Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Ο «απών παρών» Κον Μπεντίτ δυο Μαΐων. Του ’68 και του 2012...


Τέτοιες ημέρες, τον Μάιο του 1968, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ ήταν «εξορισμένος» από τη Γαλλία. Αν και απών όμως, παρέμενε κεντρικό πρόσωπο της φοιτητικής εξέγερσης. Στις 22 του μήνα είχε μεταβεί στο εξωτερικό και η γαλλική κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία: Του αφαίρεσε την άδεια παραμονής στη χώρα, αξιοποιώντας τη ξένη, γερμανική, υπηκοότητά του. Η απαγόρευση εισόδου στη Γαλλία του «κόκκινου Ντάνι» πυροδότησε τον επόμενο γύρο της νεανικής έκρηξης, στο Παρίσι. 



Διονύσης Ελευθεράτος

Αγριεύει η κατάσταση


Σε φάση αποφασιστικών συγκρούσεων και πιθανότατα πρωτοφανούς σε ένταση πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής μετά τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο μπαίνει η χώρα, όπως όλα δείχνουν. Οι Γερμανοί εκβιάζουν ωμά την Ελλάδα μη δίνοντας πλέον καμιά δόση του δανείου που δεν πηγαίνει κατευθείαν στις τράπεζες της ΕΕ, προσπαθώντας έτσι να εκβιάσουν τους Έλληνες ψηφοφόρους να ψηφίσουν τους σύγχρονους γερμανοτσολιάδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Στην προσπάθειά της αυτή η Μέρκελ έχει συμμάχους αφενός το ΔΝΤ και τον Ολάντ, αλλά και τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες στο εσωτερικό.



του Γιώργου Δελαστίκ

Κυβέρνηση, κράτος, εξουσία



Η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου δεν συγκροτείται μόνο από το κοινοβούλιο και την κυβέρνηση. Το κράτος του ολοκληρωτικού καπιταλισμού είναι πανίσχυρο και ευρύτατο. Εκτός από τους μηχανισμούς του κράτους, αναπτύσσονται μη κρατικοί κρίκοι της πολιτικής εξουσίας.




του Δημήτρη Γρηγορόπουλου

Eurovision: η νεαντερτάλια στιγμή του τραγουδιού


Μέχρι στιγμής, κανένα κόμμα δεν έχει θέσει θέμα αποχώρησης από τη Γιουροβίζιον και καθιέρωσης της Δραχμοβίζιον.



Το 1851 χτίστηκε στο Λονδίνο το Κρίσταλ Πάλας, ένα πρωτοποριακό αρχιτεκτόνημα από χυτοσίδηρο και γυαλί, για να στεγάσει τη Μεγάλη Έκθεση όπου παρουσιάστηκαν τα πιο λαμπρά τεχνολογικά επιτεύγματα της Βιομηχανικής Επανάστασης. Στον 21ο αιώνα χτίστηκε στο Μπακού το Κρίσταλ Χολ για να παρουσιαστούν καμιά σαρανταριά τραγούδια που μάλλον δεν εκπροσωπούν τα πιο λαμπρά επιτεύγματα του ευρωπαϊκού μουσικού πολιτισμού.

της Μαριάννας Τζιαντζή

Διονύσης Τσακνής: Να δυναμώσει ο αντικαπιταλιστικός πόλος


Η εκλογική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ ως του αντι-ΕΕ και αντι-ευρώ πόλου είναι προϋπόθεση για να μην οδηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλδημοκρατία, εκτιμά ο τραγουδοποιός Διονύσης Τσακνής. «Αν επικρατήσει μια παλιομοδίτικη ΕΔΑίτικη άποψη» υποστηρίζει, «τότε θα έχουμε μια κυβέρνηση που στην καλύτερη περίπτωση θα διαχειριστεί την κρίση με αριστερή φρασεολογία».



Συνέντευξη στο Γιώργο Λαουτάρη

Επαφές ΑΝΤΑΡΣΥΑ με αριστερές οργανώσεις


Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνθηκε για πολιτική εκλογική συμπόρευση σε άλλες οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς και προχώρησε σε σειρά συναντήσεων, με ειλικρίνεια και στη βάση αρχών. Το ΚΚΕ (μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ επέμειναν στην ισοπεδωτική καταγγελία του «ρεφορμιστικού» προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την αυτόνομη κάθοδο. Από την πλευρά της ΟΚΔΕ, αν και αναγνωρίστηκε η συνάφεια των απόψεων σε κρίσιμα ζητήματα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, δεν υπήρξε θετική ανταπόκριση στην πρόταση. Αντίθετα, θετικές δυνατότητες αναδείχτηκαν με την Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη καθώς διαπιστώθηκε ότι υπάρχει πολιτική βάση για την κοινή εκλογική παρέμβαση, που θα αποτυπωθεί σε «κοινή δήλωση» που θα δοθεί στη δημοσιότητα.




Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ




Είναι γνωστό ότι δεν αρκεί για κάποιον ή κάποια να πιστεύει ότι είναι όμορφος όπως ο Τζορτζ Κλούνεϊ ή όμορφη όπως η Μόνικα Μπελούτσι. Το θέμα είναι αν πράγματι είναι τέτοιος ή τέτοια. Το ίδιο ισχύει, κατ’ αναλογία, για τις πραγματικές επιδιώξεις και δυνατότητες κάθε αριστερής δύναμης. Δεν αρκεί, επομένως, να πιστεύει κάποιος ή ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί πράγματι να «ανακουφίσει» το λαό και πολύ περισσότερο να αναχαιτίσει την επίθεση του κεφαλαίου και να καταργήσει τα μνημόνια της ΕΕ και του ΔΝΤ.



του Κώστα Μάρκου

«’Όχι στο μνημόνιο-Ναι στην ευρωζώνη»; Σύντομο ανέκδοτο!



Το μνημόνιο αποτελεί οικονομικό κοινωνικό πρόγραμμα που επιβάλλουν οι δανειστές, ως προϋπόθεση για  να συνεχίσει να δουλεύει η χρεομηχανή που περιγράφει η Δανειακή Σύμβαση. Το μνημόνιο είναι ο ουσιώδης πυλώνας της Δανειακής Σύμβασης. Και τα δύο μαζί διασφαλίζουν την πληρωμή των δανειστών και την θυσία των μισθών και κοινωνικών αναγκών στο αδιέξοδο σχέδιο σωτηρίας της ευρωζώνης.



του Παναγιώτη Μαυροειδή

Αναγκαία και δυνατή η έξοδος από ευρώ - ΕΕ



Η κινδυνολογία περί καταστροφής αν φύγουμε από ευρώ και ΕΕ είναι γνωστή. Οι πρώτοι που ωρύονται είναι οι ίδιοι οι «εταίροι» μας στην ΕΕ. Αυτοί που μας έχουν «πελάτες» τόσα χρόνια. Έπονται αυτοί που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Είναι το μεγάλο «υπερ-κόμμα» του ευρώ. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ πριν από όλους. Αυτοί που επέβαλαν τα μνημόνια.




Νίκος Προγούλης
Γιάννης Ραχιώτης

Μύθοι και πραγματικότητα για τα ευρωομόλογα


Δώστε μας επιτέλους τα ευρωομόλογα για να σωθούμε! Αν πιστέψει κανείς τις αναλύσεις και τα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ –ειδικά των ελληνικών– τότε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής, η Μέρκελ δεν είχε παρά να πει το μεγάλο «ναι» για να μετατραπεί από δήμιος σε σωτήρας της ευρωζώνης και των λαών που στενάζουν από τη λιτότητα. Η Ελλάδα δεν θα ασχολούνταν πλέον με τα μνημόνια, τις απολύσεις, τις περικοπές μισθών και τα χάλια των σχολείων και νοσοκομείων, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι θα ξεχνούσαν το χρέος τους, ενώ ο Ολάντ θα γινόταν, αίφνης, ο καλύτερος φίλος των Γερμανών!



του Γιώργου Παυλόπουλου

Ριζοσπάστης: Διαστρέβλωση… με υψηλά κίνητρα



Πολιτική είδηση δεν είναι ο χαρακτηρισμός, σε εκτενές δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως «δέκατης τρίτης συνιστώσας τουΣΥΡΙΖΑ». Αυτό αποτελεί πλέον ρουτίνα που φέρνει ποικίλες σκέψεις. Νέο δεν είναι ούτε ο χαρακτηρισμός ως ...κυβερνητικών λιγούρηδων πέντε επιλεγμένων αγωνιστών του κομμουνιστικού κινήματος. Εδώ μόλις προχτές χαρακτήριζε τον Ευτύχη Μπιτσάκη, φυλακισμένο, θανατοποινίτη, μάχιμο μαρξιστή διανοούμενο και υλιστή φιλόσοφο, ως «ναυάγιο της ταξικής πάλης». Και την επομένη του δημοσιεύματος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιτέθηκε στον Γ. Ρούση, κατηγορώντας τον για «κροκοδείλια δάκρυα». Ως γνωστόν, ο καθένας βγάζει από μέσα του τις αξίες που κρύβει και με αυτές μετρά το μπόι της ζωής και της δικιάς του και των άλλων. Εξάλλου, ο όρος σεκταρισμός περιγράφει τη στενότητα πνεύματος και την έλλειψη ανεκτικότητας όσον αφορά τη στάση και συμπεριφορά ατόμων.



του Κωστή Νάγια

Πιο αναγκαία τώρα η ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ!



Oι εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι πολύ πιο κρίσιμες από τις προηγούμενες της 6 Μαϊου Γίνονται πάνω στα κοινωνικά «ερείπια» που άφησαν τα δύο μνημόνια και οι άθλιοι διαχειριστές τους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), με 1,5 εκατομμύριο άνεργους, 500.000 απλήρωτους εργαζόμενους και 600.000 συνανθρώπους μας με απλήρωτη τη ΔΕΗ και τα χαράτσια!



του Δημήρη Δεσύλλα

Το τελευταίο ρεφρέν


Την Πέμπτη το πρωί, στο Μεταξουργείο, μια 90χρονη γυναίκα και ο 50χρονος άνεργος γιος της, ο Αντώνης, ανέβηκαν στην ταράτσα της πολυκατοικίας τους κι έπεσαν στο κενό. Η σύνταξη του ΟΓΑ της μάνας (340 ευρώ) δεν έφτανε για να ζήσουν, ενώ στο πρόβλημα της πείνας ήρθαν να προστεθούν και βαριά προβλήματα υγείας.


της Μαριάννας Τζιαντζή 

Πίσω από την πραγματικότητα υπάρχει και το πραγματικό



Η γενναιοδωρία έπρεπε να είναι κρίσιμο, θεμελιακό, συστατικό της ηθικής και πολιτικής φυσιογνωμίας των κομμουνιστών. Ικανή να αναρτάται σε αψεγάδιαστες σημαίες, ή σε καταπατημένες αριστερές συνειδήσεις. Να μπορεί να κατανέμει ίσα τα αντίδωρά της. Να υπονομεύει ακλόνητες βεβαιότητες του κόσμου χωρίς να υπονομεύει τους ανθρώπους που δηλώνουν βέβαιοι.



του Θανάση Σκαμνάκη

Ευρωλαγνεία και στρουθοκαμηλισμός



Είναι χρόνια τώρα που παρακολουθούμε ένα μέρος της κοινοβουλευτικής Αριστεράς να διολισθαίνει ιδεολογικά προς τα δεξιά σε θέματα που αφορούν τη σχέση της χώρας με την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και μαζί με αυτή τη διολίσθηση να γίνονται όλο και πιο συντηρητικά τα πολιτικά της προτάγματα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΟΥΜΠΟΣ*

Ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ανατροπή


Οι δίσεκτοι καιροί που διανύουμε στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, απαιτούν διαυγή στρατηγική στόχευση, μελετημένες τακτικές επιλογές, αλλά και σαφείς τοποθετήσεις και πρακτικές.

Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, έξοδος από την ευρωζώνη, στάση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, έλεγχος της κίνησης κεφαλαίων και αγώνας για την έξοδο από τον εργασιακό και μισθολογικό μεσαίωνα με την ακύρωση των μνημονίων και την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, συγκροτούν κόμβους ενός συνεκτικού μεταβατικού προγράμματος, ενός οικονομικού και πολιτικού σχεδίου άμεσης και συνειδητής δράσης των δυνάμεων της εργασίας εναντίον της διεθνούς και εγχώριας αστικής τάξης.
  
Αλέξανδρος Χρύσης-Γιώργος Μανιάτης*

Θα σε ξανάβρω στις ...πλατείες


Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τις 25 Μαΐου του 2011 και την πρώτη αυθόρμητη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, αυλαία για το πανελλαδικό φαινόμενο των πλατειών, που επιτάχυνε με δυναμικό τρόπο τις πολιτικές εξελίξεις. Μετά τις μεγάλες απεργιακές κορυφώσεις, έβγαινε μαζικά ο λαός στο δρόμο, για να βαθύνει το ρήγμα που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου και την καταδίκη του επίσημου πολιτικού σκηνικού που αποτυπώθηκε στις 6 Μαΐου. Ήταν πολλά αυτά που γέννησαν αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο πολιτικής και αγωνιστικής έκφρασης, που έφτασε στο αποκορύφωμά του με τις δύο μεγάλες μάχες ενάντια στο Μεσοπρόθεσμο και την κυβερνητική - κρατική καταστολή στις 15 και στις 28-29 Ιουνίου.




Στη μάχη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να νικήσει ο λαός


Ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά, δυνατό ετοιμοπόλεμο μαζικό κίνημα


Τρομερά ανήσυχα τα αστικά επιτελεία, εσωτερικού και εξωτερικού, μετά το μαύρισμα των μνημονικών κομμάτων στις 6 ΜαÀου, εξαπολύουν ένα τερατώδες αντιδραστικό σχέδιο για την ανακοπή και την ήττα της λαϊκής δυναμικής. Μία πλευρά του αστικού σχεδίου, ειδικά ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, είναι η ανασυγκρότηση του συστημικού πολιτικού μπλοκ, με κύριο πυλώνα τη ΝΔ κι ευρύτερα τη Δεξιά, η οποία πλέον πετά τον όποιο «αντιμνημονιακό» της μανδύα και συσπειρώνεται με την ισχυρή παρουσία ακραίων αντιλαϊκών νεοφιλελεύθερων, ακροδεξιών και φασιστικών δυνάμεων και με ένα πολιτικό λόγο εξαιρετικά αντιδραστικό. Συγκολλητική ουσία, όχι μόνο για τις δυνάμεις της Δεξιάς αλλά συνολικά για το αστικό πολιτικό σύστημα, αποτελεί η απαρασάλευτη υποταγή στον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό», δηλαδή στο ευρώ και την ΕΕ. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή, όχι συγκυριακή, που συνδέεται με τη σφοδρότητα της κοινωνικής σύγκρουσης που αναμένει το κεφάλαιο. Απαιτεί στον αντίποδά της μια ανάλογης ποιότητας Αριστερά και ένα αντίπαλο δέος από το μαζικό κίνημα.



του Γιάννη Ελαφρού

Τέλος το ευρώ μέσω Ελλάδας;



Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε, μαζί με όλο το πολιτικό σκυλολόι της γερμανικής Δεξιάς, έπεισαν ήδη τον γερμανικό λαό: Το 60% των ερωτηθέντων Γερμανών τάχθηκαν υπέρ της εκδίωξης της Ελλάδας από το ευρώ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δημοσκόπησης για λογαριασμό του μεγαλύτερου τηλεοπτικού δικτύου της χώρας αυτής, του ZDF. Μόνο το 31% τάσσεται υπέρ της παραμονής της Αθήνας στην ευρωζώνη.

Στις 17 Ιουνίου ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ






Με συνδυασμούς σε όλη την Ελλάδα, με μαχητικότητα και αισιοδοξία, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατεβαίνει στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, για να αποκρουστεί η ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία της «συμμορίας» κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ, για να προχωρήσει ο λαός μπροστά και ανατρεπτικά, για να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική Αριστερά και το μαζικό λαϊκό και εργατικό κίνημα. Νέες δυνατότητες αποκαλύπτονται στα πρώτα βήματα της εκλογικής καμπάνιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς ευρύτεροι αγωνιστές της Αριστεράς συσπειρώνονται στον αγώνα, με βάση το ανοικτό κάλεσμα του μετώπου για συμπόρευση των μαχόμενων δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ και αντισυστημικής Αριστεράς. 

Μπορεί να εφαρμοστεί ένα αριστερό κυβερνητικό πρόγραμμα μέσα στην ΕΕ;


  
Η Ελλάδα είναι ενταγμένη εδώ και τριάντα χρόνια στο θεσμικό οικοδόμημα της ΕΟΚ (1981) και μετέπειτα ΕΕ, είκοσι χρόνια στην ενιαία αγορά (1992) και δέκα χρόνια στον ενιαίο νόμισμα (2001).  Για κανένα από αυτά τα στάδια ‘ευρωπαϊκής ενσωματώσης’ δεν έγινε, όχι απλά δημοψήφισμα, αλλά ούτε καν ένας αξιοπρεπής δημόσιος διάλογος σχετικά με τις πολύ πρακτικές συνέπειες τους. 




Γιώργος Βασσάλος – ερευνητής στο Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (CEO)