Ανοιχτό ακόμη το ερώτημα ποιος θα αφομοιώσει ποιον
Στην αναζήτηση του χαμένου ψηφοφόρου επιδίδεται το
κόμμα του Ευάγγελου Βενιζέλου, σε μια ύστατη προσπάθεια να περισώσει τις
πολιτικές του μετοχές στο νέο τοπίο που διαμορφώνει η ιστορική εκλογική ήττα
του ΠΑΣΟΚ και η παράλληλη εδραίωση της ΔΗΜΑΡ στον ίδιο πολιτικό χώρο. Με μια
μεταφορά, θα λέγαμε πως η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μοιάζει με τους
εγκλωβισμένους του Χρηματιστηρίου, που έχουν στα χέρια τους απαξιωμένες
πολιτικές μετοχές και προβληματίζονται αν πρέπει να ξεφορτωθούν με σημαντικό
κόστος το συρρικνωμένο πολιτικό τους κεφάλαιο. Σε αυτή τη συζήτηση, η
«ανασύσταση» που εξήγγειλε ο Ευ. Βενιζέλος περιλαμβάνει όχι μόνο την αλλαγή του
τίτλου και των εμβλημάτων που καθιέρωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και το
ενδεχόμενο συγχώνευσης με τη Δημοκρατική Αριστερά.
του Γιώργου Λαουτάρη
Τα δεδομένα που δείχνουν ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ
«κινούνται παράλληλα» όπως είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στους
βουλευτές του, είναι πολλά: Πρώτον, είναι κυβερνητικοί εταίροι υπό την ηγεμονία
της Νέας Δημοκρατίας, έχοντας συμφωνήσει σε ένα προγραμματικό πλαίσιο.
Δεύτερον, εκτιμάται ότι ο εκλογικός κορμός της ΔΗΜΑΡ έχει πασοκογενή προέλευση,
αφού το κόμμα του Φώτη Κουβέλη ιδρύθηκε σχετικά πρόσφατα και δεν έχει αναπτύξει
ισχυρούς δεσμούς με τη βάση στήριξής του. Τρίτον, πολλά στελέχη της σημιτικής
εκσυγχρονιστικής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ έχουν στεγαστεί στο κόμμα της ανανεωτικής
Αριστεράς. Τέταρτον, στρατηγικός στόχος για την πολιτική επιβίωση του «όλου
ΠΑΣΟΚ» όπως έλεγαν κάποτε είναι το χτύπημα και ο διεμβολισμός του νέου
διπολισμού που διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα, «να σπάσει η τεχνητή πόλωση
μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ», όπως το έθεσε ο πρόεδρος.
Στο παραπάνω πλαίσιο γίνονται ευρύτερες ζυμώσεις και
συζητήσεις που καταλήγουν σε προς το παρόν ανταγωνιστικά σχέδια. Στο ερώτημα
ποιος θα αφομοιώσει ποιον, οριστική απάντηση δεν έχει δοθεί, αν και πολύ
δύσκολα θα συνεχιστεί η παράλληλη αυτή διαδρομή. Στο ΠΑΣΟΚ ξεκινά μια πορεία
οργανωτικής αναδόμησης με ό,τι σημαίνει για ένα κόμμα να εξαγγέλλει «συντακτικό
συνέδριο». Ο Ευ. Βενιζέλος αφού διέλυσε όλα τα εκλεγμένα πριν από τον ίδιο
όργανα του κόμματος, σύστησε μια Πολιτική και μια Οργανωτική Γραμματεία, ενώ
όρισε για τις 6 ή 7 Ιουλίου, ανάλογα με το χρόνο της παροχής ψήφου
εμπιστοσύνης, εναρκτήρια συνδιάσκεψη με τη συμμετοχή όλων των νομαρχιακών και
περιφερειακών «Επιτροπών Ανασύστασης». Άλλωστε, με τα ίδια τα λόγια του
προέδρου, «το αποτέλεσμα των δίδυμων
εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου σηματοδοτεί πρακτικά το τέλος του ΠΑΣΟΚ, όπως
το ξέραμε τα τελευταία χρόνια». Περιγράφοντας τις σχέσεις της Ιπποκράτους με τη
ΔΗΜΑΡ, ο Ευ. Βενιζέλος τις ενέταξε στην ευρύτερη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και
σημείωσε ότι κρατά «ανοικτή στάση», με «σεβασμό και αποδοχή της ισοτιμίας, όχι
με μικροκομματικούς ελιγμούς, ψευτοεισοδισμούς και παραγοντισμούς που θυμίζουν
άλλες δεκαετίες». Μίλησε μεν για «φιλική και συνεργατική διάθεση»,
προειδοποίησε όμως ότι παρόλες τις μετατοπίσεις που κατέγραψε το εκλογικό
αποτέλεσμα, «αυτούς τους πολίτες δεν τους χαρίζουμε πουθενά, ανήκουν στην δική
μας πολιτική οικογένεια».
Στη Δημοκρατική Αριστερά διαψεύδουν κάθε σενάριο
συγχώνευσης σε μια ενιαία σοσιαλδημοκρατική παράταξη. «Δεν υπάρχει ούτε στα
σκαριά», διαβεβαίωσε μιλώντας στο Πριν ο Αντρέας Παπαδόπουλος, εκπρόσωπος του
κόμματος. Επιβεβαίωσε πάντως ότι συζητείται το ενδεχόμενο ενός συνεδρίου τους
επόμενους μήνες, όπου θα επισημοποιηθεί η σχέση με το πασοκικής προέλευσης
στελεχιακό δυναμικό που κατέφυγε στη ΔΗΜΑΡ. Η ιδέα ενός ενιαίου
σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που θα προκύψει από συνένωση ενοχλεί ιδιαίτερα τον
πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, χωρίς βέβαια να ισχύει το ίδιο για το σύνολο
του κόμματός του. «Η κεντροαριστερά είναι μια φθαρμένη έννοια», είπε
κατηγορηματικά σε συνέντευξή του στο Έθνος την προηγούμενη Κυριακή,
σημειώνοντας ότι «ο τρίτος πόλος της πολιτικής σκηνής, θα πρέπει να γίνει με
πρωτογενή κοινωνικά στοιχεία και όχι με συμφωνίες κορυφής». Ο Φώτης Κουβέλης
προχώρησε ένα βήμα μετά τις αβρότητες, καλώντας τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ «να
έρθουν στις γραμμές της Δημοκρατικής Αριστεράς για να διαμορφώσουμε τη μεγάλη συλλογικότητα
του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού».
Η άρνηση πάντως συγχώνευσης με το ΠΑΣΟΚ, κρύβει την
κατάφαση σε μια νέα ενότητα του κοινωνικού και πολιτικού χώρου που άφησε κενό
το ΠΑΣΟΚ και κατά πλειοψηφία στράφηκε στις τελευταίες εκλογές προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μένει να φανούν οι όροι και οι προϋποθέσεις της στρατηγικής αυτής σύμπλευσης,
που δείχνει ότι ο πολιτικός χάρτης ήδη χαράζεται με νέες συντεταγμένες.
