Με ιδιαίτερη ένταση ενέσκηψε το τελευταίο διάστημα το θέμα της αντιμετώπισης του οξύτατου προβλήματος των αστέγων, οι οποίοι πλέον σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις ξεπερνούν κατά πολύ τις 20.000. Το δριμύτατο ψύχος που επικράτησε σε ολόκληρη τη χώρα την περασμένη εβδομάδα, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη υποδομών και μηχανισμών αντιμετώπισης του φαινομένου αυτού από μεριάς πολιτείας, έθετε και εξακολουθεί να θέτει, σε άμεσο κίνδυνο και την ίδια ακόμα την επιβίωσή τους.
του Μάκη Βάσιλα
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα, χώρα με παραδοσιακά υψηλό ποσοστό λαϊκής μικροϊδιοκτησίας στην κατοικία, εμφανίζεται με ιδιαίτερα έντονο τρόπο αυτό που μόλις πριν μερικά χρόνια αποτελούσε περιθωριακό φαινόμενο, αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία των εφαρμοζόμενων πολιτικών όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες αφού με την έλλειψη στεγαστικής πολιτικής άφησαν τον κόσμο βορά στα νύχια του τραπεζιτικού κεφαλαίου, τώρα εξαφανίζοντας το εισόδημά του, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις δεκαετιών, τον οδηγούν και στην πλήρη εξαθλίωση. Ο αριθμός των αστέγων ενισχύεται δραματικά το τελευταίο διάστημα από ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους ή που πετάχτηκαν στο περιθώριο μόλις τους τελευταίους μήνες. Το πρόβλημα των αστέγων εμφανίζεται με ιδιαίτερη οξύτητα στις μεγάλες πόλεις και ειδικότερα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή αυτό, έχουν κάνει το τελευταίο διάστημα την εμφάνισή τους διάφορες πρωτοβουλίες αντιμετώπισης και μερικής ανακούφισης των ανθρώπων αυτών, γύρω από τις οποίες φαίνεται ότι αρχίζει να ξετυλίγεται μια ολόκληρη εκστρατεία «νέας» φιλανθρωπίας, που δεν διαφέρει από τη δραστηριότητα των αριστοκρατών και των πλουσίων κυριών του προηγούμενου αιώνα, που πετούσαν ένα κομμάτι ψωμί στους πεινασμένους και γύριζαν πλευρό έχοντας εξασφαλίσει τη «σωτηρία» της ψυχής τους.
Τη θέση τους σήμερα διεκδικούν επάξια οι σύγχρονοι επίγονοί τους που φοράνε το μανδύα της φιλανθρωπίας και του ενδιαφέροντος για το συνάνθρωπό μας, συσκοτίζοντας ή και εξαφανίζοντας και τις αιτίες που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση. Και βεβαίως δεν προσπαθούν να πάψουν να υπάρχουν άστεγοι, ανοίγοντας όλα τα κλειστά κτίρια (δήμων, εκκλησίας, τραπεζών) με δημόσιες δαπάνες, αλλά απλώς να μην πεθαίνουν από το κρύο... Έτσι λοιπόν ο δήμος της Αθήνας που εφαρμόζει τον Καλλικράτη, απολύει συμβασιούχους, κόβει τις κοινωνικές παροχές, συρρικνώνει τις ίδιες τις υποδομές για τους αστέγους, παραχωρεί προσωρινά δημοτικούς χώρους για τη φιλοξενία των απόκληρων τις κρύες νύχτες και εμφανίζεται να συμπάσχει στο δράμα τους. Κατ’ αντιστοιχία, μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν κάνει τη ζωή των εργαζομένων τους κόλαση, μέσω της μείωσης των αποδοχών, την απλήρωτη εργασία, τις απολύσεις και την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, με απύθμενη υποκρισία συμμετέχουν σε ακριβοπληρωμένες διαφημιστικές εκστρατείες, προσπαθώντας να πείσουν ότι ενδιαφέρονται για το συνάνθρωπο. Στο χορό έχουν μπει και τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά συγκροτήματα, που βυσσοδομούν εναντίον κάθε εργατικής και λαϊκής κινητοποίησης βγάζοντας εξωνημένους τηλεδημοσιογράφους να ρίχνουν χολή κάθε βράδυ από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Την ίδια στιγμή σε μια ακραία εκδήλωση απίστευτου θράσους, καλούν τους ακροατές τους να συμμετάσχουν στην προσπάθεια συλλογής τροφίμων και φαρμάκων για τους χιλιάδες πλέον απόρους που τα έχουν ανάγκη. Αν δεν υπάρχει ψωμί ας φάμε παντεσπάνι!
