Επιτυχημένο ήταν το ξεκίνημα για το Φεστιβάλ των Αναιρέσεων
σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που άνοιξαν την Παρασκευή τις πύλες τους και
υποδέχτηκαν χιλιάδες νέους και εργαζόμενους. Στην Αθήνα οι επισκέπτες άγγιξαν
τους τρεις χιλιάδες και το πρόγραμμα ξεκίνησε με τη σύντομη παρουσίαση από τον
Παναγιώτη Σωτήρη του νέου βιβλίου του Πίτερ Τόμας, Η γκραμσιανή στιγμή. O
εισηγητής και ο συγγραφέας ανέδειξαν τη διαστρέβλωση που έχει υποστεί το έργο
του Γκράμσι από την κυρίαρχη πολιτική φιλοσοφία και μας έδωσαν μια πρώτη γεύση
για την πλούσια κουβέντα που θα ακολουθήσει την Κυριακή.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΝΩΤΑΚΗΣ,
ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΪΚΑΛΗΣ
Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε η κεντρική πολιτική εκδήλωση
της ημέρας με θέμα το φασιστικό φαινόμενο και τον κοινοβουλευτικό
ολοκληρωτισμό. Η εκδήλωση ήταν πολύ μαζική και οι τοποθετήσεις των τεσσάρων
ομιλητών κέρδισαν το κοινό των εκατοντάδων αγωνιστών. Οι τοποθετήσεις του Σπύρου
Μαρκέτου και του Γιάννη Ραχιώτη εστίασαν στην ιστορική διαδρομή ακροδεξιών και
φασιστικών οργανώσεων στην Ελλάδα και διεθνώς, εστιάζοντας στην ελληνική
περίπτωση και τη διαπλοκή αυτών των οργανώσεων με το κράτος και τα σχέδιά του.
Ο Θανάσης Καμπαγιάννης και ο Χριστόφορος Βερναρδάκης ανέλυσαν διεισδυτικά τις
αιτίες ανόδου της Χρυσής Αυγής, την κοινωνική σύνθεση του κοινού της και
προσέγγισαν στοιχεία μιας επαναστατικής στρατηγικής για την αντιμετώπισή της.
Μεγάλη επιτυχία γνώρισε και η εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη με θέμα το ρόλο και τις
ευθύνες της Αριστεράς σε αυτή τη συγκυρία. Η εκδήλωση απάντησε στις πραγματικές
ανησυχίες των αγωνιστών σε αυτή την κρίσιμη περίοδο και ανέδειξε τα καθήκοντα
της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου αλλά και μετά από αυτές.
Μετά το τέλος των εκδηλώσεων, ξεκίνησε το πρόγραμμα των
συναυλιών με πολύ κόσμο και στις δύο σκηνές. Στη Θεσσαλονίκη, η μελοποίηση των
ποιημάτων του Νίκου Καββαδία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ενώ η Μελίνα Κανά και η
Λιζέτα Καλημέρη κράτησαν μέχρι αργά το πρόγραμμα με το κοινό να μη φεύγει από
το χώρο. Αντίστοιχη κατάσταση και στην Αθήνα, όπου τα κοινωνικά και πολιτικά
τραγούδια από τους Θάνο Μικρούτσικο και Γιάννη Κούτρα γέμισαν τον χώρο όπου
αργότερα ανέβηκε η Φωτεινή Βελεσιώτου ξεκινώντας πολύωρο λαϊκό γλέντι, ενώ την
ίδια στιγμή ο μέταλ ήχος των Viza ξεσήκωνε το κοινό και ξεκίνησε το πάρτι που
συνέχισαν μέχρι το πρωί οι Yianneis.
Ιδιαίτερα επιτυχημένο ήταν το φεστιβάλ των Αναιρέσεων και
στην Πάτρα. Πάνω από 2.000 νέοι και εργαζόμενοι γέμισαν το Κάστρο το διήμερο
25-26 Μαΐου, συμμετέχοντας ενεργά στις πολιτικές εκδηλώσεις και δίνοντας παλμό
στις συναυλίες. Την Παρασκευή 25 Μαΐου έγινε συζήτηση για την «απάντηση της
Αριστεράς στον καπιταλισμό της παρακμής», με ομιλητές τους Μ. Παπαμακάριο (ΠΕ
ΝΑΡ) τον Π. Σωτήρη (ΑΡΑΝ, ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και τον Τ. Σταυρόπουλο (συντονιστή του
Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής). Στην εκδήλωση συμμετείχε πλήθος κόσμου, με
τον προβληματισμό να επικεντρώνεται στο πώς μπορεί να προχωρήσει για τον λαό
και την Αριστερά ένα πολιτικό σχέδιο άλλου δρόμου έξω από τα όρια της ανεργίας,
της ανέχειας και εν γένει της βάρβαρης ληστρικής επίθεσης των μνημονίων, της ΕΕ
και του κεφαλαίου. Με ποιο τρόπο και ποιο βηματισμό μπορεί να τεθεί σήμερα
ζήτημα εξουσίας, όχι απλά της Αριστεράς, αλλά των εργαζομένων. Ακολούθησε
συναυλία με έντονο παλμό και χορό. Ξεκινώντας με τους Half Gramme of Soma, στη
συνέχεια οι Beyond Perception, για να ανέβουν στη σκηνή τα Μωρά στη φωτιά.
Αποκορύφωμα της συναυλιακής βραδιάς οι Xatzifrageta.
Το Σάββατο 26 Μαΐου πραγματοποιήθηκε μια εξαιρετικά
ενδιαφέρουσα και με ιδιαίτερα μαζική προσέλευση εκδήλωση - συζήτηση με ομιλητές
τους Ευτύχη Μπιτσάκη (ομότιμος καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
και συγγραφέας) και Αλέκο Αναγνωστάκη (ΠΕ ΝΑΡ, φυσικός) με θέμα «μαρξισμός και
επιστήμη, υλισμός και ιδεαλισμός στις φυσικές επιστήμες». Η συζήτηση
επικεντρώθηκε στην αλληλεπίδραση της επιστήμης και του επιστήμονα με τη
κοινωνία και την ανάπτυξή της και δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στη διαπάλη υλισμού
και ιδεαλισμού στις φυσικές επιστήμες, καθώς επίσης και στη θεμελίωση του
υλισμού με βάση τα σύγχρονα πορίσματα των φυσικών επιστημών. Στη συνέχεια
ακολούθησε συναυλία με τους Παρρησία, τους Baildsa και τους Burger Project.
Τέλος, ακολούθησε λαϊκό γλέντι με χορό, τραγούδι και κρασί ως τις πρώτες
πρωινές ώρες.
Το «ακραίο κέντρο» και η δικτατορία του κεφαλαίου
Εκδηλώσεις με Ταρίκ Αλί
Με τη συμμετοχή εκατοντάδων αγωνιστών ολοκληρώθηκαν οι
προφεστιβαλικές εκδηλώσεις των Αναιρέσεων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, στις 28 και
29 ΜαÀου αντίστοιχα, με κεντρικό ομιλητή τον γνωστό διανοούμενο της Αριστεράς
και συγγραφέα Ταρίκ Αλί, ενώ στην Αθήνα συμμετείχε και ο Πέτρος
Παπακωνσταντίνου. Ο Ταρίκ Αλί εστίασε πολύ στη μετάλλαξη του πολιτικού
συστήματος, αναφέροντας πως «από την κατάρρευση του κομμουνισμού την δεκαετία
του 1990 έχουμε δει να αναπτύσσεται ένα περίεργο υβρίδιο καπιταλισμού και
δημοκρατίας στον αναπτυγμένο κόσμο.
Ίσως μπορούμε να το συνοψίσουμε στην φράση “ένας
ολοκληρωτικός καπιταλισμός που τρέφει μια ολοκληρωτική δημοκρατία”», ενώ
εισήγαγε κι ένα νέο όρο λέγοντας πως ενώ διάφοροι μιλούν διαρκώς για την άκρα
δεξιά ξεχνούν ότι υπάρχει και το «ακραίο κέντρο». Το «ακραίο κέντρο»
αποτελείται, σύμφωνα με τον ίδιο, από την κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά οι
οποίες εναλλάσσονταν τα τελευταία 20 χρόνια στην εξουσία και ήταν αυτό που
προώθησε τη «δικτατορία του κεφαλαίου», εγκαταλείποντας και τα τελευταία
απομεινάρια της σοσιαλδημοκρατίας.
Αναφέρθηκε σε στοιχεία που σηματοδοτούν την πολιτική ρήξη
που είναι αναγκαία σήμερα, με χαρακτηριστική την ανάγκη κρατικοποίησης των
τραπεζών, ενώ –σε αντίφαση με το πρόγραμμα που ο ίδιος θεωρεί αναγκαίο–
υποστήριξη την «ανάγκη να υπάρξει μια αριστερή κυβέρνηση σήμερα στην Ελλάδα»,
σημειώνοντας ότι ο ίδιος θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου περιγράφοντας το «τι χρειάζεται
σήμερα» μίλησε για μεγάλες αλλαγές, που περιλαμβάνουν οπωσδήποτε το «όχι» στην
ευρωζώνη και την ΕΕ, ενώ μίλησε για την «ωρολογιακή βόμβα» της χρεοκοπίας και
την ετοιμότητα του λαού και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς για ένα τέτοιο
ενδεχόμενο.
Κλείνοντας μάλιστα και σε «αντιπαράθεση» με τον Ταρίκ Αλί,
ανέδειξε το γεγονός πως η Αριστερά και ειδικά η επαναστατική - κομμουνιστική,
πρέπει να δει το «σύνολο» της ιστορικής εποχής κι όχι μόνο το συγκεκριμένο
στιγμιότυπο, προκειμένου να μπορεί να προσεγγίσει τη «χώρα των ονείρων μας»
χωρίς υπόκλιση στη συγκυρία. Έθεσε έτσι και το θέμα πως καμία μεγάλη ανατροπή
δεν μπορεί να λάβει χώρα χωρίς τη συμμετοχή και την ενεργή στράτευση σε επίπεδο
κινήματος, των ίδιων των εργαζομένων.
