Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Το κίνημα των τυφλών και η πάλη του λαού


Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με προβλήματα όρασης είναι συνέπεια της πολιτικής που επιβάλλεται από τα μνημόνια, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις για τον ασφυκτικό περιορισμό των κοινωνικών δαπανών. Είναι συνέπεια μιας πολιτικής που καταδυναστεύει τη χώρα, απορρέουν από την ίδια τη φύση του καπιταλισμού που θεωρεί μη παραγωγικό και βαρίδι τον άνθρωπο με αναπηρία και αντιμετωπίζει τις δαπάνες για κοινωνικές υπηρεσίες σαν διαφυγόντα κέρδη για τις τράπεζες και την επιχειρηματική δράση.



ΣΑΒΒΑΣ ΨΑΛΤΗΣ*



Είναι συνέπεια της εγκληματικής κρατικής αδιαφορίας και απραξίας. Είναι συνέπεια της κοινωνικής αδιαφορίας και άγνοιας για τα ιδιαίτερα προβλήματά μας. Στον τομέα της παιδείας, ποτέ στη χώρα μας δεν υπήρξαν ειδικά σχολεία τυφλών ούτε κρατικό τυπογραφείο Μπράιγ (που είναι η γραφή μας) και που δεν πρέπει να υποβαθμίζεται ποτέ μπροστά στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά να συνδέεται με αυτές. Τα ειδικά δημοτικά σχολεία τυφλών υπήρχαν μέσα στα φιλανθρωπικά ιδρύματα ιδιωτικού δικαίου. Σήμερα, μετά από μακροχρόνιους αγώνες τα σχολεία έγιναν επιτέλους δημόσια, χωρίς όμως να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στον τομέα της εκπαίδευσης. Αργά αλλά σταθερά, τα παιδιά τα εγκαταλείπουν και πηγαίνουν σε κοινά δημοτικά σχολεία (με ειδικούς δασκάλους που εκπαιδεύονται γι’ αυτό το σκοπό) προφανώς γιατί είναι ανεπαρκή, ενώ στα προβλήματα προστίθεται και η μεταφορά των μαθητών. Αυτό είναι το σκανδιναβικό μοντέλο που θέλουμε δυστυχώς να μιμηθούμε. Αυτό ταιριάζει «γάντι» στις ελληνικές αστικές κυβερνήσεις για τις μειώσεις δαπανών και τη συρρίκνωση της παιδείας για τα άτομα με προβλήματα όρασης.
Να γιατί είμαι αντικαπιταλιστής! Γιατί ο καπιταλισμός εμποδίζει την πρόσβασή μας στην εκπαίδευση, που είναι καθοριστικός παράγοντας για την αξιοπρεπή ζωή μας. Η εκπαίδευση μικρών παιδιών με προβλήματα όρασης με άλλα παιδιά στο ίδιο σχολείο, δημιουργεί προβλήματα στη συμπεριφορά και την ψυχολογία των τυφλών παιδιών από ενδεχόμενα πειράγματα και κοροϊδίες των βλεπόντων παιδιών, αφού δεν διδάσκεται από την παιδική ηλικία η κοινωνική αγωγή, η ανεκτικότητα στο διαφορετικό. Στη μέση εκπαίδευση πάλι, η εκπαίδευση των τυφλών παιδιών μαζί με βλέποντες είναι δύσκολη ιδιαίτερα σε μαθήματα θετικής κατεύθυνσης. Να γιατί το κράτος πρέπει να στηρίζει με διδακτικό και εξοπλιστικό υλικό τα ειδικά σχολεία τυφλών.
Το σύστημα γραφής Μπράιγ ήταν και πρέπει να είναι το «Άλφα και το Ωμέγα» της εκπαίδευσης των τυφλών και να συνδεθεί με τις νέες τεχνολογίες. Αντί το κράτος να δίνει φοροαπαλλαγές για εκπαιδευτικό υλικό, έκανε φοροαπαλλαγές στα αυτοκίνητα για τυφλούς για να τα οδηγεί ποιος; Οι συγγενείς τους; Λοιπόν το «πασοκοκράτος» φρόντιζε όχι για την εκπαίδευση, αλλά για την ...αναψυχή μας! Υποβοηθά έτσι την υπερπροστασία και την εξάρτησή μας από άλλους. Η ανεξαρτησία του ατόμου χωρίς όραση είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία της εκπαίδευσής του. Άρα φοροαπαλλαγές για όλα τα είδη νέας τεχνολογίας, που είναι χρήσιμα για την ανεξάρτητη διαβίωσή μας.
Η προσβασιμότητα στα άτομα χωρίς όραση στις μεγάλες ιδιαίτερα πόλεις, είναι πολύ δύσκολη με την απαράδεκτη κατάσταση που υπάρχει στους δρόμους: Πεζοδρόμια με παρκαρισμένα οχήματα μαζί με άλλα εμπόδια, έτσι που να αναγκάζεται κάποιος να περνά διακινδυνεύοντας ανάμεσα σε διερχόμενα αυτοκίνητα. Ενώ στα αστικά λεωφορεία πρέπει να υπάρχει ηχητική αναγγελία των στάσεων, όπως στη Θεσσαλονίκη.
Η εκπαίδευση τυφλών τηλεφωνητών δεν αρκεί πια αφού το επάγγελμα αυτό τείνει να εξαφανιστεί. Χρειάζεται διεύρυνση των επαγγελμάτων για τυφλούς όπως χειριστές και προγραμματιστές υπολογιστών, φυσιοθεραπευτές, δάσκαλοι, δικηγόροι και καθηγητές μέσης εκπαίδευσης κ.ά.
Τα προβλήματά μας είναι αντίστοιχα των επιπέδων μερικής ή ολικής έλλειψης της όρασης, επειδή οι αιτίες της τυφλότητας είναι ποικίλες και δεν έχουν δυστυχώς εξαφανιστεί. Αυτή όμως η κατάσταση δεν δικαιολογεί το φαινόμενο των τυφλών ...«μαϊμούδων» που έφτιαξαν οι αστικές κυβερνήσεις με τις πελατειακές τους σχέσεις. Γι’ αυτό έγιναν οι απογραφές των ΑΜΕΑ με σκοπό να μειώσουν και να περικόψουν εντελώς τα προνοιακά επιδόματα. Με τη νέα αξιολόγησή μας από την κρισάρα των πασοκικών ΚΕΠΑ (κέντρα επαναξιολόγησης ποσοστού αναπηρίας) έπεται συνέχεια.
Συμφωνώ και προσυπογράφω το κείμενο των αιτημάτων της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών που απέστειλε στα κόμματα (και ήδη δεσμεύτηκε σ’ αυτά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) προσθέτοντας πως πρέπει να γίνουμε πιο δυναμικοί για τη διεκδίκησή τους με τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων.
Η εκπαίδευση, η δουλειά και η αξιοπρεπής ζωή των ατόμων με αναπηρία δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα. Η απελευθέρωση της κοινωνίας από τα μνημόνια, το χρέος, το ευρώ και την ΕΕ, η πορεία προς μια άλλη κοινωνία , θα ανοίξει το δρόμο για τη δικαίωση των αγώνων του κινήματος των τυφλών.
Σε αυτόν τον άλλο δρόμο καλεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

* συνταξιούχος, υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Β’ Θεσσαλονίκης