Τύπος κι εξουσία: μια φωνή, μια καρδιά

Σύμφωνα με ένα ανέκδοτο, στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, μια ομάδα σοβιετικών δημοσιογράφων προσκλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την τελευταία ημέρα της επίσημης επίσκεψής τους, ρωτήθηκαν για τις εντυπώσεις τους. «Πρέπει να παραδεχτώ», είπε ο επικεφαλής της ομάδας, «ότι αφού διαβάσαμε όλες τις εφημερίδες σας και είδαμε πολλές εκπομπές στην τηλεόρασή σας, εκπλαγήκαμε επειδή διαπιστώσαμε ότι οι απόψεις για όλα τα μεγάλα ζητήματα είναι παντού, λίγο έως πολύ, οι ίδιες. Στη χώρα μας, για να πετύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα, φυλακίζουμε τους δημοσιογράφους, τους βγάζουμε τα νύχια κ.λπ., όμως εσείς δεν αναγκάζεστε να καταφύγετε σε ακραία μέτρα. Ποιο είναι το μυστικό σας; Πώς τα καταφέρνετε;»

της Μαριάννας Τζιαντζή



Το ανέκδοτο αυτό το είχε αφηγηθεί ένας από τους πιο διάσημους αριστερούς δημοσιογράφους της Βρετανίας, ο Τζον Πίλτζερ, στη διάρκεια μιας ομιλίας του στο πανεπιστήμιο Κολούμπια το 1996. Aν η αντιπροσωπεία αυτή ταξίδευε στο χρόνο και επισκεπτόταν την Ελλάδα του 2010 και διάβαζε τις εφημερίδες μας και έβλεπε τα κανάλια μας, είναι πολύ πιθανό ότι θα είχε τις ίδιες απορίες, αφού πολύ συχνά τα κύρια και τα πολιτικά άρθρα μεγάλων εφημερίδων μοιάζουν με ανακοινώσεις κυβερνητικών (ή και επιχειρηματικών) εκπροσώπων. Για παράδειγμα, ο καπνός που ξεσηκώθηκε από την περιβόητη «ομολογία Μαντέλη» σκέπασε τη νέα είδηση για τα υποχρεωτικά (ή μάλλον καταναγκαστικά) 40 χρόνια εργασίας πριν από τη σύνταξη και για την εφαρμογή του νέου ασφαλιστικού από το 2015 και όχι από το 2018, όπως υποτίθεται ότι επιδιώκει ο κ. Λοβέρδος. Ένας παρόμοιος καπνός σκεπάζει τις ειδήσεις για τις εκατοντάδες απολύσεις που πλέον συνοδεύονται από τη μισή αποζημίωση.
Κυβερνητικό αριστείο ή και αριστείο ΔΝΤ θα έπρεπε να χορηγηθεί σε αρκετούς δημοσιογράφους του γραπτού Τύπου και της τηλεόρασης για τις άοκνες προσπάθειες που έχουν καταβάλει ώστε να πείσουν τον ελληνικό λαό για την «αναγκαιότητα» των σκληρών μέτρων. Ακόμα και οι λέξεις, οι εκφράσεις που χρησιμοποιούν θυμίζουν κυβερνητικές ανακοινώσεις, ενώ σε πολλές περιπτώσεις απαλλάσσουν την κυβέρνηση ή τον ΣΕΒ από τον κόπο να καταδικάσει κάθε μορφή λαϊκής αντίστασης στα μέτρα της τρόικας, αφού το κάνουν οι ίδιοι για λογαριασμό της εξουσίας.