Δεν πρόλαβε να σχηματιστεί η νέα μνημονιακή
κυβέρνηση και άρχισαν οι τσαμπουκάδες των εργοδοτών. Άρχισαν και μάλιστα όχι σε
τυχαίο επίπεδο αλλά εναντίον των απεργών ενός αγώνα συμβόλου για την εργατική
τάξη της χώρας μας. Τα πρωτοπαλίκαρα, οι μπράβοι και οι υποτελείς απεργοσπάστες
του ιδιοκτήτη της Ελληνικής Χαλυβουργίας επέλεξαν την περασμένη Πέμπτη, μετά
από 235 ημέρες απεργίας, για να επιτεθούν και να καταλάβουν το εργοστάσιο του
Ασπροπύργου. Εκμεταλλευόμενοι μια χαλαρή στιγμή της περιφρούρησης, εισέβαλαν με
σφοδρότητα στο εργοστάσιο και τραυμάτισαν συνολικά τρεις απεργούς, οι οποίοι
μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία, με έναν εξ αυτών να αντιμετωπίζει πρόβλημα μερικής
αμνησίας ενδεχομένως εξαιτίας χτυπήματος.
του Μάκη Γεωργιάδη
Στο πλαίσιο του εκφοβισμού και της τρομοκρατίας, η
εργοδοσία απέλυσε την ίδια μέρα τον συνδικαλιστή και υποψήφιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,
Χάρη Μανώλη, ο οποίος ήταν και πρόεδρος της επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας
του σωματείου. Η απόλυσή του μάλιστα, αν και παράνομη σύμφωνα με την Επιθεώρηση
Εργασίας, χρησιμοποιήθηκε ως άμεσο όπλο εκφοβισμού των υπολοίπων απεργών, με
την εργοδοσία να διασπείρει τον φόβο των απολύσεων, καθώς δεν διστάζει να
απολύει πλέον και τους συνδικαλιστές και τα πιο μαχητικά μέλη του σωματείου. Με
αυτήν την απόλυση, ο συνολικός αριθμός των απολυμένων έφτασε τους 120. Οι
υπόλοιπες 119 είχαν γίνει στο διάστημα από το τέλος Οκτωβρίου και μετά και με
βάση το 5% που δίνει τη δυνατότητα ο νόμος για απολύσεις κάθε μήνα, ωστόσο ήταν
η μοναδική μέσα στον Ιούνιο. Η μοναδική και με προφανή στόχο χτυπήματος και των
συνδικαλιστών και μάλιστα από το πλέον μαχητικό και επαναστατικό ρεύμα της
Αριστεράς.
Ωστόσο, με αυτήν την κίνηση στο στόχαστρο του Μάνεση
μπαίνει συνολικά η πολιτική και συνδικαλιστική δραστηριότητα. Είναι καμπανάκι
ολικής πλέον σύγκρουσης με σαφή στόχο: Την κάμψη με κάθε τρόπο και μέσο των
αντιστάσεων, ώστε στο τέλος να απολυθούν και να απομακρυνθούν από τη μονάδα
όλοι οι εργαζόμενοι, προκειμένου να ανοίξει ξανά με τους όρους της εργοδοσίας,
δηλαδή ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις με μείωση των μισθών και κουτσούρεμα
των δικαιωμάτων. Τακτική η οποία προαλείφεται για όλο τον κλάδο του μετάλλου,
καθώς καμία συλλογική σύμβαση δεν έχει προχωρήσει. Οι ιδιοκτήτες της
Χαλυβουργίας που κατέχουν και την προεδρία στο σύνδεσμο των βιομηχάνων του
κλάδου, δεν την υπογράφουν.
Η άμεση ανταπόκριση για συμπαράσταση και η
αλληλεγγύη των υπόλοιπων εργαζομένων αμέσως μετά τα συμβάντα της Πέμπτης,
απέδειξε ότι η φλόγα της αντίστασης δεν έχει σβήσει. Η ανακατάληψη του
εργοστασίου από τους απεργούς λίγες ώρες μετά, υπογραμμίζει την ηρωική στάση
και την αποφασιστικότητά τους να βγουν νικητές σε αυτή τη μάχη που δικαίως έχει
γίνει σύμβολο. Ο αγώνας αυτός που κλείνει σε λίγο οκτώ μήνες απεργιακής
κινητοποίησης είναι αγώνας με ευρύτερα όρια. Η εργατική τάξη και όλο το λαϊκό
κίνημα πρέπει να αναμετρηθεί συνολικά και με τον Μάνεση και με τους ομοίους του
σε κάθε κλάδο. Αλλιώς, τυχόν ήττα των απεργών χαλυβουργών θα είναι ήττα όλων
των εργατών...
