Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναγόρευσε σε υπ’ αριθμό ένα απειλή για την υπερδύναμη όχι το Ιράν, τη Βόρειο Κορέα ή την Aλ Κάιντα, αλλά την ύφεση και το χρέος. «Η οικονομική ισχύς είναι ο θεμέλιος λίθος της ηγεμονίας μας», αναφέρεται στο 52σέλιδο δόγμα.
Όσον αφορά τη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ και τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», τη δικαιολογία δηλαδή που προβλήθηκε ολόκληρη την προηγούμενη δεκαετία για τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, ο Ομπάμα δεν κάνει καμία προσπάθεια να το παίξει καλός. Ναι μεν παραδέχεται ότι «τα βάρη του νέου αιώνα δεν μπορεί να πέσουν μόνο στις πλάτες των ΗΠΑ», όμως επ’ ουδενί δεν διαφαίνεται πρόθεση εκχώρησης της πρωτοκαθεδρίας της χώρας ή υποβάθμισης της στρατιωτικής της μηχανής.
Ωστόσο, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά στις «προσπάθειες να συνενωθεί η εσωτερική ασφάλεια με την εθνική ασφάλεια» – με απλά λόγια, δηλαδή, να εξισωθεί ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύουν οι εξωτερικοί εχθροί με εκείνους που προέρχονται από τους εσωτερικούς. Η ανησυχία για πρόκληση, εξαιτίας της κρίσης, ευρύτατων κοινωνικών αναταραχών –οι οποίες, για ευνόητους λόγους, βαφτίζονται συλλήβδην «τρομοκρατία»– είναι αυτή που κρύβεται πίσω από τη συγκεκριμένη πρόβλεψη. Όπως, άλλωστε, και πίσω από την έκκληση που απηύθυνε την Πέμπτη ο ΓΓ του ΝΑΤΟ για μη περικοπή των στρατιωτικών δαπανών – καθώς, όπως είπε, η οικονομική ανάπτυξη εξαρτάται από την ασφάλεια. Στις κρίσιμες στιγμές, το αστικό κράτος δεν έχει απολέσει τη δυνατότητα να διακρίνει τους πραγματικούς εχθρούς τουŸ
