Την πολιτική απονεύρωση της …ΡΙΖΑΣ και το σφράγισμα μιας νέου τύπου σοσιαλδημοκρατικής πρότασης έφερε τελικώς η προσθήκη της φράσης «Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο» στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Η δημοσιοποίηση της εκλογικής διακήρυξης του σχήματος και η ανακοίνωση των ψηφοδελτίων σηματοδοτεί μια στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε περισσότερο διαχειριστικές θέσεις με …λατινοαμερικανικό άρωμα αριστερής διακυβέρνησης, την ίδια στιγμή που εξοβελίστηκαν όλες οι αναφορές στο ρόλο του λαϊκού παράγοντα.
του Γιώργου ΛαουτάρηΟ ρόλος που αποδίδει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους είναι αυτός του σιωπηλού και αδρανούς υποστηρικτή
Δεν είναι τυχαίο ότι στη διακήρυξη του 2012 δεν αναφέρεται ούτε μια φορά η λέξη αγώνας ή κίνημα. Λιγότερο από τρία χρόνια πριν, τον Σεπτέμβριο του 2009, ο ΣΥΡΙΖΑ στο ανάλογο εκλογικό κάλεσμά του τόνιζε εμφατικά ότι «θα αξιοποιήσει την εκλογική του δύναμη για να κάνει πιο αποτελεσματική την πολιτική του στήριξη στους κοινωνικούς αγώνες». Αντιθέτως, το φετινό στίγμα εντοπίζεται στην κυβερνητική διαχείριση από «μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με πυρήνα τη ριζοσπαστική Αριστερά»: «Δώστε μας ψήφο εξουσίας, δώστε μας τη δυνατότητα να κυβερνήσουμε τη χώρα», κάλεσε το λαό ο Αλέξης Τσίπρας από την Καλαμάτα την Πέμπτη, εξηγώντας ότι «ξέρουμε τι να κάνουμε και πώς να το κάνουμε, έχουμε άξια στελέχη, με επιστημονική κατάρτιση, πολιτική αλλά και εργασιακή εμπειρία και αγωνιστική ετοιμότητα». Ο ρόλος που αποδίδει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους είναι αυτός του σιωπηλού και αδρανούς υποστηρικτή, αντιγράφοντας το λατινοαμερικανικό παράδειγμα των Τσάβες και Κορέα.
Κατά τα άλλα, οι πλέον αμφιλεγόμενες θέσεις της ηγεσίας του Συνασπισμού, όπως η ευρωεμμονή και τα «ήξεις αφήξεις» σχετικά με το αν και πότε θα πρέπει να πληρωθεί το δημόσιο χρέος, έχουν γίνει «σημαία» του ενωτικού κατά τα άλλα ψηφοδελτίου. «Η ίδια η Μέρκελ ομολογεί ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος για την ευρωζώνη» τονίζεται στην εκλογική διακήρυξη, μια αυτολεξεί μεταφορά των φράσεων που χρησιμοποιεί τελευταία ο Αλέξης Τσίπρας για να αποφύγει άχαρα το «καυτό» θέμα που αφορά τη στάση μιας πολιτικής δύναμης ή πολύ περισσότερο ενός «κυβερνητικού συνασπισμού» απέναντι στην ΕΕ και το κοινό νόμισμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί τη στάση ότι μπλοφάρουν όσοι απειλούν με αποπομπή, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η μόνη θέση της χώρας είναι εντός της ΕΕ και του ευρώ. Γι’ αυτό και στις θέσεις της διακήρυξης η Ευρώπη έχει θέση στο κεντρικό σύνθημα, «ανατροπή στην Ελλάδα, μήνυμα στην Ευρώπη», ενώ στις σχετικές με το χρέος προτάσεις του συνδυασμού αναφέρονται μεταξύ άλλων και οι προτάσεις για «ευρωπαϊκή ρύθμιση για το χρέος των ευρωπαϊκών κρατών» (από την Κομισιόν;) και «ριζική αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» (να παραιτηθεί ο Μάριο Ντράγκι;).
Ως προς το δημόσιο χρέος και το ζήτημα πληρωμής του, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου επικυρώνουν την πολιτική μεταστροφή που εισηγήθηκε ο Συνασπισμός από το αίτημα για «στάση πληρωμών» στο αίτημα για «αναστολή πληρωμών με ρήτρα ανάπτυξης». Πίσω από τις λέξεις κρύβεται πολιτική ουσία: Η σκόπιμη αοριστία της φράσης «διαπραγμάτευση για τη διαγραφή του χρέους» και ο χαρακτηρισμός της διακοπής πληρωμών ως «μέσου διαπραγμάτευσης», αντανακλούν τις ενστάσεις και τις επιφυλάξεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ως προς το ποια είναι η ενδεδειγμένη τακτική απέναντι στους δανειστές και τα πολιτικά όργανα, στο βαθμό που έχει επιλεγεί ως εκ των ων ουκ άνευ όρος η παραμονή της χώρας στο ευρώ και την ΕΕ. Αντανακλά δηλαδή μια τάση νομιμοφροσύνης και αποδοχής του «δεσμευτικού πλαισίου» αντίστοιχη με αυτή που εξέφρασε η Δημοκρατική Αριστερά.
Η πολιτική υπεροπλία της πλατείας Κουμουνδούρου επί των συμμάχων του ψηφοδελτίου δεν αποτυπώθηκε πάντως στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του συνδυασμού. Επικεφαλής τέθηκε ο Μανώλης Γλέζος, μια ιστορική και ασυμβίβαστη μορφή της Αριστεράς. Τη 12η τιμητική θέση κατέλαβε ο σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος, ενώ ανάμεσα στα ονόματα με πολιτικούς και όχι μόνο συμβολισμούς, περιλαμβάνεται αυτό του οικονομολόγου Στάθη Κουβελάκη, του ακρωτηριασμένου από τα ΜΑΤ δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου, της ηθοποιού Μάνιας Παπαδημητρίου αλλά και του τέως προέδρου της ΟΤΟΕ, Δημήτρη Τσουκαλά. Όπως είναι αναμενόμενο για κάθε πολυτασική πολιτική συμμαχία, οι διαπραγματεύσεις για τα ονόματα των υποψηφίων βουλευτών κράτησαν επί μακρόν και πήραν ακόμη και σκληρές μορφές, όπως τουλάχιστον φάνηκε από τις αλλεπάλληλες «ορθές επαναλήψεις» των μηνυμάτων που έστελνε το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, περιέχοντας τις μεταβαλλόμενες «τελικές» λίστες υποψηφίων. Αποδεικνύεται με τον τρόπο αυτό ότι η πολιτική διαπάλη της συμμαχίας δόθηκε μόνο σε αυτό επίπεδο, αφήνοντας το πλαίσιο θέσεων και διεκδικήσεων σε δεύτερη μοίρα.
