Εδώ και δεκαετίες οι «εκθεσάδες» μαθαίνουν τους μαθητές πώς να γράφουν καλές εκθέσεις στις Πανελλήνιες. Αναρωτιέται όμως κανείς ποιο λυσάρι συμβουλεύονται αρκετοί «επώνυμοι» δημοσιογράφοι που σχολιάζουν με έναν τρομερά ομοιόμορφο τρόπο την επικαιρότητα και νουθετούν, πάλι με έναν πληκτικό και μονότονο τρόπο, τους Έλληνες, αφού τα άρθρα ή τα τηλεοπτικά τους σχόλια ακολουθούν το ίδιο αναγνωρίσιμο μοντέλο των τεσσάρων βημάτων.
της Μαριάννας Τζιαντζή
Πρώτον, παραθέτουν ένα ακραίο αρνητικό παράδειγμα, π.χ., «στη Ζάκυνθο παίρνουν επίδομα αναπηρίας 700 τυφλοί» ή «είδα έναν αξύριστο Αγανακτισμένο να καίει μια εφημερίδα για να ψήσει μια ρέγκα στο Σύνταγμα, σε απόσταση αναπνοής από τη Μεγάλη Βρετανία. Οι πελάτες του ξενοδοχείου κόντεψαν να λιποθυμήσουν από τη μυρωδιά, ενώ μια σουηδέζα έγκυος γέννησε πρόωρα».
Δεύτερον, ο δημοσιογράφος μαστιγώνει τον αιώνιο Έλληνα ή μάλλον τις νοοτροπίες που καλλιεργήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες: Tο προσωπικό βόλεμα, τον ευδαιμονισμό, τον εξυπναδακισμό, το «δε βαριέσαι», το άρμεγμα του κράτους και της γενναιόδωρης Ευρώπης, την περιφρόνηση στους θεσμούς. Δεν μας φταίει η τρόικα, αλλά το ξερό μας το κεφάλι.
Τρίτο βήμα, οι προειδοποιήσεις: Oι καιροί άλλαξαν, αλίμονο σε όποιον δεν το έχει πάρει χαμπάρι, οι Ευρωπαίοι, το ΔΝΤ, οι επιτηρητές μας κ.λπ. δεν αστειεύονται, τα ψέματα τελειώσανε.
Το τέταρτο μέρος του άρθρου ή της τηλεοπτικής αγόρευσης περιλαμβάνει επικρίσεις, οδηγίες και παραινέσεις προς το λαό, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Συνήθως η κυβέρνηση επικρίνεται για ατολμία, αφού δεν προχωρά με τη δέουσα ταχύτητα και αναλγησία στις αλλαγές «που έχει ανάγκη ο τόπος». Η αντιπολίτευση φταίει γιατί έχει το μυαλό της στις εκλογές, ενώ ο λαός ή μάλλον οι διάφοροι «κλάδοι» ή «συντεχνίες» φταίνε γιατί νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους. Να ωριμάσουμε, να σοβαρευτούμε επιτέλους! Χρειάζεται ψυχραιμία, αποφασιστικότητα, συναίνεση, κοινή λογική, δηλαδή ό,τι διαθέτουν οι μεγαλοδημοσιογράφοι αλλά όχι ο απλός λαός.
Η συνταγή αυτή είναι πασπαρτού και, με ελαφρές παραλλαγές, μπορεί να εφαρμοστεί για αγρότες, φαρμακοποιούς, καθηγητές, συνταξιούχους, ναυτεργάτες και γιατρούς, για φυσικές καταστροφές, για κάθε είδους μέτρα και λαϊκές κινητοποιήσεις. Προβλέψιμος και ανέμπνευστος είναι αυτός ο δημοσιογραφικός λόγος που όχι μόνο δεν πείθει, αλλά και πολύ γρήγορα θα παλιώσει.
