Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα της φτώχειας. Για την ακρίβεια, δεν πλανιέται απλώς, αλλά έχει εγκατασταθεί για τα καλά, στραγγαλίζοντας τον ανθό της κοινωνίας, τους νέους και τα παιδιά και στέλνοντας μια ώρα αρχύτερα στον τάφο τους ηλικιωμένους και τους μεσήλικες. Το δισέλιδο αφιέρωμα της Ελ Παΐς είναι ανατριχιαστικό, καθώς δείχνει ότι η φτώχεια πλήττει αμείλικτα τη λεγόμενη μεσαία τάξη στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ για την Ευρώπη των 27, το 2009 εκείνοι που βρίσκονταν κάτω από το όριο της φτώχειας έφταναν τα 115 εκατ. (23,15% του πληθυσμού) έναντι των 85 εκατ. το 2007 (17%). Όμως οι αριθμοί αυτοί φαίνονται ειδυλλιακοί αν αναλογιστούμε τη ραγδαία εξαθλίωση που σημειώθηκε την τελευταία διετία, ιδίως στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Μια εξαθλίωση την οποία με λύσσα επιδιώκει να επιταχύνει η κυβέρνηση του νέου Mνημονίου. Ως προς την παιδική φτώχεια, η Βρετανία κατατάσσεται στην 22η χειρότερη θέση ανάμεσα στις 27, ενώ στη Βουλγαρία, που τους μισθούς της καλούμαστε να μιμηθούμε, η φτώχεια (46,2% του πληθυσμού) είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Τα χειρότερα είναι ήδη εδώ. Το 2011 το εργατικό κόστος στην Ελλάδα (ασφαλισμένοι του ΙΚΑ) μειώθηκε κατά 9 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή ο υπουργός Eργασίας Γ. Κουτρουμάνης. Σε 500.000 έχουν φτάσει οι απλήρωτοι λογαριασμοί της ΔΕΗ με το τέλος ακινήτων, έναντι 122.000 πέρσι. Το γεγονός ότι από αύριο αρχίζει η χορήγηση «μικρογευμάτων»(!) σε 18 σχολεία της Αττικής αποτελεί τρανή και τραγική απόδειξη της αποτυχίας της μνημονιακής πολιτικής. Kι ας ειρωνευόταν η Φράου Άννα τους εκπαιδευτικούς που μιλούσαν για φαινόμενα υποσιτισμού.
Σαν σύντομο ανέκδοτο φαντάζει ο ξεχασμένος στόχος της Στρατηγικής της Λισαβόνας για περιορισμό των φτωχών στην Ευρώπη στα 20 εκατομμύρια. Το δίλημμα δεν είναι «εφιάλτης με ευρώ ή χειρότερος εφιάλτης με δραχμή», όπως χονδροειδώς το θέτουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και τα κυβερνητικά ντόμπερμαν, αλλά «ή τους ανατρέπουμε ή βουλιάζουμε».
