Οι διαδηλώσεις της προηγούμενης Κυριακής προκάλεσαν ένα σημαντικό ρήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα, εκτιμά ο Δημήτρης Δεσύλλας, περιφερειακός σύμβουλος Δ. Ελλάδας και μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το πραγματικό όπως τονίζει δίλημμα είναι «Μνημόνιο διαρκείας και εξαθλίωση ή επιβίωση με έξοδο από ευρώ - ΕΕ, με αριστερή ανατρεπτική πολιτική και νέα δραχμή».
Συνέντευξη στο Γιώργο Λαουτάρη
– Οι μεγάλες διαδηλώσεις της περασμένης Κυριακής σε ποια πολιτικά συμπεράσματα σας οδηγούν;
– Είδαμε την περασμένη Κυριακή εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και νεολαίους στην Αθήνα και σ’ όλη τη χώρα, να διαδηλώνουν με μαχητικότητα, πολιτική ωριμότητα και δυναμισμό. Ο λαός είπε το δικό του βροντερό και πανελλαδικό «Όχι σε όλα», καταψήφισε μαζικά τη νέα τοκογλυφική δανειακή σύμβαση, το νέο, πολύ αγριότερο Μνημόνιο διαρκείας και τα πρωτοφανή αντεργατικά μέτρα που το συνοδεύουν. Αψήφησε τους τρομοκρατικούς εκβιασμούς του δοτού Παπαδήμιου, των κομμάτων της συγκυβέρνησης, των ΜΜΕ και της ΕΕ, που πρόβαλαν εικόνες Αποκάλυψης του Ιωάννη και συντέλειας του κόσμου αν δεν ψηφιστεί το Μνημόνιο! Δεν κάμφθηκε από την ωμή κρατική και παρακρατική βία και καταστολή και από το όργιο χημικού πολέμου που για άλλη μια φορά εκδηλώθηκαν στις στιγμές της μεγάλης μαζικοποίησης των κινητοποιήσεων, με στόχο να εκφοβίσουν και να αποκόψουν τις ευρύτερες αγωνιζόμενες δυνάμεις από την επαφή, την κοινή δράση και την επικοινωνία με τις οργανωμένες δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς. Επικουρικά και με ζήλο, σ’ αυτό το στόχο συνέβαλαν και οι αναρχικές ομάδες της τυφλής και αδιέξοδης ατομικής βίας, που δρουν αυθαίρετα και αντιδημοκρατικά στις πλάτες του κινήματος. Το κυριότερο είναι ότι οι μεγάλες διαδηλώσεις της Κυριακής προκάλεσαν ένα σημαντικό ρήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα και στα κόμματά του, με τις αποστοιχίσεις και μαζικές διαγραφές βουλευτών στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, βάθυναν την κρίση τους και την απονομιμοποίησή τους στη λαϊκή συνείδηση. Αυτό είναι μια νίκη του κινήματος που μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για το δυνάμωμα της λαϊκής αυτοπεποίθησης, για τη συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων, για την ανατροπή της άγριας επίθεσης κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου. Βασικό και ελπιδοφόρο συμπέρασμα είναι ότι όταν ο αγωνιζόμενος λαός βγαίνει στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης, γίνεται ο καθοριστικός παράγοντας των πολιτικών εξελίξεων.
– Μετά την ψήφιση του Μνημονίου έχουν προοπτική οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες;
– Οι επόμενες 2-3 εβδομάδες θα είναι «διαβολοβδομάδες», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής, θέλοντας να υπογραμμίσει με αυτόν τον τρόπο, τις μεγάλες πολιτικές δυσκολίες που έχει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για να προωθήσει στην πράξη την εφαρμογή του νέου Μνημονίου. Την ίδια ώρα βλέπουμε να γίνονται πολύ πιο ωμές οι πιέσεις του Σόιμπλε, της Μέρκελ και της ΕΕ, που απαιτούν πρόσθετες εγγυήσεις για την αυστηρή και ταχύρρυθμη εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου, την αναβολή του πολιτικού παιχνιδιού των εκλογών και την παράταση του αμαρτωλού βίου της συγκυβέρνησης Παπαδήμιου κατά το ιταλικό πρότυπο! Στις συνθήκες αυτές, είναι φανερό ότι στις 2-3 επόμενες εβδομάδες θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια πραγματική καταιγίδα των εφαρμοστικών νόμων και μέτρων του νέου Μνημονίου (εργασιακά, ασφαλιστικά, φορολογικά κ.ά.) με πρόσχημα τη νέα δόση του εικονικού (ανύπαρκτου) δανείου. Από την άλλη μεριά, στο ίδιο διάστημα, οι εγχώριοι αστικοί κύκλοι νομίζω ότι θα επιχειρήσουν να καθηλώσουν τον κόσμο στην αναμονή των εκλογών και να «παγώσουν» τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις. Θα προσπαθήσουν να ανασυγκροτήσουν μνημονιακά το ΠΑΣΟΚ και κυρίως τη ΝΔ που προετοιμάζεται για κυβέρνηση και παράλληλα να συγκροτήσουν ταχύρρυθμα νέα, αντιμνημονιακά κόμματα - αναχώματα. Θα επιδιώξουν συνολικά να ανοίξουν την κομματική βεντάλια της πολύπλευρης εκλογικής ενσωμάτωσης, εκτόνωσης και αχρήστευσης της βαθιάς εργατικής αγανάκτησης και νεολαιίστικης οργής. Από την άποψη αυτή, είναι πολύ κρίσιμη η άμεση συνέχιση και κλιμάκωση των απεργιακών και λαϊκών αγώνων κατά του Μνημονίου, των συγκεκριμένων μέτρων του, της συγκυβέρνησης και της ΕΕ. Κρίσιμα ζητήματα είναι επίσης ο συντονισμός των αγωνιζόμενων δυνάμεων και η ανατρεπτική κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο εργατικό και μαζικό λαϊκό κίνημα.
– Kατηγορούν ευθέως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, ότι στο δίλημμα «ευρώ η πτώχευση» εσείς προτιμάτε την πτώχευση. Τι απαντάτε;
– Τα ίδια μας λέγανε οι διάφοροι «σωτήρες» και για το πρώτο Μνημόνιο που θα μας έσωζε, τάχα, από τη χρεοκοπία και την πτώχευση. Όμως στο μεταξύ, μέσα σε δυο χρόνια, φτωχοποίησαν δραματικά τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Γι’ αυτό αναβαθμίζουν τα τρομοκρατικά, πλαστά και εκβιαστικά τους διλήμματα στο «μέσα ή έξω από το ευρώ και την ΕΕ»! Η ουσία και η πραγματικότητα είναι ότι τώρα, με το δεύτερο πολύ πιο άγριο Μνημόνιο διαρκείας (ως το 2020) οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τον ελληνικό λαό –αν δεν τους ανατρέψουμε– σε πρωτοφανή και μαζική ανεργία, φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση σε όφελος του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Οδηγούν και τη χώρα σε «συντεταγμένη» από την ΕΕ χρεοκοπία σε όφελος των τοκογλύφων δανειστών. Το πραγματικό δίλημμα είναι: ΕΕ, ευρώ, Μνημόνιο διαρκείας και εξαθλίωση ή επιβίωση με έξοδο από ευρώ - ΕΕ, με αριστερή ανατρεπτική πολιτική και νέα δραχμή; Έτσι βλέπουμε και το ζήτημα του εθνικού νομίσματος, τη νέα δραχμή, από τη σκοπιά του ανατρεπτικού και επαναστατικού μέλλοντος και όχι ως επιστροφή στο παρελθόν του καπιταλισμού και της παλιάς δραχμής. Η πρόσφατη μετάβαση από τη νομισματική σε δημοσιονομική ενοποίηση της ΕΕ με το λεγόμενο Δημοσιονομικό Σύμφωνο, μετατρέπει την ΕΕ σε σύγχρονο «Νταχάου», σε πραγματικό θάλαμο αερίων για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Διαλύει και τις τελευταίες αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων για «μεταρρύθμιση» ή «επανίδρυση» της ΕΕ. Η πάλη για ανυπακοή, ρήξη και αντικαπιταλιστική αποδέσμευση της Ελλάδας και κάθε χώρας από την ΕΕ, αποτελεί άμεσο όρο για την επιβίωση του λαού, διεθνιστική συμβολή στη διάλυση της ΕΕ αλλά και δρόμο προσέγγισης της αντικαπιταλιστικής επανάστασης.
– Το αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της επίθεσης που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ποια σημεία εστιάζει;
– Βασικά σημεία της πολιτικής αυτής πρότασης είναι: Όχι στη νέα τοκογλυφική δανειακή σύμβαση, στο ξεπούλημα και τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και στο νέο, αγριότερο Μνημόνιο διαρκείας. Αγώνας για να φύγει η μαύρη μνημονιακή συγκυβέρνηση Παπαδήμιου, η τρόικα, η εποπτεία - κηδεμονία και κάθε νέος διαχειριστής της επίθεσης. Όχι στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Έξοδος από το ευρώ και την ΟΝΕ, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ. Στάση πληρωμών στους δανειστές - τοκογλύφους και διαγραφή του χρέους σε αυτούς. Προστασία της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων και των συντάξεων, βασικών και επικουρικών. Εθνικοποίηση τραπεζών, επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και των επιχειρήσεων που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο. Ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ του εργατικού εισοδήματος σε βάρος των κερδών. Απαγόρευση απολύσεων, μείωση ωρών εργασίας με αύξηση μισθών, κατάργηση όλων των χαρατσιών, ουσιαστικά μέτρα υπέρ των ανέργων. Ριζική μείωση των στρατιωτικών δαπανών και εξοπλισμών. Απόκρουση των νέων πολεμικών - ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτισμών (π.χ. κατά του Ιράν). Όχι στη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, εφαρμογή του διεθνούς δικαίου (υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ κ.ά.). Αυτό το μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα αντίστασης, ρήξης, ανατροπής και νίκης χρειάζεται τα δικά του όργανα πάλης. Απαιτεί την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη στήριξη, ενίσχυση και κυρίως τον συντονισμό των απεργιακών επιτροπών και των επιτροπών αγώνα του κινήματος.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Η Αριστερά οφείλει πρώτα να ενωθεί με τον επαναστατικό σκοπό της
– Σε ποιους απευθύνεστε; Είναι μια πρόταση για εκλογική συνεργασία;
– Όχι, δεν πρόκειται για πρόταση εκλογικής συνεργασίας. Είναι πολιτική πρόταση κοινής δράσης, εργατικής απάντησης και αριστερής διεξόδου από την κρίση. Είναι ένα μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης και της επαναστατικής προοπτικής. Πολιτική πρόταση που απευθύνεται στη βάση και στις κορυφές όλων των κοινωνικών και πολιτικών ρευμάτων του αγώνα και σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, για κοινή δράση μέσα στο μαζικό κίνημα και στους αγώνες, με όρους ισοτιμίας και με σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις.
– Στη σημερινή πολυδιάσπαση της Αριστεράς και στην ισχυρή απαίτηση του αριστερού κόσμου για ενότητα, ακόμα και για κοινή εκλογική κάθοδο, ποια είναι η απάντηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
– Εμείς κατανοούμε πλήρως την ανάγκη των εργαζομένων και την απαίτηση του αριστερού κόσμου για ενότητα. Λέμε όχι στον ενδοαριστερό «εμφύλιο» που εμποδίζει σοβαρά την ανατροπή της επίθεσης. Υποστηρίζουμε και προωθούμε την κοινή δράση της Αριστεράς, πριν απ’ όλα στους αγώνες και στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Επιδιώκουμε τον ανοιχτό, μπροστά στους εργαζόμενους, δημοκρατικό διάλογο της Αριστεράς για τα μεγάλα θεωρητικά ζητήματα της εποχής μας. Το κρίσιμο ζήτημα είναι σε ποια βάση θα γίνει η ενότητα της Αριστεράς. Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποστηρίζουμε ότι η Αριστερά οφείλει, πριν απ’ όλα, να ενωθεί με το σκοπό της (ανατροπή - επανάσταση - κομμουνισμός) έτσι ώστε να ενωθούν η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι και οι αριστεροί άνθρωποι βαθύτερα, σε ανώτερο επίπεδο και με προοπτική που θα τους εμπνεύσει και συνεγείρει. Να ενωθούν ουσιαστικά και όχι ευκαιριακά - εκλογικά, σε στερεή και όχι σαθρή βάση που θα καταρρεύσει και θα απογοητεύσει ξανά τον αριστερό κόσμο, όπως έγινε πολλές φορές στο παρελθόν (π.χ. ΕΔΑ, Συνασπισμός ΚΚΕ - ΕΑΡ το 1989 κ.α.). Παίρνουμε υπόψη μας βασικούς παράγοντες όπως είναι: Ο στρατηγικός χαρακτήρας της επίθεσης και η ανάγκη ανατροπής της. Η χρεοκοπία των «ενδιάμεσων» ρεφορμιστικών και διαχειριστικών λύσεων. Οι βαθύτερες αναζητήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας για συνολικές ανατρεπτικές απαντήσεις. Η στρατηγική, προγραμματική και πολιτική ανεπάρκεια της υπάρχουσας Αριστεράς. Όλα αυτά συνηγορούν και μας επιβάλλουν τη συμβολή στη συγκρότηση του πολιτικού μετώπου της άλλης Αριστεράς. Δηλαδή στο μέτωπο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί σημαντικό πρώτο βήμα του, κατάκτηση, προώθηση και ελπιδοφόρο πρόπλασμά του. Είναι νομίζω κατανοητό ότι εμείς δεν «τραγουδάμε» για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο, για να χωρίσουμε τον αριστερό κόσμο, αλλά για να τον ενώσουμε βαθύτερα. Σε αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλλουν τόσο η πολιτική καμπάνια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, όσο και το ανοιχτό κάλεσμά της για κοινή δράση αλλά και η παρέμβασή της στις επόμενες εκλογές. Στην ίδια κατεύθυνση καλούμε να συμβάλλουν οι πρωτοπόροι αγωνιστές του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, οι ανεξάρτητοι αριστεροί αγωνιστές της δράσης και της σκέψης.
