του Γιώργου Λαουτάρη
Κόμμα δεν εξήγγειλε, όπως αρκετοί προέβλεπαν. Όμως, ο Αλέκος Αλαβάνος με την αρχηγική εμφάνισή του την Πέμπτη, εδραίωσε έναν ακόμη πόλο εντός του ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως, εκτός του Συνασπισμού. Η συγκέντρωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, παρότι δεν ήταν όσο μαζική αναμενόταν, ήταν μεγαλύτερη από αυτή του Αλ. Τσίπρα και αποτέλεσε αναμφίβολα σημαντική στιγμή. Ο Αλέκος Αλαβάνος μίλησε για ένα νέο πολιτικό υποκείμενο και απευθυνόμενος τόσο στην Αριστερά όσο και στις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, κάλεσε σε συγκρότηση μετώπου «για να βγούμε από την καταιγίδα», όπως χαρακτηριστικά είπε. Φαίνεται ότι το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής συγκροτείται πλέον μόνιμα ως τέταρτος πόλος στο ΣΥΡΙΖΑ και στο Συνασπισμό, μετά την ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου υπό τον Αλέξη Τσίπρα, την Ανανεωτική Πτέρυγα και την «πλατφόρμα Λαφαζάνη».
Λίγες σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και περισσότερες των συνιστωσών που συναπαρτίζουν το «Μέτωπο», της ΔΕΑ και της ΚΟΕ, έδωσαν το χρώμα στο γήπεδο του Σπόρτινγκ. Τα πανό περιμετρικά του γηπέδου έγραφαν «να φύγει η κυβέρνηση – εθνικοποίηση τραπεζών», ενώ υπήρχε και ένα πανό στα Αγγλικά που χαρακτήριζε τον Ντομινίκ Στρος Καν ανεπιθύμητο πρόσωπο. Το κλίμα έντασης που είχε καλλιεργηθεί τις προηγούμενες ημέρες μεταξύ των διοργανωτών της συγκέντρωσης και του Συνασπισμού, δεν εκτονώθηκε. Ως αποτέλεσμα, ο Συνασπισμός απείχε από το Σπόρτινγκ, πλην των εξαιρέσεων της Αυγής Θεοδόση και του Βαγγέλη Πιλάλη. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε καλή κατάσταση. Η ψυχή του όμως είναι ζωντανή. Είναι η δική σας ψυχή. Ας του δώσουμε πάλι πνοή με τη δημοκρατική συγκρότηση, με το μετωπικό σχέδιο, με τις ιδέες», είπε από το βήμα ο Αλέκος Αλαβάνος, στη μόνη αναφορά που έκανε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά τη μαχητική ρητορική και τις πολλαπλές αναφορές στην Αριστερά και το κίνημα της νεολαίας, η ομιλία του Αλέκου Αλαβάνου καταστάλαξε το «Μέτωπο» που εκπροσωπεί, με μισή «ανατροπή» για την ΕΕ: «Ασφαλώς η επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα. Ευκταία είναι η στήριξη του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος με πολιτικές ισόρροπης ανάπτυξης και αύξησης του κοινοτικού προϋπολογισμού», υπογράμμισε στην ομιλία του, προσεγγίζοντας περισσότερο τη γραμμή Τσίπρα. Νωρίτερα πάντως από το ίδιο μικρόφωνο, εκπροσωπώντας τη ΔΕΑ, η Μαρία Μπόλαρη έθεσε διαφορετικές διαχωριστικές γραμμές. Μίλησε για το «τέλος των αυταπατών ότι η Ευρώπη είναι εναλλακτική λύση», σημείωσε ότι η «ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, παίρνει μόνο ανατροπή» και τόνισε ότι η κρίση «φέρνει το τέλος του αριστερού ευρωπαϊσμού», χωρίς να θέτει θέμα εξόδου.
Στο κάλεσμά του για τη συγκρότηση του νέου υποκειμένου, ο Αλέκος Αλαβάνος συμπεριέλαβε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, τον «αντιεξουσιαστικό χώρο που κατήγγειλε αδυσώπητα τη δολοφονική βία στη Μαρφίν» και τον κοινωνικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Παρέλειψε κάθε αναφορά στο ΚΚΕ. «Η Αριστερά δεν μπορεί μόνη της», είπε με έμφαση, απευθυνόμενος προς τις διαφοροποιήσεις στο ΠΑΣΟΚ.
Με ποιο τρόπο όμως θα ευοδωθεί η θεμιτή προσδοκία πολλών αριστερών να αποσπαστούν μαζικά δυνάμεις από τη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ; Κατά τον Αλέκο Αλαβάνο, πρέπει να σχηματιστεί μια «νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία», η οποία «θα στηρίξει μια μετωπική πολιτική λύση επιβίωσης της χώρας». Στο πλαίσιο αυτής της πρότασης έριξε ιδιαίτερο βάρος της ομιλίας του στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές και ειδικά στην περιφέρεια της Αττικής. «Είναι η ευκαιρία για ένα πανελλαδικό δημοψήφισμα ενάντια στα μέτρα», τόνισε χρωματίζοντας την κάλπη του Νοεμβρίου με χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής αναμέτρησης. Από το κείμενό του πάντως έλειψε κάθε αναφορά στο μαζικό εργατικό κίνημα ως φορέα ανατροπής, αλλά και στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ως δυνάμεις καθήλωσης. Έτσι, το «υποκείμενο» του Αλέκου Αλαβάνου, σκιαγραφείται περισσότερο ως κάλεσμα γύρω από ένα τραπέζι προσωπικοτήτων που θα εμπνεύσουν τις μάζες και όχι το αντίστροφο, ένα κάλεσμα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα επιφέρει αλλαγές και στο πολιτικό σκηνικό.
Τίτλος της εκδήλωσης και ακροτελεύτια φράση της ομιλίας του Αλέκου Αλαβάνου ήταν «αγώνας μέχρι τέλους». Δυστυχώς, δεν διευκρινίστηκε, ούτε άνοιξε και συζήτηση ποιο θα είναι «το τέλος», ο σκοπός του μετώπου και του αγώνα, παράλειψη σημαντική για ένα νέο πολιτικό σχηματισμό, που ίσως αντανακλά και τις εσωτερικές του αντιθέσεις.
Κόμμα δεν εξήγγειλε, όπως αρκετοί προέβλεπαν. Όμως, ο Αλέκος Αλαβάνος με την αρχηγική εμφάνισή του την Πέμπτη, εδραίωσε έναν ακόμη πόλο εντός του ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως, εκτός του Συνασπισμού. Η συγκέντρωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, παρότι δεν ήταν όσο μαζική αναμενόταν, ήταν μεγαλύτερη από αυτή του Αλ. Τσίπρα και αποτέλεσε αναμφίβολα σημαντική στιγμή. Ο Αλέκος Αλαβάνος μίλησε για ένα νέο πολιτικό υποκείμενο και απευθυνόμενος τόσο στην Αριστερά όσο και στις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, κάλεσε σε συγκρότηση μετώπου «για να βγούμε από την καταιγίδα», όπως χαρακτηριστικά είπε. Φαίνεται ότι το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής συγκροτείται πλέον μόνιμα ως τέταρτος πόλος στο ΣΥΡΙΖΑ και στο Συνασπισμό, μετά την ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου υπό τον Αλέξη Τσίπρα, την Ανανεωτική Πτέρυγα και την «πλατφόρμα Λαφαζάνη».
Λίγες σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και περισσότερες των συνιστωσών που συναπαρτίζουν το «Μέτωπο», της ΔΕΑ και της ΚΟΕ, έδωσαν το χρώμα στο γήπεδο του Σπόρτινγκ. Τα πανό περιμετρικά του γηπέδου έγραφαν «να φύγει η κυβέρνηση – εθνικοποίηση τραπεζών», ενώ υπήρχε και ένα πανό στα Αγγλικά που χαρακτήριζε τον Ντομινίκ Στρος Καν ανεπιθύμητο πρόσωπο. Το κλίμα έντασης που είχε καλλιεργηθεί τις προηγούμενες ημέρες μεταξύ των διοργανωτών της συγκέντρωσης και του Συνασπισμού, δεν εκτονώθηκε. Ως αποτέλεσμα, ο Συνασπισμός απείχε από το Σπόρτινγκ, πλην των εξαιρέσεων της Αυγής Θεοδόση και του Βαγγέλη Πιλάλη. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε καλή κατάσταση. Η ψυχή του όμως είναι ζωντανή. Είναι η δική σας ψυχή. Ας του δώσουμε πάλι πνοή με τη δημοκρατική συγκρότηση, με το μετωπικό σχέδιο, με τις ιδέες», είπε από το βήμα ο Αλέκος Αλαβάνος, στη μόνη αναφορά που έκανε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά τη μαχητική ρητορική και τις πολλαπλές αναφορές στην Αριστερά και το κίνημα της νεολαίας, η ομιλία του Αλέκου Αλαβάνου καταστάλαξε το «Μέτωπο» που εκπροσωπεί, με μισή «ανατροπή» για την ΕΕ: «Ασφαλώς η επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα. Ευκταία είναι η στήριξη του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος με πολιτικές ισόρροπης ανάπτυξης και αύξησης του κοινοτικού προϋπολογισμού», υπογράμμισε στην ομιλία του, προσεγγίζοντας περισσότερο τη γραμμή Τσίπρα. Νωρίτερα πάντως από το ίδιο μικρόφωνο, εκπροσωπώντας τη ΔΕΑ, η Μαρία Μπόλαρη έθεσε διαφορετικές διαχωριστικές γραμμές. Μίλησε για το «τέλος των αυταπατών ότι η Ευρώπη είναι εναλλακτική λύση», σημείωσε ότι η «ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, παίρνει μόνο ανατροπή» και τόνισε ότι η κρίση «φέρνει το τέλος του αριστερού ευρωπαϊσμού», χωρίς να θέτει θέμα εξόδου.
Στο κάλεσμά του για τη συγκρότηση του νέου υποκειμένου, ο Αλέκος Αλαβάνος συμπεριέλαβε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, τον «αντιεξουσιαστικό χώρο που κατήγγειλε αδυσώπητα τη δολοφονική βία στη Μαρφίν» και τον κοινωνικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Παρέλειψε κάθε αναφορά στο ΚΚΕ. «Η Αριστερά δεν μπορεί μόνη της», είπε με έμφαση, απευθυνόμενος προς τις διαφοροποιήσεις στο ΠΑΣΟΚ.
Με ποιο τρόπο όμως θα ευοδωθεί η θεμιτή προσδοκία πολλών αριστερών να αποσπαστούν μαζικά δυνάμεις από τη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ; Κατά τον Αλέκο Αλαβάνο, πρέπει να σχηματιστεί μια «νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία», η οποία «θα στηρίξει μια μετωπική πολιτική λύση επιβίωσης της χώρας». Στο πλαίσιο αυτής της πρότασης έριξε ιδιαίτερο βάρος της ομιλίας του στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές και ειδικά στην περιφέρεια της Αττικής. «Είναι η ευκαιρία για ένα πανελλαδικό δημοψήφισμα ενάντια στα μέτρα», τόνισε χρωματίζοντας την κάλπη του Νοεμβρίου με χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής αναμέτρησης. Από το κείμενό του πάντως έλειψε κάθε αναφορά στο μαζικό εργατικό κίνημα ως φορέα ανατροπής, αλλά και στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ως δυνάμεις καθήλωσης. Έτσι, το «υποκείμενο» του Αλέκου Αλαβάνου, σκιαγραφείται περισσότερο ως κάλεσμα γύρω από ένα τραπέζι προσωπικοτήτων που θα εμπνεύσουν τις μάζες και όχι το αντίστροφο, ένα κάλεσμα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα επιφέρει αλλαγές και στο πολιτικό σκηνικό.
Τίτλος της εκδήλωσης και ακροτελεύτια φράση της ομιλίας του Αλέκου Αλαβάνου ήταν «αγώνας μέχρι τέλους». Δυστυχώς, δεν διευκρινίστηκε, ούτε άνοιξε και συζήτηση ποιο θα είναι «το τέλος», ο σκοπός του μετώπου και του αγώνα, παράλειψη σημαντική για ένα νέο πολιτικό σχηματισμό, που ίσως αντανακλά και τις εσωτερικές του αντιθέσεις.
