Πρόταση ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Οι τεράστιες μαχητικές και πολιτικοποιημένες διαδηλώσεις της προηγούμενης Κυριακής άλλαξαν τα δεδομένα, με τον ανατρεπτικό τρόπο που μόνο ο αγωνιζόμενος λαός ξέρει και μπορεί. Τα εκβιαστικά διλήμματα του συστήματος δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα, η σταθερότητα της κυβέρνησης και του συστήματος πολύ σοβαρά «πήρε κλίση», ο Σόιμπλε και οι άλλοι ιμπεριαλιστές επικυρίαρχοι σφόδρα ανησύχησαν με αυτό τον απροσάρμοστο λαό και τα σχέδια της ρεφορμιστικής Αριστεράς για μισή αντίσταση και μέγιστη εκλογική προετοιμασία αποκαλύφθηκαν ακόμα μια φορά τραγικά αναντίστοιχα. Η προηγούμενη Κυριακή το έδειξε. Ο λαός θέλει, η Αριστερά μπορεί;
του Γιάννη Ελαφρού
Στο ερώτημα αυτό απαντά η πρωτοβουλία της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Συνεργασίας για την Ανατροπή, η οποία απευθύνει ανοικτό κάλεσμα προς τους αγωνιστές του κινήματος και τις δυνάμεις της Αριστεράς. «Όπως εκείνοι συγκροτούν το δικό τους “μαύρο μέτωπο” της αντεργατικής επίθεσης, πρέπει κι εμείς να οικοδομήσουμε απέναντί τους το δικό μας αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής», αναφέρεται χαρακτηριστικά, στο ανοικτό κάλεσμα, που υπάρχει ήδη στην ιστοσελίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κυκλοφορεί και σε χιλιάδες τυπωμένα φυλλάδια. Ας ξεχωρίσουμε τέσσερα σημεία του καλέσματος:
Πρώτο, η εκτίμηση για το βάθος και την ποιότητα της αντιδραστικής αστικής επίθεσης που δέχονται εργαζόμενοι και λαός. «Εάν δεν ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, θα αναιρεθούν δικαιώματα και κατακτήσεις 150 χρόνων, θα επιβληθεί πραγματική δικτατορία των αγορών και των τραπεζών, των εργοδοτών και των πολυεθνικών», σημειώνεται. Ταυτόχρονα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναδεικνύει την απειλή της σύγχρονης ευρωχούντας (που επιμελώς αποσιωπάται): «Με τη δημοσιονομική ένωση και τη δικτατορική οικονομική διακυβέρνηση, κάτω από την ηγεμονία του γερμανικού αλλά και του γαλλικού ιμπεριαλισμού, επιβάλλεται ένα ταξικό καθεστώς ταπεινωτικής “ευρωκηδεμονίας” και “ευρωεποπτείας”. Ένα δημοσιονομικό Νταχάου καταλήστευσης των εργατικών δικαιωμάτων».
Δεύτερο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει στις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος το αναγκαίο –σύμφωνα με την άποψή της– πολιτικό πλαίσιο για την ανατροπή της επίθεσης. Γιατί δεν αρκεί μια αντιμνημονιακή ενότητα, που θα μένει σε ένα γενικό «όχι» και δεν θέτει το απαραίτητο πρόγραμμα για να νικήσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Προφανώς, το προτεινόμενο πλαίσιο δεν είναι το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως συχνά κατηγορείται. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει πολύ ευρύτερο, αντικαπιταλιστικό και επαναστατικό πρόγραμμα, για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική αναγκαιότητα - δυνατότητα της εποχής μας. Το πλαίσιο που προτείνει (και έχει θέσει έγκαιρα, εδώ και δύο χρόνια, μέσα στο μαζικό κίνημα) είναι το αναγκαίο πολιτικό περιεχόμενο που πρέπει κάθε πραγματικά αριστερή δύναμη να έχει σήμερα: Ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ. Όχι στη νέα δανειακή σύμβαση, όχι στην «ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση». Να καταργηθεί το Mνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και οι εφαρμοστικοί νόμοι. Να καταργηθεί το σύμφωνο για το ευρώ. Στάση πληρωμών και διαγραφή του ληστρικού χρέους. Έξοδο από ευρώ, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό έλεγχο. Αναδιανομή πλούτου υπέρ των εργαζομένων. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Να ακυρωθούν τα χαράτσια. Να φορολογηθούν δραστικά το κεφάλαιο και οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Απαγόρευση απολύσεων, κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
Τρίτο, ξεκαθαρίζεται ο στόχος του προτεινόμενου μετώπου ρήξης και ανατροπής. Δεν πρόκειται ούτε για αριστερό μέτωπο γενικά (απαιτεί την κοινή δράση της Αριστεράς, αλλά με κύριο στόχο την ενδυνάμωση του ίδιου του μαζικού κινήματος), ούτε πολύ περισσότερο για εκλογική συνεργασία. Στόχος του είναι η συμβολή των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς στην ανατροπή της άγριας επιδρομής, με την ενίσχυση της οργάνωσης ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού. Για κοινές πρωτοβουλίες αγώνα τώρα, για να μην περάσουν τα μέτρα και να πέσει η «χούντα» και όχι για εκλογική αναμονή και μοιρασιά κουκιών και εδρών. «Για μια άλλη οργάνωση των εργαζομένων και του λαού. Με συνδικάτα, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα που θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, με δημοκρατία των συνελεύσεων και μαχητικές απεργιακές επιτροπές». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπογραμμίζει την ανάγκη όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς να στηρίξουν με την κοινή τους δράση μια τομή στο μαζικό κίνημα, σε ρήξη με τον υποταγμένο ρόλο και τον εκτονωτικό σχεδιασμό των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, για τη διαμόρφωση ενός άλλου δημοκρατικού κέντρου αγώνα, που θα συνενώνει κάθε μαχόμενη δύναμη του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος.
Τέταρτο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει συνείδηση των προγραμματικών διαφορών μεταξύ των δυνάμεων της Αριστεράς. Καυτηριάζει τις «αυταπάτες κυβερνητισμού και ευρωπαϊσμού» και «τις επικίνδυνες και καταστροφικές λογικές διάσπασης των αγώνων». Η αυτοτελής έκφραση της επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς επιβάλλεται, η ενίσχυση της μετωπικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς αποτελεί όρο, κατά τη γνώμη μας, για τη νίκη του κινήματος. Βεβαίως, την ίδια άποψη μπορεί να έχουν όλα τα ρεύματα. Εμείς πιστεύουμε ότι οι διαφορετικές απόψεις στην Αριστερά γονιμοποιούνται και τελικά κρίνονται από τους εργαζόμενους μέσα στον κοινό αγώνα. Όχι σε μοναχικές πορείες. Ούτε όμως μπορεί να δώσει απάντηση μια λογική εκλογικής ενότητας στον ελάχιστο παρανομαστή, που δεν απαντά σε κρίσιμα ερωτήματα που θέτει η συγκυρία και ο λαός, όπως για το χρέος και την ΕΕ. Όλοι καταλαβαίνουν ότι συχνά τίθεται προσχηματικά, για λόγους εντυπώσεων και προκαλεί μεγαλύτερες διασπάσεις μέσα στην Αριστερά. Η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής τώρα είναι όχι μόνο πολύ πιο ειλικρινής και ρεαλιστική, αλλά και επιτακτικά αναγκαία.
Με βάση αυτή τη λογική, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρόκειται το αμέσως επόμενο διάστημα να πάρει πολυεπίπεδες πρωτοβουλίες και να απευθυνθεί σε όλα τα κόμματα και τις δυνάμεις της Αριστεράς (κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής), καθώς και σε αγωνιζόμενες δυνάμεις του μαζικού κινήματος (συνδικαλιστικού κ.λπ.). Πρόκειται για μια προσπάθεια που θα γίνει και από «τα πάνω» και από «τα κάτω». Θα φτάσει στα πολιτικά γραφεία κομμάτων, αλλά στόχος είναι κάθε τοπική ή κλαδική επιτροπή, κάθε αγωνιστής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με το ανοικτό κάλεσμα στο χέρι, να βρει σε κάθε γειτονιά και κλάδο τις δυνάμεις της αντίστασης και να θέσει το συνολικό πρόβλημα, προωθώντας και συγκεκριμένα βήματα για το μέτωπο ανατροπής στο συγκεκριμένο χώρο.
