Ο πρόεδρος της υποταγής», «ο Ομπάμα υπέκυψε στις αξιώσεις της άκρας Δεξιάς και της Γουόλ Στριτ», «δεν πρόκειται για συμβιβασμό, αλλά για συνθηκολόγηση». Είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους αμερικανικών προοδευτικών περιοδικών και εφημερίδων που δίνουν το στίγμα του νομοσχεδίου, το οποίο ενέκρινε τελικά το αμερικανικό Κογκρέσο, δήθεν για να μην κηρύξει η αμερικανική κυβέρνηση στάση πληρωμών. Το νομοσχέδιο προβλέπει την αύξηση του επιτρεπτού ορίου του χρέους κατά τουλάχιστον 2,4 τρισ. δολάρια, από τα 14,3 τρισ. δολάρια που ανέρχεται σήμερα, αλλά και περικοπές των δημοσίων δαπανών άνω των 2,5 τρισ. δολαρίων για τα επόμενα 10 χρόνια. Σε ό,τι αφορά την περικοπή των δημοσίων δαπανών, το μεγάλο μαχαίρι θα πέσει φυσικά στις κοινωνικές δαπάνες. Κάπου 900 δισεκατομμύρια θα περικοπούν άμεσα και τα υπόλοιπα 1,5 τρισ. θα καθοριστούν ως τις 23 Νοεμβρίου από μια 12μελή επιτροπή – έξι δημοκρατικοί και έξι ρεπουμπλικάνοι. Ούτε καν δηλαδή από τα δύο σώματα του Κογκρέσου. Αν μάλιστα η 12μελής επιτροπή δεν καταλήξει σε συμφωνία για τους τομείς των περικοπών, αυτές θα γίνουν …αυτομάτως. Ζήτω η αμερικανική δημοκρατία…
του Μιχάλη Ψύλου
Αν και δεν έχουν δημοσιοποιηθεί όλες οι λεπτομέρειες της συμφωνίας, τα μεγαλύτερα πλήγματα θα δεχτούν η κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια, η παιδεία και η υγεία. Για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, για παράδειγμα, το νομοσχέδιο προβλέπει την κατάργηση της επιδότησης επιτοκίου για τα ομοσπονδιακά δάνεια σπουδαστών από το 2012. Κουβέντα φυσικά για φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και της Γουόλ Στριτ. «Όλα τα βάρη θα πέσουν στις πλάτες των φτωχών και των μεσαίων στρωμάτων. Το έλλειμμα του αμερικανικού προϋπολογισμού θα το καλύψουν και πάλι οι φτωχοί», γράφει το αμερικανικό περιοδικό Νέισον, κατηγορώντας ανοικτά τον Ομπάμα ότι υπέκυψε στις αξιώσεις της άκρας Δεξιάς. «Πήραμε το 98% από όσα ζητήσαμε», τόνισε χαρακτηριστικά ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Μπέχνερ.
Όλη η ιστορία με το επιτρεπτό ύψος του αμερικανικού δημόσιου χρέους ήταν άλλωστε ένα νομικό τρικ, το οποίο αξιοποιήθηκε από τους ρεπουμπλικάνους αλλά και τον Ομπάμα για πολιτικά παιχνίδια. Αρκεί να θυμίσουμε ότι το ανώτατο επιτρεπτό όριο δανεισμού του αμερικανικού κράτους έχει αυξηθεί τα τελευταία 10 χρόνια... 10 φορές! Τα τελευταία 50 χρόνια, από το 1962 συγκεκριμένα, έχει αυξηθεί ...74 φορές!
Οι ρεπουμπλικάνοι πίεσαν τον Ομπάμα να περικόψει κοινωνικές δαπάνες για να τον αποκόψουν ακόμη περισσότερο από την εκλογική βάση των δημοκρατικών, καθώς τα ασθενέστερα ή πιο προοδευτικά στρώματα και ομάδες έχουν ήδη απογοητευθεί από την πολιτική του, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες ήττας του Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο του 2012.
Ο ίδιος ο Ομπάμα, που έχει πετάξει πλέον το μανδύα του προοδευτικού προέδρου, προσπαθεί να εξασφαλίσει την επανεκλογή του επιδεικνύοντας …μετριοπάθεια και πλήρη στήριξη στους κερδοσκόπους της Γουόλ Στριτ και το μεγάλο αμερικανικό κεφάλαιο. Όπως γράφει ο αμερικανός οικονομολόγος Μάικ Γουίτνεϊ, «ο Μπάρακ Ομπάμα ανήκε στη Γουόλ Στριτ, την Αμερική των εταιρειών και το Πεντάγωνο από την αρχή. Εξετάστε την πρώτη χρονιά του στο Λευκό Οίκο για να δείτε τον θρίαμβο της εταιρείας, της αυτοκρατορίας και του συντηρητισμού».
Αναφορικά με το νομοσχέδιο για το δημόσιο χρέος, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν κατηγορεί ούτε λίγο ούτε πολύ τον Ομπάμα για τακτική κωλυσιεργίας τύπου …Γιώργου Παπανδρέου. «Ο Ομπάμα –γράφει ο Κρούγκμαν– είχε κι άλλες εναλλακτικές λύσεις. «Πρώτα απ’ όλα, θα μπορούσε και έπρεπε να είχε ζητήσει την αύξηση του ανώτατου επιτρεπτού ορίου του χρέους τον περασμένο Δεκέμβριο. Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν το έκανε και άφησε να έρθουν τα πράγματα στο “αμήν”, απάντησε πως ήταν βέβαιος ότι οι ρεπουμπλικάνοι θα ενεργήσουν …υπεύθυνα».
Η πολιτική Ομπάμα συναντά σφοδρές αντιδράσεις. Το 72% των αμερικανών πολιτών τάσσεται κατά του νομοσχεδίου, ενώ στη Βουλή 95 δημοκρατικοί βουλευτές ψήφισαν υπέρ και 95 κατά.
