Η αριστοκρατία της ευρωπαϊκής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων) μπορεί να μη διάλεξε κάποια ...σουίτα ενός ξενοδοχείου Σοφιτέλ για να πραγματοποιήσει το 12ο Συνέδριό της, αλλά και οι πολυτελείς χώροι του Μεγάρου Μουσικής, περιστοιχισμένοι από δεκάδες ΜΑΤ, μια χαρά απεικονίζουν την εικόνα απόλυτης απόσπασης όλου αυτού του αστικοποιημένου συνδικαλιστικού εσμού από τον κόσμο της εργασίας. Μάλιστα, τα περίπτερα των συνδικάτων στου φουαγέ θύμιζαν εκθεσιακό χώρο, ενώ πουλούσαν ακόμα και μπλουζάκια - καπελάκια σε τιμή ευκαιρίας.
(Η νέα ηγεσία της ETUC υποβάλλει τα σέβη της στον... σοσιαλιστή πρωθυπουργό)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Το 12ο Συνέδριο της ΣΕΣ ολοκληρώθηκε την Πέμπτη στην Αθήνα, με την ευγενική φιλοξενία της εγχώριας ΓΣΕΕ και οικοδεσπότη τον Γ. Παναγόπουλο. Έλαβαν μέρος 1.000 αντιπρόσωποι από 83 οργανώσεις - μέλη της ΣΕΣ. Ανάμεσά τους «επιφανή» ευρωπαϊκά συνδικάτα που έχουν προσυπογράψει συμφωνίες εργασιακής ειρήνης, μειώσεις μισθών, έχουν συναινέσει σε απολύσεις, αυξήσεις ωρών εργασίας και άλλα παρόμοια. Αλλά και συνδικάτα, όπως η ιταλική CICL που μοιράζουν στα μέλη τους... κάρτες που προσφέρουν «μεγάλες εκπτώσεις στα καλύτερα brands και αλυσίδες πολυκαταστημάτων».
Ανάμεσα στα θέματα που απασχόλησαν ήταν η «οικονομική διακυβέρνηση», το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο για μεγαλύτερη ισότητα και κοινωνική συνοχή», η «δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη». Το πολιτικό στίγμα του Συνεδρίου το έδωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στο καλωσόρισμά του. Έκανε λόγο για «βίαιη στρατηγική εξόδου που επιβλήθηκε στην Ελλάδα» λες και δεν πρωτοστατεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην υλοποίησή της, χαρακτήρισε ως «ακραία, κοινωνικά άδικα και οικονομικά υφεσιακά» τα μέτρα, ενώ καταφέρθηκε κατά της εφαρμοζόμενης «συνταγής» για τα «εξωπραγματικά χρονικά όρια» που θέτει και για την αγνόηση της θέσης ότι «σε περιόδους ύφεσης η λιτότητα τροφοδοτεί ύφεση». Η ΓΣΕΕ πουθενά δεν «είδε» πίσω από τον αντεργατικό οδοστρωτήρα την ελληνική κυβέρνηση και την ΕΕ, ενώ ούτε καν τη λέξη «Μνημόνιο» δεν ανέφερε!
Η απάντηση στο πανευρωπαϊκό σάρωμα των εργατικών κατακτήσεων δεκαετιών με τα διαδοχικά μνημόνια, αλλά και το Σύμφωνο του Ευρώ ποια είναι, κατά τον Παναγόπουλο; «Ανάπτυξη» και «παραγωγική ανασυγκρότηση»...
Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε και το «Μανιφέστο των Αθηνών» που υιοθετήθηκε στο τέλος. Η ΣΕΣ εκφράζει απλώς τη «βαθιά ανησυχία για τις μέχρι τώρα αρνητικές συνέπειες των πακέτων διάσωσης» και ζητά «αλλαγή στην προσέγγιση της ΕΕ»! Οι γραφειοκράτες της ΣΕΣ αντιτάσσουν ...«ανάπτυξη και αειφορία». Ανάμεσα στους στόχους της επόμενης τριετίας, η ΣΕΣ έθεσε το δικό της... νιου ντιλ, δηλαδή μια Ευρωπαϊκή Νέα Συμφωνία, ενώ θα απαιτήσει ένα «Πρωτόκολλο Κοινωνικής Προόδου στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες», και θα διαλογιστεί με τους εργοδότες για τις «πράσινες» θέσεις εργασίας, την ανάπτυξη και τις επενδύσεις.
Είναι φανερό ότι μορφώματα όπως η ΣΕΣ, δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα αλλά και τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων. Είναι όργανα της αστικοποιημένης ευρωπαϊκής συνδικαλιστικής ελίτ, επαγγελματίες συνδικαλιστές, που αμείβονται πλουσιοπάροχα από κράτη και εργοδότες, και αποτελούν πειθήνιους συνομιλητές τους. Οι εργαζόμενοι, από τη μεριά τους, πρέπει άμεσα να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για συγκρότηση δικών τους κέντρων αγώνα και συντονισμού, σε εθνική και πανευρωπαϊκή βάση!
