Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Ανυπακοή στο κατά ...Παπαδήμον ευαγγέλιο!





Εάν τα δύο κόμματα που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση του κεφαλαίου και της τρόικας καταφέρουν –και τολμήσουν– να σχηματίσουν και την επόμενη, μετά τις εκλογές της Κυριακής, τότε έχουν έτοιμο το πρόγραμμα των πρώτων 50 ημερών. Το περιέγραψε, με κάθε λεπτομέρεια, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος λειτούργησε και αυτή τη φορά ως η φωνή της μνημονιακής συνείδησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. 




Σε ένα επτασέλιδο σημείωμα που έδωσε στη δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα, αλλά και με τα όσα είπε στην τελευταία συνεδρίαση του απερχόμενου υπουργικού συμβουλίου, την Τετάρτη, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης του ευρώ και της Φρανκφούρτης κατέστησε απολύτως ξεκάθαρες τις προτεραιότητες της οποιασδήποτε μνημονιακής και ευρωλάγνας κυβέρνησης: Νέες δραματικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, αυξήσεις σε φόρους και τιμολόγια ΔΕΚΟ, απολύσεις στο Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και πολλά παρόμοια. Η αλήθεια είναι ότι ο Παπαδήμος –ο οποίος διόλου δεν αποκλείεται να επιλεγεί και πάλι από το μαύρο μπλοκ εξουσίας για να ηγηθεί μιας νέας κυβέρνησης, εάν τα σπάσουν Βενιζέλος και Σαμαράς– προσέφερε υπηρεσίες με αυτή του την παρέμβαση. Διότι, εκτός από τα αντιδραστικά κόμματα, πλέον γνωρίζουν με σαφήνεια και οι εργαζόμενοι τις τους περιμένει μετά τις εκλογές. Καμία αυταπάτη δεν μπορεί πλέον να υφίσταται στην πορεία προς τις κάλπες και μπροστά από αυτές. Η ψήφος στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τους συνοδοιπόρους τους είναι επιλογή αυτοκτονίας. Η ψήφος στο ΛΑΟΣ, τον Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή δεν είναι (στην καλύτερη περίπτωση) παρά μια επικίνδυνη αυτό-εκτόνωση, που θα γίνει μπούμερανγκ σε όσους την επιλέξουν. Η στήριξη της ΔΗΜΑΡ οδηγεί στην ενίσχυση του αριστερού άλλοθι για το μαύρο μπλοκ εξουσίας. Η κάθε λογής τυχάρπαστη διαμαρτυρία ή ενίσχυση ευκαιριακών συμμαχιών ισοδυναμεί με μια ανώδυνη (για το σύστημα) τρύπα στο νερό.
Αντιθέτως, η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί μια συνειδητή επιλογή όχι μόνο για τις εκλογές, αλλά και για την επόμενη μέρα – κυρίως γι’ αυτήν. Για να τσακιστούν τα τείχη που μας φυλακίζουν κάτω από την ορμή των κυμάτων του αγώνα.