Πλημμύρες στο Πακιστάν
Οι πλημμύρες που σάρωσαν την προηγούμενη χρονιά το Πακιστάν αφήνοντας χιλιάδες οικογένειες χωρίς κατοικία επέστρεψαν σαν εφιαλτικό σενάριο την εβδομάδα που πέρασε, όταν καταρρακτώδεις βροχές έπληξαν την πρωτεύουσα της χώρας, Καράτσι, και πολλές περιοχές. Οι βροχές έχουν γίνει αιτία θανάτου τουλάχιστον 230 ανθρώπων, έχουν καταστρέψει 1,2 εκατομμύρια σπίτια και έχουν πλυμμηρίσει 4,5 εκατομμύρια εκτάρια τον τελευταίο μήνα. Ο στρατός ανακοίνωσε ότι διέσωσε περισσότερους από 13.000 ανθρώπους και προμήθευσε σε απομονωμένα χωριά τόνους βοήθειας. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Οι κάτοικοι της χώρας κατηγορούν ήδη την κυβέρνηση για καθυστέρηση στην αντιμετώπιση της κρίσης και ανθρωπιστικές οργανώσεις κάνουν λόγο για μεγάλο κίνδυνο επιδημιών.
Οι ανθρωπιστικές κρίσεις έχουν πλέον γίνει συνώνυμο του καπιταλισμού και τα 5,3 εκατομμύρια κατοίκων του Πακιστάν που ζουν τον εφιάλτη δεινοπαθούν στις συμπληγάδες της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και του ντόπιου φεουδαλικού καπιταλισμού.
Πορείες στην Ισπανία
«Σχολείο δημόσιο, από όλους για όλους» ήταν ένα από τα κεντρικά συνθήματα που ακούστηκαν στην μεγάλη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς στη Μαδρίτη, με τη συμμετοχή περισσότερων από 50.000 διαδηλωτών, ανάμεσά τους μαθητές, γονείς και καθηγητές σύμφωνα με τα πέντε συνδικάτα που την διοργάνωσαν. Η «πράσινη πορεία» όπως ονομάστηκε από τα χρώματα που είχαν επιλέξει να φορούν οι διαδηλωτές, έγινε ενάντια στις περικοπές των δαπανών για την εκπαίδευση, που στο πλαίσιο της πολιτικής λιτότητας της κυβέρνησης Θαπατέρο ανέρχονται σε δύο εκατομμύρια ευρώ. Αυτό αναγκάζει την επαρχία της Μαδρίτης να απαιτεί από τους καθηγητές να εργάζονται δύο ώρες παραπάνω ημερησίως, ώστε να αποφευχθούν οι προσλήψεις. Το όνομα του Εσπεράνζα Αγκίρε, του προέδρου της επαρχίας, ήταν κυρίαρχο στα πλακάτ, με την προτροπή να μάθει επιτέλους μαθηματικά. Ταυτόχρονα, κυριάρχησε και το αίτημα για καμία περικοπή δαπανών και για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας, που θα είναι και το κυρίαρχο στη 48ωρη απεργία που προγραμματίζεται για τις 21 και 22 του Σεπτέμβρη.
Μηνύσεις στη Σέβρον
Οι ιθαγενείς της φυλής Σεκόγια του Ισημερινού έρχονται ακόμη μια φορά αντιμέτωποι δικαστικά με την πολυεθνική εταιρεία Σέβρον, διεκδικώντας αποζημιώσεις που φτάνουν τα 8 δισ. δολάρια για βλάβες που έχει προκαλέσει η εταιρεία, υπεύθυνη για μια τεράστια οικολογική καταστροφή, στην υγεία του πληθυσμού αλλά και στο περιβάλλον της περιοχής τους. Σύμφωνα με τους ιθαγενείς, οι επιχειρήσεις της Σέβρον έχουν αποθέσει εκατομμύρια γαλόνια τοξικών αποβλήτων στην περιοχή του Αμαζονίου, επηρεάζοντας μία έκταση 1.500 τετραγωνικών μιλίων και προκαλώντας κατακόρυφη άυξηση στα ποσοστά καρκινοπαθών, καταστρέφοντας έτσι τις ζωές των ντόπιων μαζί με τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Το γεγονός επιβεβαιώνει η σουηδική διεθνής σχολή δημόσιας υγείας, καταλήγοντας ότι 30 εκατομμύρια γαλόνια τοξικών αποβλήτων και αργού πετρελαίου έχουν εναποτεθεί στη γη και τον υδροφόρο ορίζοντα του Αμαζονίου στον Ισημερινό, καταστροφή μεγαλύτερη και από αυτή του Έξον Βαλντέζ το 1989 στην Αλάσκα. Η καταστροφή έγινε από τη θυγατρική της Σέβρον, Τεξάκο, από το 1972 μέχρι το 1990. Η Σέβρον έχει ήδη καταδικαστεί από τη δικαιοσύνη του Ισημερινού γι’ αυτό το έγκλημα, πριν η Σέβρον προσβάλει την απόφαση αυτή σε δικαστήριο της Νέας Υόρης.
«Ακυβέρνητο» Βέλγιο
Συμπληρώθηκαν 462 μέρες χωρίς κυβέρνηση στο Βέλγιο, ενώ οι συνομιλίες συνεχίζονται ακόμα σε μια προσπάθεια να λυθεί το αδιεξοδο που έφερε το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του 2010. Ο πρόεδρος της διαδικασίας των συνομιλιών, ο γαλλόφωνος σοσιαλιστής Ελιό Ντι Ρουπό, δήλωσε την εβδομάδα που μας πέρασε ότι τα οκτώ κόμματα τα οποία διαπραγματεύονται για το σχηματισμό κυβέρνησης στη χώρα «ολοκλήρωσαν ένα πρώτο αποφασιστικό στάδιο». Αλλά προς το παρόν δεν διαφαίνεται λύση στο γόρδιο δεσμό, ενώ ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός, Iβ Λετέρμ, δήλωσε ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει. Και ενώ γαλλόφωνοι και Φλαμανδοί δεν δείχνουν να έρχονται πιο κοντά, παρά το γεγονός ότι οι επαρχιακές κυβερνήσεις μπορούν να διατηρήσουν σταθερή τη λειτουργία του κράτους, τίθεται ουσιαστικά το ερώτημα ύπαρξης δημοκρατίας στη χώρα, όταν παρά την διενέργεια εκλογών, η βούληση των ψηφοφόρων δεν εκφράζεται τελικά με κανέναν τρόπο, ενώ αποφάσεις λαμβάνονται κανονικά. Μέχρι και στην ιμπεριαλιστική εκστρατεία στη Λιβύη συμμετείχε το «ακυβέρνητο» Βέλγιο.
