Θα μπορούσε να είναι κουίζ: Kάμποσοι δημοσιογράφοι ήξεραν ότι θα «γίνει» δυο ώρες προτού «γίνει» και επτά χρόνια αφ’ ότου «έγινε» οι δικαστές έκριναν ότι δεν έγινε. Τι είναι; Μα ασφαλώς το σκηνοθετημένο «τροχαίο» της 12ης Αυγούστου 2004, με το οποίο ο Κώστας Κεντέρης και η Κατερίνα Θάνου πάσχισαν να δικαιολογήσουν την «εξαφάνισή» τους από το ολυμπιακό χωριό και την απροθυμία τους να υποβληθούν σε έλεγχο αντι- ντόπινγκ.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ
Τρίτη, 10 Μαΐου, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας ανακοίνωσε την απόφασή του: ένοχοι χωρίς ελαφρυντικά οι δυο αθλητές και ο προπονητής τους Χρ. Τζέκος. Ένοχοι με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου οι δυο «μάρτυρες» του κατά φαντασίαν τροχαίου. Ένοχοι οι γιατροί που «περιέθαλψαν» τους κατά φαντασία τραυματίες, με το ελαφρυντικό των μη ταπεινών κινήτρων. Είναι σαν να αναγνωρίζεται κι επισήμως κάτι τόσο βέβαιο, όσο η κίνηση της γης ή ο θάνατος του Έλβις: Όλοι το ήξεραν – με εξαίρεση ελάχιστες στρουθοκαμήλους. Αρκούσε λ.χ. για να «ξυπνήσει» και τον πλέον αφελή εκείνη η έκθεση του ιατροδικαστή Φ. Κουτσάφτη που επιβεβαίωσε πως οι «κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις» ήταν τμήμα της θεατρικής παράστασης, στο ΚΑΤ. «Οι μιζαδόροι κυκλοφορούν ελεύθεροι και οι Ολυμπιονίκες δεν πρέπει να έχουν ελαφρυντικά», δήλωσε έπειτα από την ανακοίνωση της απόφασης ο συνήγορος του Κεντέρη, Μιχ. Δημητρακόπουλος. Μάλιστα... Θα πρέπει τώρα να διαλέξουμε ανάμεσα στην αμιγώς οικονομική απάτη και στη βιομηχανία απάτης που κατασκευάζει «υπεράνθρωπους»!
Περισσότερο πειστικός θα ήταν ο Μ. Δημητρακόπουλος αν παρατηρούσε ότι οι πολιτικές και αθλητικές ελίτ λάμβαναν κατ’ εξακολούθηση από αυτήν τη βιομηχανία «μίζες» σε... είδος, δηλαδή σε εντυπώσεις που απέρρεαν από ιδεολογικούς μύθους. Όχι ότι περιμέναμε να ακούσουμε από το στόμα του συνηγόρου κάτι τόσο τολμηρό, απλώς, λέμε... Λέμε και θυμόμαστε: τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη να καμαρώνει (Σεπτέμβριος 2003) επειδή η «ισχυρή Ελλάδα» είχε άφθονες αθλητικές διακρίσεις. Τον υφυπουργό Αθλητισμού Γ. Λιάνη να ωρύεται εναντίον του Σπίγκελ (Αύγουστος 2003) και του Ομπσέρβερ (Φεβρουάριος 2004) που δημοσίευαν –δήθεν συκοφαντικά– ρεπορτάζ «για Έλληνες προπονητές και μεγάλους αθλητές μας». Κι όλα αυτά μολονότι ... το πράγμα βοούσε –και βρομούσε– πολύ νωρίτερα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το 1997 η διεθνής ομοσπονδία τιμώρησε με διετή αποκλεισμό τον Χρ. Τζέκο, επειδή στο Ντόρτμουντ διαπληκτίστηκε με έναν γιατρό για να αποτρέψει έλεγχο σε τρεις αθλητές του (μέθοδος «λακίζειν διά του προπηλακίζειν»). Το 2001 άνθρωποι της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ (π.χ. ο Λάκης, ο κόουτς Παθιακάκης), με την οποία είχε συνεργαστεί ο προπονητής των σπρίντερ, είπαν καθαρά ότι χορηγούσε απαγορευμένες ουσίες.
Αλλά η «μαμά Ελλάδα» απολάμβανε τα μετάλλια, όπως έκανε και με την άρση βαρών. Άλλες «μνημιώδεις» καταστάσεις εκεί, αλλά «αδυναμίες» της πολιτικής εξουσίας –κυρίως επί των ημερών Φούρα στο υπουργείο– να «καταλάβουν» τι έκανε «νιάου- νιάου στα κεραμίδια». Τι άλλο είπε ο Μ. Δημητρακόπουλος; «Η απόφαση είναι μια νομική μουντζούρα που είμαι βέβαιος ότι το Εφετείο θα τη σβήσει». Α, αυτή η ατάκα θα μπορούσε να γίνει πηγή έμπνευσης για κάποιο ...χιπ-χοπ των «αδικημένων» αθλητών και του προπονητή τους. Κάτι σαν κι αυτό: «Σαν βάσανο κυλήσανε επτά χρόνια φαγούρα / για να’ ρθει κατακέφαλα αυτή εδώ η μουντζούρα / ήταν, σας λέω, καθαρά των αθλητών τα ούρα / μα έπεσε η μηχανή και ζούνε στη σκοτούρα». Γιο...
