Ο εγκληματικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής, παρά τις
συνεχείς και πρόσφατες προσπάθειες του κράτους και των μηχανισμών του να τον
«ξεπλύνει», αποτελεί αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Πέρα από τις καθόλου
αμελητέες συνεχείς επιθέσεις των μελών της κοινοβουλευτικής πλέον συμμορίας σε
μετανάστες που πραγματοποιούνται σχεδόν καθημερινά, με τα κρούσματα να
καταγράφουν συνεχή αύξηση, ήδη από τη γέννηση του φαινομένου και των πρώτων
ακροδεξιών ομάδων που δρούσαν στα μεταπολιτευτικά χρόνια η πορεία τους,
ιστορικά, συνοδευόταν από τη χρήση ανεξέλεγκτης εγκληματικής βίας απέναντι και
στους πολιτικούς τους αντιπάλους.
της Κατερίνας Σταυρούλα
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η είσοδος του αρχηγού της
Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου, στη Βουλή επανέφερε στο προσκήνιο όλη την
εγκληματική δράση της συμμορίας, που περιλαμβάνει ανάμεσα στα άλλα και τη
συμμετοχή του ίδιου σε βομβιστικές ενέργειες. Το Σάββατο, 11 Μαρτίου 1978, μια
ωρολογιακή βόμβα εκρήγνυται στην αίθουσα του κινηματογράφου Έλλη, στην οδό
Ακαδημίας, στις 9.30 το βράδυ. Η έκρηξη γίνεται κατά τη διάρκεια προβολής της
σοβιετικής ταινίας Ουράνιο τόξο. Η βόμβα έχει τοποθετηθεί κάτω από τα καθίσματα
του κοινού κι η έκρηξη έχει ως αποτέλεσμα τον πολύ βαρύ τραυματισμό ενός άτυχου
θεατή, με αποτέλεσμα να χάσει τα δύο του πόδια. Μαζί του τραυματίζονται και
άλλοι 18 άνθρωποι.
Η επίθεση επαναλαμβάνεται τρεις μήνες αργότερα, στις 20
Ιουνίου, στις 9 το βράδυ στην αίθουσα του κινηματογράφου Ρεξ, στην οδό
Πανεπιστημίου. Η έκρηξη σημειώνεται και πάλι κατά τη διάρκεια προβολής μιας
σοβιετικής ταινίας με τίτλο Ο πόλεμος σε όλα τα μέτωπα. Η ωρολογιακή βόμβα είχε
επίσης τοποθετηθεί στα μεσαία καθίσματα της αίθουσας προβολής και η έκρηξή της
είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό 15 ανθρώπων.
Οι βομβιστικές επιθέσεις στους δύο κινηματογράφους δεν
αποτελούσαν μεμονωμένα παραδείγματα. Ήταν μέρος μιας σειράς αντίστοιχων
ακροδεξιών τρομοκρατικών ενεργειών που είχαν πραγματοποιηθεί τη μεταπολιτευτική
περίοδο στην Αθήνα, με στόχο χώρους με αριστερό πρόσημο. Από τα γραφεία του
περιοδικού Αντί και γραφεία της ΚΝΕ μέχρι τον εμπρησμό των γραφείων της Αυγής
και εκρήξεις στα γραφεία του ΕΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού, οι «μετανάστες» για
τους ακροδεξιούς της εποχής είχαν εμφανή ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Για τις δολοφονικές αυτές ενέργειες συλλαμβάνεται μια ομάδα
10 ακροδεξιών, ανάμεσά τους και ο σημερινός επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, Νίκος
Μιχαλολιάκος, έφεδρος αξιωματικός την περίοδο εκείνη. Ενώ οι αρχικές κατηγορίες
με τις οποίες παραπέμπονται οι κατηγορούμενοι στον ανακριτή εντάσσονται στον
νόμο «περί καταστολής της τρομοκρατίας» και είναι σε βαθμό κακουργήματος, ο
Μιχαλολιάκος και άλλοι δύο από την ομάδα καταλήγουν να παραπεμφθούν στο
πενταμελές εφετείο και να τιμωρηθούν για παράβαση του νόμου «περί όπλων και
εκρηκτικών υλών», δηλαδή για μια κατηγορία πλημμεληματικού χαρακτήρα. Το
αποτέλεσμα ήταν να επιβληθεί ποινή 13 μηνών που στο Εφετείο έγινε 11 μήνες.
Ήταν οι μήνες που ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής πέρασε στη φυλακή και που σήμερα
κατέληξαν να παρουσιάζονται με μια απλή περιγραφή σε μορφή ανεκδότου σε
τηλεοπτικές εκπομπές όπου είναι καλεσμένος, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά ούτε
στη φύση των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν αλλά ούτε και στην ουσιαστική
προστασία του κρατικού μηχανισμού στα αγαπημένα του παιδιά.
