Η συζήτηση που έγινε πρόσφατα μεταξύ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και
δυνάμεων του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΜΑΑ) –πάνω στην ιδιόμορφη για
την Aριστερά συγκυρία των εκλογών– ανέδειξε, έστω κι αν δεν ευοδώθηκε
προσωρινά, ένα γεγονός ιδιαίτερης σημασίας για τα πράγματα της Aριστεράς.
Πρόκειται για εκδήλωση σαφούς ρήξης με τον ευρωπαϊσμό, που χαρακτηρίζει
κεντρικά το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τον αντίστοιχο ευρύτερο χώρο.
Θοδωρής Βουρεκάς
Η
διακήρυξη από την πλευρά των αγωνιστών του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής
για έξοδο από το ευρώ και συνολική ρήξη με την ΕΕ ως κεντρική πολιτική
επιδίωξη, είναι μια πραγματική πολιτική τομή από κάθε άποψη και ανεξάρτητα από
κάθε επιμέρους πολιτική κριτική αυτής της θέσης. Ο παραπάνω ισχυρισμός
ενδυναμώνεται ιδιαίτερα αν συνεκτιμήσει κανείς το ιδιαίτερο πολιτικό βάρος που
έχει η στάση κάθε αριστερής πολιτικής δύναμης απέναντι στην ΕΕ, ότι δηλαδή αυτή
η στάση αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δυνάμεων της Αριστεράς που εντάσσονται
στην αστική στρατηγική και των δυνάμεων που την αντιστρατεύονται, επιδιώκοντας
την ανατροπή της αστικής τάξης πραγμάτων.
Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινίσουμε πως η συζήτηση
αυτή, παρόλο που κορυφώθηκε κατά κάποιον τρόπο «πάνω στην κόψη του εκλογικού
ξυραφιού», δεν μπορεί να εκληφθεί σε καμιά περίπτωση ως απόπειρα ευτελούς
εκλογικής συγκόλλησης, που συνοδεύεται συνήθως και από μια ρητορική
σκοπιμοτήτων χωρίς ιδιαίτερο αντίκρισμα. Αντίθετα, με τις δυνάμεις αυτές του
ΜΑΑ, που διαφοροποιούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει ήδη προϋπάρξει μια κοινή πορεία
και έμπρακτη κινηματική και πολιτική συμπόρευση. Πρόκειται για μια κοινή πορεία
που ξεκινά από βαθύτερες συμφωνίες στο εργατικό, συνδικαλιστικό και ιδιαίτερα
στο εκπαιδευτικό κίνημα, εκτείνεται σε πολιτικές συγκλίσεις σε εξεγερτικά
στιγμιότυπα, όπως ο Δεκέμβρης του 2008, το κίνημα των πλατειών και φτάνει μέχρι
την ανάγκη συμβολής σε έναν πανεργατικό - παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή
της ανελέητης αντιλαϊκής πολιτικής, των μνημονίων, της συγκυβέρνησης και της
τρόικας, που επιπλέον συνοδεύεται από την προοπτική της υπέρβασης του
καπιταλισμού. Μια κοινή πορεία που ανέδειξε το αίτημα για μια άλλη Αριστερά, σε
ρήξη με την πολιτική και τις πρακτικές της ενσωματωμένης και ηττημένης
Αριστεράς.
Σταχυολογούμε ακόμη τη συμμετοχή και συμπόρευση στην
«Πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της ΕΕ», που οφείλει πολλά σε αυτούς τους
αγωνιστές του ΜΑΑ, από την ίδρυσή της, πριν έναν χρόνο περίπου, μέχρι τώρα. Το
γεγονός αυτό αποδεικνύει την ωριμότητα της εναντίωσης τους στο ευρώ και την ΕΕ,
που όπως προαναφέραμε είναι ένα μείζον ζήτημα, συμπυκνώνοντας σήμερα το
περιεχόμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης και της ταξικής πάλης στη χώρα μας.
Είμαστε επομένως σε θέση να υποστηρίξουμε ότι υπάρχουν όλες
εκείνες οι προϋποθέσεις για μια ωριμότερη και βαθύτερη πολιτική συνεργασία με
τους αγωνιστές αυτούς, όχι γενικά στο μέλλον, αλλά κυριολεκτικά από την επόμενη
μέρα των εκλογών, που η πολιτική της κρισιμότητα είναι παραπάνω από προφανής.
