καταχειροκροτούμενη.
Η συναυλία ξεκινά. Τα τραγούδια του Αλκίνοου Ιωαννίδη, του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, του Γιάννη Γιοκαρίνη, των Tigger Lillies πλημμυρίζουν το Σύνταγμα. Η τεράστια απογευματινή συγκέντρωση φαίνεται θορύβησε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που στέλνει ξανά τα ΜΑΤ σε διατεταγμένη υπηρεσία: Η επανειλημμένη ρίψη χημικών και κρότου λάμψης ξεκινά κατά τη διάρκεια της συναυλίας και κρατά για πολλές ώρες. Κι όμως κανείς δεν απομακρύνεται όσο εκείνοι χτυπούν. Όσοι φοβούνται παίρνουν κουράγιο από που τους ψυχραιμότερους, που τους σφίγγουν τα χέρια. Τα Μαλόξ επιστρατεύονται ανακουφίζοντας από το κάψιμο. Η πλατεία παραμένει γεμάτη! Μόνο μετά τα μεσάνυχτα και ενώ η ατμόσφαιρα είναι τελείως αποπνικτική ο κόσμος αρχίζει να αραιώνει, χωρίς όμως να εγκαταλείπεται η πλατεία.
Πρωί Τετάρτης: η μέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, η μάχη των μαχών ξεκινά. Ο περισσότερος κόσμος καταφτάνει υποψιασμένος και εφοδιασμένος για την αντιμετώπιση του χημικού πολέμου με μάσκες, μαλόξ, γυαλάκια θαλάσσης. Η… εξάρτηση αποδεικνύει ότι όσοι κατεβαίνουν έχουν διάθεση να παραμείνουν, να μη διαλυθούν με τα χημικά. Όλοι έχουν επίγνωση ότι αυτή η μέρα θα κρατήσει πολύ. Τα πρώτα κεφάλια ανοίγουν από τα κλομπ των ΜΑΤ στο μπλόκο του Ευαγγελισμού. Το αίμα που κυλά στο οδόστρωμα δεν αποθαρρύνει τον κόσμο να κατέβει κατά χιλιάδες, δημιουργώντας μια κατά πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση από αυτή της προηγούμενης ημέρας.
Στη 1.30 μ.μ. με αφορμή το σπρώξιμο των κιγκλιδωμάτων μπροστά από τη Βουλή οι αστυνομικές δυνάμεις ξεκινούν το όργιο καταστολής. Με αλλεπάλληλες εφορμήσεις σπρώχνεται ο κόσμος στην Αμαλίας, Φιλελλήνων, Ερμού, Καραγεώργη Σερβίας, Μητροπόλεως. Απανωτά χειροκροτήματα των διαδηλωτών δονούν την ατμόσφαιρα, καλύπτουν ανά περιόδους των εκκωφαντικό ήχο από τις συνεχόμενες κρότου λάμψης, εμψυχώνουν τον κόσμο. «Δεν σε θέλει ο λαός παρ’ τη χούντα σου και μπρος» φωνάζουν οι συγκεντρωμένοι. Η κατάσταση είναι έκρυθμη… Συγκρούσεις πραγματοποιούνται στη Σταδίου.
Τα ΜΑΤ προωθούνται στα σκαλιά πάνω από την πλατεία Συντάγματος και αρχίζουν να πετούν χημικά. Η ατμόσφαιρα είναι πνιγηρή, όσοι είναι εγκλωβισμένοι στα στενά δεν μπορούν να δουν από το λευκό νέφος. Από εκείνη την ώρα το… ράντισμά της πλατείας με χημικά δεν σταματά, κρατά μέχρι το βράδυ. Ο κλοιός των ΜΑΤ αποτρέπει τους συγκεντρωμένους στα στενά να πλησιάσουν την πλατεία. Εκατοντάδες κόσμου μπαίνει στο σταθμό του Μετρό προσπαθώντας να πάρει ανάσα. Ομάδες πρώτων βοηθειών της πλατείας δίνουν Ριοπάν. Οι λιποθυμίες είναι συνεχείς.
Ένα τεράστιο «κορδόνι» από ΜΑΤ περικυκλώνει την πλατεία, που μετατρέπεται σε άβατο για τους περισσότερους διαδηλωτές. Κανείς δεν μπορεί να περάσει. Χιλιάδες κόσμους στα στενά φωνάζει όσο πιο δυνατά μπορεί: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, η Χούντα δεν τελείωσε το '73». Ανά τακτά χρονικά διαστήματα κόσμος από τα στενά προσπαθεί να απομακρύνει με φωνές, χειροκροτήματα και συνθήματα τα ΜΑΤ για να μπει στην πλατεία και να συνδράμει/στηρίξει όσους βρίσκονται εκεί.
Στην πλατεία το σκηνικό είναι εφιαλτικό. Κάτω από το πανό που γράφει «Ποτέ ξανά φασισμός» παρατάσσονται δεκάδες πάνοπλοι αστυνομικοί. Εφορμούν, καταστρέφουν τις εγκαταστάσεις, καίνε σκηνές, σκίζουν πανώ, ρίχνουν συνέχεια χημικά, χτυπούν όποιον με θάρρος τους λέει να φύγουν, συλλαμβάνουν. Δεκάδες χημικά ρίχνονται μέσα στο Μετρό, όπου έχουν καταφύγει άνθρωποι αλλά και τραυματίες που δέχονται τις πρώτες βοήθειες από το ιατρικό σταθμό του Ερυθρού Σταυρού. Από τις επιθέσεις των ΜΑΤ δεν γλιτώνουν ούτε οι ένστολοι υπάλληλοι του Μετρό, που βρίσκονταν σε ώρα εργασίας, όπως καταγγέλλει το σωματείο τους.
Πλήθος βίντεο και φωτογραφιών (από την ομάδα multimedia της πλατείας Συντάγματος, από τηλεοπτικά κανάλια αλλά και διαδηλωτών) αποδεικνύουν το πογκρόμ βίας. Αναίτιοι ξυλοδαρμοί, λιπόθυμοι ηλικιωμένοι, ΜΑΤ που πετούν πέτρες σε άοπλες κοπέλες, άτομα με καλυμμένα πρόσωπα και σιδερόβεργες που φυγαδεύονται από τους αστυνομικούς στη Βουλή, «συλλήψεις στο σωρό» κ.ά. Παρ’ όλα αυτά ο υπουργός …Εξολόθρευσης του Πολίτη επέμενε την Πέμπτη ότι «Η εντολή της κυβέρνησης ήταν αυτοσυγκράτηση»…
Μετά την πλατεία ακολουθούν τα στενά: Κρότου λάμψης - χημικά και κυνηγητό. Στην Κλαύθμωνος γίνεται προσπάθεια ανασυγκρότησης και μετάβαση στο Σύνταγμα από δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φοιτητικών συλλόγων κ.ά. αλλά οι γκοτζαμάνηδες της ΔΙΑΣ καταφτάνουν. Παράλληλα ομάδες ΔΙΑΣ μαρσάρουν στην Ερμού και κατεβαίνουν μέχρι το Μοναστηράκι φωνάζοντας «Πάμε ντου». Επιτίθενται σε …σουβλατζίδικα και συλλαμβάνουν κόσμο. Από την πλατεία Συντάγματος εκδίδεται δελτίο Τύπου που καταγγέλλει την αστυνομική βαρβαρότητα: «Για τη ζωή μας είμαστε υπεύθυνοι εμείς! Εμείς οι χιλιάδες κόσμου που ακόμα βρισκόμαστε στους δρόμους, που ακόμα αντιστεκόμαστε, που συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Εμείς που δεν θα αφήσουμε κανέναν να διαλύσει την πραγματική δημοκρατία και ελευθερία όπως τις αναγεννάμε κάθε μέρα, εδώ και 36 μέρες σε όλες τις πλατείες της χώρας. Όλοι αύριο, στις 6.00 στην πλατεία Συντάγματος. Συνεχίζουμε. Δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν».
Κατά τις 9 μ.μ. μια αυθόρμητη συνέλευση 500 ατόμων στήνεται στο Μοναστηράκι. Αργότερα οι συγκεντρωμένοι ξεκινούν πορεία για το Γκάζι, καλώντας τον κόσμο να συνεχίζει τον αγώνα: «Ξυπνάτε ξυπνάτε δεν θα έχετε να φάτε», «Ελάτε μαζί μας - μας κλέβουν τη ζωής μας», «Δεν μας τρομάζουν τα χημικά - Σύνταγμα θα κάνουμε την κάθε γειτονιά» φωνάζει η πορεία. Κόσμος βγαίνει απ’ τα μπαλκόνια και χειροκροτεί, αυτοκίνητα κορνάρουν ενθαρρυντικά, σκόρπιες παρέες ακολουθούν τη πορεία, που φτάνει στο δημοτικό Ραδιόφωνο για να διαβαστεί ψήφισμα, αλλά βρίσκει τις πόρτες κλειστές...
Παρά το σκηνικό ζόφου που προσπάθησε να στήσει η κυβέρνηση, η μέρα έκλεισε με την αίσθηση στις καρδιές χιλιάδων ανθρώπων ότι τίποτα δεν τελείωσε. Όλα συνεχίζονται! Δεν νίκησε ο φόβος. Αντίθετα κυριάρχησαν οι απερίγραπτες στιγμές αλληλεγγύης, συντροφικότητας, αποφασιστικότητας, τα χέρια που έσφιγγαν γερά, το κουράγιο και η στήριξη του ενός προς τον άλλο, τα δεκάδες οργισμένα συνθήματα, η αίσθηση ότι το δίκαιο είναι με το μέρος μας, η αηδία για της δυνάμεις καταστολής και την κυβέρνηση τους. Τελικά είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε!
Ν. Κ
Ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος σε όλη τη χώρα
Σε πολλές πόλεις της χώρας το ρεύμα των «αγανακτισμένων» συναντήθηκε με κομμάτια του αγωνιστικού ταξικού κινήματος, βάζοντας στο στόχαστρο την κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ, αλλά και τους κατά τόπους εκφραστές της κυρίαρχης πολιτικής, όπως βουλευτές και δημάρχους, αλλά και το κομμάτι εκείνο του αστικοποιημένου - γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, στο οποίο πλέον περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρεώνεται υποταγή, διαπλοκή, ακόμα και ενεργητική στήριξη στις κάθε φορά κυβερνητικές επιλογές.
Στα Χανιά, στη Χίο, στο Βόλο και στη Λευκάδα διαδηλωτές εισέβαλαν στα δημαρχεία και το κτίριο της Περιφέρειας στη Λευκάδα, φωνάζοντας αντιμνημονιακά, αντικυβερνητικά και αντι-ΕΕ συνθήματα. Στα Χανιά από τη οργή των διαδηλωτών δεν γλύτωσαν ούτε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και βουλευτών – όχι μόνο κυβερνητικών.
Στις περισσότερες πόλεις της περιφέρειας (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Καλαμάτα, Βόλος κ.ά.) πραγματοποιήθηκαν περισσότερες δυο συγκεντρώσεις. Ειδικά εκείνες που καλούσαν τα Εργατικά Κέντρα (ΕΚ) και τα παραρτήματα της ΑΔΕΔΥ, είχαν τη μικρότερη συμμετοχή, στις περιπτώσεις που δεν συμμετείχαν σε αυτές οι συνελεύσεις των «Αγανακτισμένων», ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις πόλεις της Πρέβεζας και της Καρδίτσας το κάλεσμα των ΕΚ, δεν συγκίνησε περισσότερα από ορισμένα μέλη των διοικήσεών τους. Με πρωτοβουλία της συνέλευσης της πλατείας πραγματοποιήθηκαν στην πόλη της Καρδίτσας τέσσερις από τις μαζικότερες διαδηλώσεις (πρωί - απόγευμα κάθε μέρα) που έχουν πραγματοποιηθεί στη πόλη. Ανάλογη ήτανκαι η εικόνα στην πόλη της Καλαμάτας, όπου οι κινητοποιήσεις που καλούσε η συνέλευση της πλατείας 23ης Μαρτίου, χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανή για την πόλη μαζικότητα. Στη συνέλευση απορρίφθηκε πρόταση (προερχόμενη από δυνάμεις του ΣΥΝ) για συμμετοχή στη συγκέντρωση του ΕΚ και υπερψηφίσθηκε πρόταση για ανεξάρτητη διαδήλωση, η οποία είχε πολλαπλάσιο κόσμο από τη γραφειοκρατία. Στην Κοζάνη, σε μία πόλη με ιδιαίτερη βαρύτητα στο απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στη ΔΕΗ, το Εργατικό Κέντρο δεν προγραμμάτισε καμία συγκέντρωση κατά τη διάρκεια του πανεργατικού απεργιακού 48ωρου, γεγονός που αποτελεί απόδειξη για τη σχέση που έχει το συνδικαλιστικό κίνημα με τους αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Παρεμβάσεις στην πόλη της Κοζάνης πραγματοποίησε μόνο το Συνδικάτο Εργαζομένων στην Ενέργεια Εργατική Αλληλεγγύη. Στα Χανιά, η διοίκηση του ΕΚ, αλλά και του παραρτήματος της ΑΔΕΔΥ, αντιμετώπισε την έντονη αποδοκιμασία των συγκεντρωμένων, κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης της Τετάρτης.
Στη Θεσσαλονίκη, τη συγκέντρωση που καλούσε ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων την Τρίτη, στην Καμάρα, ακολούθησε διαδήλωση, η οποία αφού πέρασε από το Εργατικό Κέντρο, κατέληξε στο κτίριο της ΕΥΑΘ (εταιρεία ύδρευσης). Το κτίριο καταλήφθηκε από τους χιλιάδες διαδηλωτές που αντιδρούν στην προβλεπόμενη από το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα ιδιωτικοποίηση της εταιρείας και μετατράπηκε σε κέντρο του απεργιακού αγώνα. Την Πέμπτη το πρωί, διαδηλωτές απέκλεισαν το κτίριο του Χρηματιστηρίου, στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ακυρώνοντας τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΥΑΘ, στην οποία είχε προγραμματισθεί συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση της. Τη δεύτερη μέρα της απεργίας η συγκέντρωση του Συντονισμού ξεκίνησε από την κατάληψη της ΕΥΑΘ και κατέληξε στο λιμάνι, του οποίου η ιδιωτικοποίηση βρίσκεται επίσης στα άμεσα σχέδια της κυβέρνησης.
Στις απεργιακές συγκεντρώσεις των Ιωαννίνων, που καλούσε το Εργατικό Κέντρο και στην οποία συμμετείχαν τόσο η συνέλευση των «αγανακτισμένων», αλλά και ο Συντονισμός, ξεχώρισαν οι παρεμβάσεις των κτηνοτρόφων, οι οποίοι αύριο σχεδιάζουν τρίωρο αποκλεισμό του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, αντιδρώντας στην ιδιωτικοποίηση της Δωδώνης, αλλά και των εργαζόμενων σε επιχειρήσεις που έχουν κυρήξει …παύση πληρωμών των μισθών, όπως τα σούπερ μάρκετ Ντια, οι οποίοι από την Παρασκευή βρίσκονται σε απεργιακό αγώνα, διεκδικώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους.
Στα Χανιά, στην απεργιακή συγκέντρωση ξεχώρισε η παρουσία των μπλοκ των Μαχόμενων Μηχανικών, αλλά και της Πρωτοβουλίας εργαζομένων σε καφέ - μπαρ - εστιατόρια, τα οποία συγκροτήθηκαν πρόσφατα, προκειμένου να υπάρξει αντίσταση στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι –ειδικά οι νεότεροι– και στους δύο κλάδους. Στη Λευκάδα, την Τετάρτη, στο επίκεντρο της απεργιακής κινητοποίησης, βρέθηκαν τα σχέδια της κυβέρνησης για μετατροπή του νοσοκομείου του νησιού σε κέντρο υγείας αστικού τύπου. Η επιτροπή αγώνα που δραστηριοποιείται γύρω από το θέμα κάλεσε συγκέντρωση τη δεύτερη μέρα της απεργίας στο χώρο του νοσοκομείου, ενώ ακολούθησε αποκλεισμός του επαρχιακού δρόμου και παράσταση διαμαρτυρίας στο διοικητήριο. Την Τετάρτη επίσης στη πόλη της Μυτιλήνης και στη Λάρισα διαδηλωτές απέκλεισαν - κατέλαβαν το υποκατάστημα της Τράπεζας της Ελλάδας και τα γραφεία οικονομικής εφορίας αντίστοιχα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα βάρβαρα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης ενάντια στο κόσμο της εργασίας και σε όφελος του κεφαλαίου και των τραπεζιτών. Στη Μυτιλήνη το προηγούμενο βράδυ είχε προηγηθεί πολύωρη διαδήλωση στις γειτονιές της πόλης, γεγονός πρωτόγνωρο για το νησί, που βρήκε μεγάλη απήχηση στους κατοίκους του.
Το όργιο αστυνομικής βίας και καταστολής στις διαδηλώσεις της Αθήνας, τροφοδότησε άμεσα διαδηλώσεις στις πόλεις της περιφέρειας. Στην Καλαμάτα με απόφαση της συνέλευσης της πλατείας 23ης Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε διαδήλωση προς την αστυνομική διεύθυνση την Τρίτη το βράδυ, ενώ ανάλογες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη το βράδυ στη Κέρκυρα, στο Βόλο, στη Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη και την Καρδίτσα.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές –Πέμπτη βράδυ– στις περισσότερες πόλεις οι συνελεύσεις συνεχίζονται, χωρίς καμία ένδειξη υποχώρησης…
Σ. Β
