Μια μεγάλη απεργία που σήμερα κλείνει εννιά ημέρες, γνωρίζει η ΔΕΗ. Οι εργαζόμενοι στη δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού με ποσοστά συμμετοχής που στους κρίσιμους χώρους παραγωγής –λιγνιτωρυχεία και ατμοηλεκτρικά εργοστάσια– αγγίζουν το 100%, μάχονται αποφασιστικά ενάντια στο απόλυτο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της ΔΕΗ, και στην υπαγωγή της παραγωγής και εμπορίας του ρεύματος στο κεφάλαιο, γεγονός που θα σημάνει δραματική αύξηση των τιμών της κιλοβατώρας και των άλλων υπηρεσιών, χειροτέρευση των εργατικών συνθηκών με απολύσεις, μειώσεις μισθών κ.ά. αλλά και ερήμωση μεγάλων περιοχών της χώρας, όπως η Κοζάνη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Ο αγώνας των εργαζομένων στη ΔΕΗ για το ηλεκτρικό ρεύμα from pressgenop on Vimeo.
Η απεργία αναμένεται να συνεχιστεί έως και την Τετάρτη,
τουλάχιστον, καθώς δεν απέδωσε κανέναν καρπό η προσπάθεια της ΓΕΝΟΠ να βρει διέξοδο ....εξαίρεσης, κατά τη συνάντησή της με τον Ε. Βενιζέλο ο οποίος σε συγχορδία με το νυν υπουργό Ενέργειας Γ. Παπακωνσταντίνου διεμήνυσε ότι θα πωληθεί, όπως και να ’χει, το ποσοστό που κατέχει το Δημόσιο στη ΔΕΗ!
Αναβρασμός και αγανάκτηση επικρατεί στις... πλατείες των περιοχών που φιλοξενούν τις νευραλγικές εγκαταστάσεις της ΔΕΗ. Στην Κοζάνη, κάθε μέρα σχεδόν γίνονται συγκεντρώσεις απεργών, ενώ την πρώτη ημέρα της απεργίας, στην Πτολεμαΐδα, πραγματοποιήθηκε παλλαϊκό συλλαλητήριο με πάνω από χίλια άτομα. Η απεργία διατηρεί τα πολύ υψηλά ποσοστά, καθώς έχουν βγει εκτός λειτουργίας 12 μονάδες και καταγράφονται μεγάλες μειώσεις φορτίων. Η ΔΕΗ για να «υπονομεύσει» τον αγώνα και να ενισχύσει με απεργοσπαστικό ρεύμα το δίκτυό της, επιστρατεύει τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν ακόμα και με το διευθυντικό προσωπικό, ενώ άρχισε να αγοράζει πανάκριβο ρεύμα –σε διπλάσια τιμή από τη δική της– από μεγάλους παραγωγούς όπως τα ΕΛΠΕ και το Αλουμίνιο Ελλάδας.
Φυσικά, όλα αυτά δεν πτοούν τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ. Αντίθετα, οι ραγδαίες εξελίξεις έχουν συμβάλει στην εκδήλωση σημαντικών συλλογικών προσπαθειών όπως είναι η συγκρότηση της Πρωτοβουλίας ενάντια στη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ενάντια στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, από αγωνιστές εργαζόμενους που προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα της Αριστεράς και των σωματείων. Η Πρωτοβουλία καλεί τους απεργούς «να κλείσουν εργοστάσια κι ορυχεία, γραφεία κι υπηρεσίες! Να δείξουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί χωρίς την εργασία μας, χωρίς εμάς, χωρίς τον αγώνα μας!». Επιπλέον, καλεί σε δράση για την «εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας», για «πλήρη ανελαστικότητα στις εργασιακές σχέσεις, σταθερή δουλειά με δικαιώματα, προστασία των ανέργων», για «άρνηση αναγνώρισης και πληρωμής του χρέους». Και καταλήγει ότι η μόνη ρεαλιστική πρόταση διεξόδου μπορεί να είναι «η έξοδος από το ευρώ, η εκδίωξη του ΔΝΤ κι η ανεξαρτησία από την ΕΕ, η απαλλαγή από το πολιτικό τους προσωπικό»!
Η κυβέρνηση και η διοίκηση της ΔΕΗ, σε αγαστή συνεργασία με τους «τηλεοπτικούς δικαστές» των αγώνων, το τελευταίο διάστημα επιχειρούν τη συκοφάντηση της απεργίας, και την ενεργοποίηση του λεγόμενου «κοινωνικού αυτοματισμού» ζουμάροντας σε... λιωμένα παγωτά και χαλασμένα τρόφιμα, ενώ σε μια προσπάθεια δημιουργίας πανικού στην κοινωνία, από το πρωί της Παρασκευής εξέδωσε «κατεπείγουσα» ανακοίνωση προειδοποιώντας για «εκτεταμένης διάρκειας διακοπές ρεύματος».
Ωστόσο, η γενικότερη επίθεση της κυβέρνησης σε όλα τα εργατικά δικαιώματα, η γραμμή γενικού ξεπουλήματος κάθε τι δημόσιου, η αμέριστη στήριξη του αγώνα των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων, αλλά και από τις γενικές συνελεύσεις της πλατείας Συντάγματος και πολλών άλλων πλατειών της Αττικής και της χώρας, δυσκολεύει αφάνταστα την κυβέρνηση να απομονώσει τον αγώνα στη ΔΕΗ. Παρά το γεγονός ότι η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΕΝΟΠ ακολουθεί μια αδιέξοδη γραμμή «σωτηρίας της ΔΕΗ και του ασφαλιστικού ταμείου», αποσυνδέοντας αυτό το στόχο από την κατάργηση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, και διευκολύνοντας την κυβέρνηση στο έργο της. Δεν είναι τυχαία η κριτική που ασκεί το συνδικάτο ενέργειας Εργατική Αλληλεγγύη στην ηγεσία της ΓΕΝΟΠ, τονίζοντας ότι «δεν υπάρχει κανένας νοήμων άνθρωπος που πιστεύει ότι είναι δυνατόν να υπάρξει εξαίρεση καμιάς δημόσιας επιχείρησης, κανενός κλάδου εργαζομένων από τη λαίλαπα του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος». Ο Στέφανος Πράσσος, πρόεδρος του συνδικάτου, απηύθυνε μέσω του Πριν, κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους «να συγκροτήσουν απεργιακές επιτροπές, να πιέσουν συνδικάτα και ομοσπονδίες για απεργιακές κινητοποιήσεις με στόχο την καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και την κατάργηση του Μνημονίου».
Το κρίσιμο ζήτημα είναι η άμεση κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα σε όλες τις ΔΕΚΟ, η σύνδεσή του με το μεγάλο εξεγερτικό κίνημα των πλατειών και με τον απεργιακό αγώνα που θα δώσουν πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, ανεξάρτητα από τη γραμμή ήττας και υποταγής του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού.
