Eπιθετική κυβέρνηση υλοποίησης των Μνημονίων
συγκροτήθηκε υπό τον Αντώνη Σαμαρά, με τη στήριξη της ΝΔ, των υπολλειμμάτων του
ΠΑΣΟΚ και των σύγχρονων Τσιριμώκων, που ακούν στο όνομα ΔΗΜΑΡ. Ανύπαρκτα τα
μέτρα δήθεν λαϊκής ανακούφισης που προβάλλουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ενώ εξαφανίστηκε
από το λεξιλόγιο της νέας συγκυβέρνησης ακόμα και η λέξη «επαναδιαπραγμάτευση»,
βασική ατάκα του νυν πρωθυπουργού την προεκλογική περίοδο. Οι κατευθύνσεις
είναι καθορισμένες από το Μνημόνιο 2 και τις ντιρεκτίβες Βερολίνου και Βρυξελλών,
καθώς και από τα συμφέροντα τραπεζιτών και βιομηχάνων.
Η κυβέρνηση της «τρόικας
εσωτερικού» (σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) παρουσιάζει ισχυρή
κοινοβουλευτική δύναμη (179 βουλευτές), ενώ τα τρία κόμματα που την στηρίζουν
συγκεντρώνουν περίπου τις μισές ψήφους. Αυτό όμως δεν την καθιστά και ιδιαίτερα
σταθερή, καθώς το κοινωνικό πεδίο είναι εύφλεκτο και η κοινωνική - πολιτική
πόλωση μεγάλη. Η ανησυχία για την πορεία της εκφράστηκε και με τις αποστάσεις
που πήραν Βενιζέλος και Κουβέλης, οι οποίοι (για διαφορετικούς λόγους) δεν
έδωσαν κομματικά στελέχη για υπουργοποίηση. Το σίγουρο είναι πως η κυβέρνηση
Σαμαρά, αμέσως μετά την ψήφο εμπιστοσύνης και τη σύνοδο της ΕΕ την ερχόμενη
εβδομάδα, θα εξαπολύσει έναν αστραπιαίο πόλεμο 100 ημερών, όπως έχει ανοικτά
και ξεδιάντροπα εισηγηθεί η Α. Μέρκελ με στόχο να βρει τους εργαζόμενους και το
κίνημα είτε σε σύγχυση είτε σε διακοπές. Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά αναγκαίο να
ξεκινήσει άμεσα η ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου
κινήματος, το οποίο βρίσκεται σε μακρόσυρτη αδράνεια λόγω και των εκλογικών
αναμετρήσεων. Μια ανασυγκρότηση και στο πολιτικό περιεχόμενο που πρέπει να
βαθύνει, αλλά και στις μορφές συσπείρωσης και πάλης, οι οποίες πρέπει να
αναβαθμιστούν για αποφασιστικούς αγώνες, που θα σταματήσουν μέτρα, θα ακυρώσουν
επιλογές και θα επιφέρουν κατακτήσεις. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πρωτοβουλίες για το
αναγκαίο αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, με τη συμβολή όλων των
μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος. Ταυτόχρονα, θα αγωνιστεί
για τη συσπείρωση των αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικών και αντικαπιταλιστικών
τάσεων.
