Μία ανάσα από τις 800 χιλιάδες βρίσκονται πλέον οι καταγεγραμμένοι άνεργοι στη χώρα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Το ποσοστό της επίσημης ανεργίας βρίσκεται πλέον στο 15,9%, στους δε νέους αγγίζει και ξεπερνά το 40%. Παράλληλα με τη ραγδαία ύφεση οι πόρτες κλείνουν η μια μετά την άλλη και φυσικά δεν ξανανοίγουν.
Στο ζοφερό αυτό τοπίο ο ΟΑΕΔ βρήκε και πάλι τη λύση και πρωτοτύπησε. Με τη συνδρομή οκτώ μεγάλων εταιρειών και τα προγράμματα της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης», προσφέρονται εκπτώσεις σε ανέργους που κατέχουν την κάρτα ανεργίας για καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες που περιλαμβάνουν από αλλαντικά μέχρι ηλεκτρονικά και ηλεκτρικά είδη, συσκευές και από κινητή τηλεφωνία μέχρι κύκλους σπουδών σε ιδιωτικά ινστιτούτα επαγγελματικής κατάρτισης ή σε αλυσίδες γρήγορης εστίασης οι οποίες εδρεύουν σχεδόν αποκλειστικά πάνω σε εθνικούς δρόμους!
ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
Τέτοιας μεγίστης σημασίας θεωρήθηκε μάλιστα το πρόγραμμα αυτό από τη διοίκηση του ΟΑΕΔ ώστε ο ίδιος ο διοικητής του Οργανισμού, Η. Κικίλιας να το παρουσιάσει σε συνέντευξη Τύπου. Πραγματικά το μοναδικό που θα μπορούσε να πει κάποιος σκωπτικά είναι το γνωστό πως «εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν». Αλλά από την άλλη θα ήμασταν άδικο ακόμη και αυτό αν λέγαμε, γιατί όχι μόνο βαρκούλες δεν είναι οι εταιρείες που αρμενίζουν με αυτό το πρόγραμμα, αλλά ολόκληρα θωρηκτά πολυεθνικών και μεγάλες αλυσίδες λιανεμπορίου οι οποίες εξασφάλισαν κατά τον καλύτερο και φθηνότερο τρόπο διαφήμιση και προβολή. Εντελώς δωρεάν γιατί ακόμη και η «φιλανθρωπία» και η συνακόλουθή της «ευαισθητοποίηση μέσω της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» κοστίζουν κάτι βρε αδερφέ. Είτε πρόκειται για τη διάσωση των ροδοπελεκάνων και την ανακύκλωση των κινητών τηλεφώνων, είτε για την «προστασία» και την ανακούφιση των πληττόμενων, από τις βάρβαρες πολιτικές των ίδιων εταιρειών, ανθρώπων οι οποίοι τυγχάνει να είναι άνεργοι.
Κάποιοι μπορεί να χαρακτηρίσουν μια τέτοια κριτική ως και μίζερη καθώς σε καιρούς χαλεπούς επικρατεί η αντίληψη του «μάζευε κι ας είναι και ρώγες», ωστόσο πόσο μίζερη θα μπορούσε να είναι αυτή η οπτική μπροστά στην αποδοχή της υποκατάστασης κάθε έννοιας δικαίου και αλληλεγγύης από την κοινωνική ευθύνη των πολυεθνικών και των αλυσίδων; Πόσο καταστροφική είναι η αποθέωση του έργου «φιλάνθρωπων κυριών» οι οποίες έχουν αναλάβει το έργο της αρωγής και της κοινωνικής προστασίας των πλέον αδύναμων και βάναυσα πληττόμενων εργαζομένων, από τη μια και από την άλλη, τις στρατιές των ανέργων που οι ίδιες και οι σύζυγοί τους δημιουργούν στο βωμό του κέρδους με συνένοχο το κράτος και τις κυβερνήσεις οι οποίες επιπλέον τους επιδοτούν; Τέλος μια απορία: Συγκεκριμένη εταιρεία αλλαντικών η οποία παρέχει έκπτωσης στους «πεινασμένους» αναξιοπαθούντες, ανακοίνωσε ότι με το πρόγραμμα αυτό κάνει σκόντο 21% στα φιλέτα βραστής και καπνιστής γαλοπούλας και 33% στην πάριζα. Γιατί ρε αδέρφια; Τις γαλοπούλες με χρυσάφι τις ταΐζετε;
